Maandag 2 november, 21:45. Het is mooi geweest op het kantoor waar Ancient History Magazine wordt gemaakt: het is tijd om naar huis te gaan. Ik sluit af en wandel door een mistig Zutphen naar het station.

Wellicht vindt u 21:45 wat laat om nog op kantoor te zijn, maar het is niet onlogisch. Maandag was de maandelijkse storing in de Schipholtunnel en ik kwam dus te laat aan in Zutphen. Vandaar.

Even voor tienen. De trein rolt het station binnen, ik vind een stille zitplaats en geniet van een rustige reis naar Dieren en Arnhem. Ik heb een tekst te redigeren, maar ik ben wat suffig. Niet vreemd, want ik was vanmorgen al om half zeven wakker. Als ik mijn overstap maar haal, bedenk ik, is het niet erg als ik even wegdommel. Ik kan even na half twaalf op Amsterdam CS zijn en om middernacht in bed liggen.

22:20. Mijn trein arriveert in Arnhem. Mijn overstap duurt een klein kwartier en ik loop even de supermarkt binnen, waar ik een kop koffie haal om wakker te blijven. Ondertussen zie ik op mijn telefoon dat er tussen Ede-Wageningen en Utrecht een storing is op het spoor, zodat ik rekening moet houden met vertraging. Ik begrijp dat er een trein met materiaalpech voor ons staat en dat we daar langzaam langs zullen moeten rijden.

Balorig twitter ik dat ik problemen had op de heenweg en dat ik problemen heb op de terugweg. “Het was ook vandaag weer een grootse dag voor de spoorwegen.”

22:33. De trein uit Nijmegen komt stipt op tijd aan en vertrekt stipt op tijd richting Utrecht. Ik hoop dat mijn trein geen vertraging zal ondervinden, en zie zowaar een tweet van de @NS_online die vertrouwen geeft: “de defecte trein is vertrokken. Alle intercity’s gaan weer rijden.”

22:40. Juist als ik bedenkt dat het dus wel meevalt met de tweede vertraagde trein van de dag, gaat de trein langzamer rijden. De conducteur roept om dat hij slecht nieuws heeft. Voor ons heeft een trein “een burger aangereden – maar dat dondert niet”. We zullen niet verder komen dan Wolfheze en zullen daar wachten. Ik bedenk dat bij Wolfheze een psychiatrisch ziekenhuis is.

22:50. De conducteur roept om dat de trein vermoedelijk niet verder zal rijden, maar terug gaat naar Arnhem. Hij adviseert iedereen die naar Utrecht moet, om te reizen via Nijmegen en Den Bosch.

23:00. De trein rijdt inderdaad terug. Toevallig wandelt de conducteur langs. Als ik vraag of ik nog in Amsterdam kan komen, zegt hij dat het laatste wat hij hoorde was dat er vanuit Den Bosch nog een trein naar Utrecht zal gaan, waar ik kan overstappen op het nachtnet. En anders zullen er taxi’s tussen Den Bosch en Utrecht rijden.

23:12: Ik ben in Arnhem. Een trein wacht ons op. Het bord vermeldt dat deze trein om 22:52 had moeten vertrekken maar “10 minuten vertraging” heeft. Dat zijn er inmiddels dus al twintig. Terwijl ik langs een open deur van die trein wandel, hoor ik binnen omroepen dat de trein van Eindhoven naar Utrecht in Den Bosch zal wachten om ervoor te zorgen dat de reizigers in Utrecht kunnen komen. Ik aarzel, maar dit is mijn rekensommetje:

• als de trein vanuit Arnhem naar Den Bosch om 23:15 vertrekt, ben ik daar 00:15
• als de trein van Eindhoven naar Utrecht om 00:20 uit Den Bosch vertrekt, ben ik om 01:05 in Utrecht
• Daarna is de eerstvolgende trein naar Amsterdam die van 02:07 en dan ben ik om kwart voor drie op CS. Ik zal na drieën op bed liggen.

Het door de NS geboden alternatief is duidelijk geen optie en ik besluit een hotel in Arnhem te nemen. In de bar drink ik nog een biertje. Echt kwaad kan ik niet zijn. Ik denk aan de arme drommel die in wanhoop bij Wolfheze een einde aan zijn leven maakte.