Ik heb op deze plek al een paar keer lekker zitten mopperen op het gebrek aan inhoud van de weekendkranten. Ik meen daar elke letter van: ooit kon ik op zaterdag urenlang zitten lezen in de kranten, nu heb ik ze allemaal vrij snel uit. Dat laat onverlet dat die mopperstukjes, oprecht als ze zijn, eigenlijk ook redelijk futiel zijn. De aloude taak van de krant, informeren over het nieuws, is overgenomen door het internet en de kranten doen tegenwoordig wat vroeger werd gedaan door tijdschriften. Dat zal niet meer veranderen, zoals ook de tijd niet terugkomt waarop kranten diverse edities per dag uitbrachten om het alleractueelste nieuws te kunnen bieden.
Na mijn laatste mopperblog werd ik van twee of drie kanten tegelijk gewezen op Argus. Op de website typeren de hoofdredacteuren het als
een smakelijke opiniekrant, zo’n blad dat we zelf graag zouden lezen, ingaand op het nieuws, maar ook met al dan niet actuele grotere verhalen waar het schrijfplezier vanaf spat.
En verrek, het klopt, al is het natuurlijk geen echte krant maar een twee keer per maand verschijnend tijdschrift dat zich heeft vermomd als krant. De charme ligt er voor een deel in dat Argus eigenlijk van alles wat biedt: nu eens serieus, dan weer ironisch, dan weer verontwaardigd, dan weer volkomen onzin (zoals de constatering dat als we een tatoeage-vrij Nederlands elftal willen, de voorhoede wat problematisch zal zijn). Een mixed bag die desondanks een eenheid vormt.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.