De NS hebben een probleem, echt

On maart 8, 2020januari 29, 2023 door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering49 reacties

Al een tijdje heb ik niet over de Nederlandse Spoorwegen geschreven. Ik wil niet steeds hetzelfde moeten schrijven. Maar vandaag keer ik toch even terug naar mijn oude stiel. Meer precies: ik keer terug naar dinsdag 11 februari, als ik laat in de avond terugkom uit Dronten. De trein komt niet verder dan Almere want er is door de storm iets op het spoor gewaaid. Kan gebeuren.

Het omineuze “De NS zet bussen in” klinkt en je weet: dit gaat nog lang duren. Beneden in de stationshal staan al tientallen mensen te wachten. Een vrouw klaagt dat de beloofde bus al een uur te laat is en ik zie twee zwarte mensen asgrauw worden. Ik begrijp dat ze een urgente afspraak hebben in Amsterdam en omdat ik écht op tijd in bed wil liggen, besluiten we een taxi te delen. Ik zal u de onsmakelijke ruzie tussen de taxichauffeurs besparen en me beperken tot de constatering dat ik €95 lichter ben als ik afscheid neem van mijn twee Nigeriaanse reisgenoten.

Lees verder “De NS hebben een probleem, echt” →

Den Haag, Hollands Spoor

On oktober 28, 2017augustus 16, 2021 door Jona LenderinginDagelijks leven3 reacties

Den Haag HS, kwart voor zeven. Ik wil instappen in de trein naar Amsterdam als een van de mensen van de NS de reizigers verzoekt even een andere ingang te nemen. Het is te begrijpen waarom: hij staat er met het soort verrijdbare afrit dat wel wordt gebruikt om mensen in een rolstoel te helpen de trein te verlaten.

De man staat achter me en ziet minder dan de passagiers voor hem, die kunnen zien dat er in dit compartiment geen rolstoel is die uit de trein moet worden gereden. Ook zit er op het perron niemand in een rolstoel te wachten om naar binnen te worden gebracht. De passagiers negeren het verzoek dus en beginnen in te stappen. De ergernis van de genegeerde NS-medewerker is te voelen.

Lees verder “Den Haag, Hollands Spoor” →

Arrestatie in de trein

On februari 17, 2017juni 13, 2023 door Jona LenderinginDagelijks leven5 reacties

Vorige week donderdag (9 februari) zat ik in de trein van Zwolle naar Amsterdam. Meestal is dat een rustige trein en dat kwam dit keer goed uit, want ik was niet helemaal goed in orde. Zittend in de stiltecoupé probeerde ik desondanks wat te schrijven en dat ging me naar omstandigheden goed af. Als er al een bron van ergernis zou zijn geweest, was het een medereiziger die de vragen stelde die buitenlanders soms stellen: was dit de trein naar de luchthaven? was zijn kaartje goed? moest hij nog overstappen? Hij zei aëroport en geen airport, dus ik neem aan dat hij uit een Franssprekend gebied kwam. Misschien een Algerijn of een Syriër: donker haar, kort baardje. Hoe dat ook zij: zijn gefluister vormde geen werkelijke bron van ergernis.

Het moet rond half twee zijn geweest toen we station Almere bereikten en er een medewerker van Service en Veiligheid binnenkwam. Voor wie niet geregeld met de trein reist: S&V-ers worden ingezet op problematische trajecten (met bijvoorbeeld veel zwartreizigers) en zijn vooral gericht op ordehandhaving. Anders dan conducteurs, die vooral service verlenen, lijken S&V-ers meer op politieagenten, compleet met zichtbaar gedragen handboeien.

Lees verder “Arrestatie in de trein” →

Treinellende

On november 19, 2016augustus 18, 2021 door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering4 reacties

Op maandagavond moest ik naar Hoorn. De NS zetten een te korte trein in. Des te erger omdat het autoverkeer stil stond in de Coentunnel en allerlei forenzen hun auto bij Sloterdijk neerzetten om met de trein te gaan. De trein was dus te vol en ik kon niet mee. Een latere trein nam me mee naar Zaandam, maar die arriveerde daar te laat om nog te kunnen overstappen op de trein die ik daar naar Hoorn had willen nemen. Een taxi dus maar.

