Een graphic novel – voor wie het nog niet mocht weten – is een stripverhaal met literaire ambities. De naam is voor het eerst gebruikt voor William Eisners A Contract with God. Andere geslaagde voorbeelden zijn Art Spiegelmans Maus (over de Holocaust) en Peter Pontiacs Kraut (een soort Brief an den Vater). Een van de allerbeste voorbeelden van het genre is Alan Moores Watchmen uit 1986/1987, waarin we het leven volgen van vijf oud-superhelden, vanaf het moment waarop een collega is vermoord. Er is een lek in de organisatie, maar hoe zit het?

Het verhaal, gepubliceerd in twaalf afleveringen en later uitgegeven in boekvorm, is niet makkelijk samen te vatten. De achtergrond is in elk geval dat in 1938 de Amerikaanse overheid de criminaliteitsbestrijding heeft opgedragen aan een groep superhelden, die overigens geen echte superkrachten hadden maar hun werk redelijk deden, waarna een tweede generatie het stokje overnam. Hierbij zit wel een echte superheld, Doctor Manhattan, die ervoor zorgt dat Amerika de Vietnamoorlog wint, zodat Nixon eindeloos kan worden herkozen en in 1985 nog altijd president is. Op dat moment zijn de superhelden alweer een tijdje met pensioen: sinds 1977 spelen ze geen rol meer in de strijd tegen de misdaad.

Lees verder “Watchmen” →