De film Yesterday (2019) oogt als een simpele feel-good movie. Vooruit, het ís ook een simpele feel-good movie. De hele wereld blijkt de Beatles te zijn vergeten, op één B-artiest na, gespeeld door Himesh Patel. Die plagieert de Fab Four en lijkt een geweldige carrière te gaan krijgen. Fraude mag in een film natuurlijk niet lonen maar desondanks loopt Yesterday goed af.
De held sluit het meisje in zijn armen. En daar gaat het om in filmland.
Fin.
Een onderhoudende film zonder veel pretenties, denk je dan. En je hebt gelijk. Maar ergens zegt iemand terloops dat de wereld zonder de Beatles wat minder mooi zou zijn.
A world without the Beatles is a world that’s infinitely worse.
Het is krek zo. We nemen schoonheid als vanzelfsprekend aan en missen haar pas als ze is verdwenen.
Een wereld zonder de liedjes van de Beatles, zonder de schilderijen van Vermeer, zonder geschiedenis, zonder Woutertje Pieterse… Natuurlijk, je zou prima in zo’n wereld kunnen leven. Maar het zou toch wat minder mooi zijn. Het leven was dan wat minder de moeite waard.
Hierboven is het eerbetoon aan het rooftop concert van de Beatles. Vandaag vierenvijftig jaar geleden. Himesh Patel speelt Help! En ook al is het niet het origineel, het klinkt als een klok.
Op figuurlijk donkere dagen, die weliswaar correleren met de letterlijk donkere dagen, wil ik mezelf al eens voorhouden dat er ooit een dag was waarop ik Louis Couperus nog niet kende, Caravaggio nog niet had gezien, Mahler slechts een naam was uit een muziekencyclopedie en Black Mirror nog moest gemaakt worden. Ik noem nu 4 favorieten, mijn fab four als het ware, zij het dat ze zelf niet bepaald uitblinken in lichtvoetigheid. Het kan niet anders of er liggen nog schatkamers van schoonheid te wachten om ontdekt te worden en het mooie aan cultuur is dat er voortdurend schatten bij komen.
Is schoonheid objectief? Zo nee (waartoe ik ook sterk naar neig), waarom vindt letterlijk iedereen die er iets van vindt The Beatles superieur aan The Monkeys? Hetzelfde voor Mozart en Salieri, inclusief Salieri zelf.
Ik ben geen fan, heb zelfs geen enkele schijf van de Fab Four, maar zal hun genialiteit nooit ontkennen.
waarom vindt letterlijk iedereen die er iets van vindt….
Dat is waarschijnlijk omdat mensen veel meer op elkaar lijken dan dat ze van elkaar verschillen, hoe populair tegenwoordig die verschillen en de uniciteit van ieder ook zijn. Ik heb hier wel eens het volgende syllogisme aan gewijd
Mensen lijken sterk op chimpanzees
Mensen verschillen sterk van elkaar
Conclusie: mensen lijken meer op chimpanzees dan op andere mensen.
Ik zag de eerste fiim van de Beatles A Hard Day’s Night (1964) in een kazerne. Ik en enkele anderen vonden de film erg leuk en moesten vaak lachen. De meeste soldaten vonden erg niks aan. Die zagen liever een knokfilm.
Ik vond t het kernpunt altijd dat het absoluut geen vast gegeven is dat je ook nu zo populair zou worden met nummers van de Beatles als in die tijd… dan negeer je alle omstandigheden die erbij komen kijken.
Je hoort ook wel eens; “wat zou Mozart zijn als hij nu geboren was.. een Beatle? Een Andrew Lloyd Webber?”
Maar misschien is het antwoord wel ‘volledig onbekend’.. misschien was Mozart wel heel erg goed in het maken van laat-achttiende eeuwse muziek en meer niet.
Misschien zou zijn vader nu nooit meer wegkomen met eenzelfde opvoeding…etc. etc.
Al die factoren dragen bij aan het creëeren van een ‘genie’, en het idee dat talent altijd wel boven komt drijven is mijns inziens absoluut geen gegeven.
Tip voor de liefhebbers: ook namaak, maar ga naar een concert van The Analogues. Bij gebrek aan het origineel (dat deze muziek overigens nooit live speelde) een fantastisch alternatief. Subjectief, ik weet het, maar toch.
Dat “namaak” vind ik altijd een beetje raar. Van klassieke musici eisen we ook niet dat ze alleen eigen composities spelen.
Zeker is dat de wereld mooi wordt gemaakt door wat ons plezier verschaft of troost biedt, van boswandelingen over voetbal tot Mozart. Ik heb met de Beatles wat anderen met Bach hebben: ‘het zal wel dat het geniaal is, maar ik vind er niks aan’.
Over Bach trouwens deze mooie quote: Wanneer ze God prijzen, spelen de engelen Bach. Wanneer ze thuis een feestje hebben, spelen ze Mozart.
Aansprekende melodieen die direct binnenkomen worden populair.
Beatles Penny Lane etc. Bach Jesu bleibet meine freude etc etc. Mozart Klarinetconcert etc etc etc. In de schilderkunst het Melkmeisje.
Vaker moest ik wennen aan muziek of andere kunst, het meeste geeft zich niet zomaar gewonnen.
De zanger van punkband Television is dit weekend overleden https://www-rollingstone-com.cdn.ampproject.org/v/s/www.rollingstone.com/music/music-news/tom-verlaine-television-dead-obit-1234670298/amp/?amp_gsa=1&_js_v=a9&usqp=mq331AQKKAFQArABIIACAw%3D%3D#amp_tf=Van%20%251%24s&aoh=16751036638301&referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com&share=https%3A%2F%2Fwww.rollingstone.com%2Fmusic%2Fmusic-news%2Ftom-verlaine-television-dead-obit-1234670298%2F
Associatief als ik ben…
Ik wist niet dat de link zo lang zou uitvallen.
https://youtu.be/53AKBiMBcwI
Ik ben net zo associatief, want ik moet nu weer hier aan denken.
Leuk.
Dit onlangs verschenen stripboek/grafische roman https://informatiesite.stripaap.nl/recensies/2673-recensie-een-geschiedenis-van-de-velvet-underground-hc-door-prosperi-buri-uitgeverij-concerto-books
confronteerde mij met een voor mij persoonlijk pijnlijke kwestie: is de Velvet Underground uiteindelijk niet veel invloedrijke geweest dan The Fab Four….🤔
Hoe meten we dat?
Op Transformer staan best wel wat, voor Lou Reed begrippen, vrolijke nummers.
Ik weet niet hoe je dat meet. De vraag dient zich aan of rock/pop-geschiedenis een harde wetenschap kan zijn…
In het stripboek wordt achterin een lijst gegeven van bands die grote invloed zouden hebben ondergaan van de Velvet Underground.
Ook wordt een oudere John Cale opgevoerd die zogenaamd terugblikt en dan zegt de Beatles fantastisch te vinden, maar dat de VU voor een ‘echte’ revolutie gezorgd heeft zonder hen was verder doorontwikkelde sympho-rock het hoogst haalbare geweest….
Mooi blog en helemaal waar.