Door ervaring wijs geworden reis je twee treinen van te voren, maar het haalt dus niks uit.

Lees verder “Treinellende” →

Misleiding in de trein

On oktober 2, 2016augustus 14, 2023 door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering15 reacties

trein1 — (generiek plaatje – deze foto is van een andere reis met de trein naar Heerlen)

Je hebt weleens minder heldere momenten. Instemmen met een vergadering op zondagmiddag in Heerlen is onverstandig. Althans als je met de trein moet, want in het weekend zijn er dan werkzaamheden. Is het niet bij Utrecht, dan is het wel tussen Den Bosch en Eindhoven. Daar heb ik vandaag dus mee te maken. Een echte les valt hier niet te trekken, of het moet zijn dat je maanden van tevoren bij het plannen van een vergadering al rekening moet houden met NS-werkzaamheden.

Kortom, ik ben vroeg op pad gegaan en ben nu in een extra vroege trein op weg naar Boxtel. Daar zal ik achttien minuten moeten wachten op de stoptrein naar Eindhoven, en in die stad kan ik dan tweeëntwintig minuten wachten tot de trein richting Heerlen aankomt. Totale reisduur: drie uur en dertien minuten. Normaal gesproken gaat het zo’n drie kwartier sneller, maar ik neem mijn verlies. Ik zal voortaan geen afspraken meer maken zonder te kijken of er werkzaamheden zijn.

“Waarom dan dit stukje?”, zult u zeggen.

Lees verder “Misleiding in de trein” →

De profundis

On augustus 25, 2016augustus 4, 2021 door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering21 reacties

Als je veel reacties wil hebben op een blogstukje, schrijf over de islam. Als je wil worden gelezen, schrijf over het openbaar vervoer. Desondanks schrijf ik niet wéér over de trein omdat ik op zoek ben naar extra clicks. Waarom wel, dat leest u zo. Eerst even hoe gisteren bij mij de stoppen doorsloegen.

Ik vertrok afgelopen woensdag om 21:12 uit Nijmegen en ik had een heel goed humeur. Ik kwam terug van een gesmeerd lopende vergadering, had lekker gegeten en had de trein nét gehaald. “Dat was op het nippertje,” zei ik tegen de conducteur die de deur sloot toen ik was ingestapt. “U bent twintig seconden te laat,” zei hij, zonder een spoor van verwijt, maar gewoon als een vriendelijke constatering.

“Ik had niet verwacht dat ik mee kon,” antwoordde ik, “ik was ervan uitgegaan dat ik zou moeten wachten.” Ik weet niet meer hoe het gesprek afliep maar het was vriendelijk en ik ging op zoek naar een stille plek om te kunnen lezen in het toffe boek dat ik moet recenseren.

Lees verder “De profundis” →

Naar het gekkenhuis

On juli 27, 2016augustus 4, 2021 door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering33 reacties

Mijn fiets links achteraan. Met wat hulp wist ik hem in Apeldoorn toch op het perron te krijgen.

Je zou zeggen dat het simpel was, vanuit Amsterdam naar je werk in Zutphen gaan en daarna, op de weg terug, nog even langs bij je moeder in Apeldoorn. Gewoon op een doordeweekse dinsdag. Vergeet het maar.

Mijn moeder woont namelijk niet bepaald op loopafstand van het station. Ik zou de bus moeten nemen om er te komen en die vertrekt vijfentwintig minuten nadat ik aankom vanuit Zutphen en keert bij het station terug vijfentwintig minuten voordat mijn trein naar de Randstad vertrekt. Om te verhinderen dat ik vijftig minuten van mijn dag verlies, neem ik dus de fiets. (Een taxi zou me tweemaal vijftien euro kosten.)

Huren kan niet. De fietsenstalling sluit namelijk om 19:45 uur. Ik moet, om in de avond vervoer te hebben, een fiets meenemen uit Amsterdam. Dat dwingt me echter om uit Zutphen te vertrekken na zes uur, want tussen 16:30 en 18:00 mag je geen fiets meenemen in de trein.

Lees verder “Naar het gekkenhuis” →

Zwartrijder

On april 2, 2016april 21, 2023 door Jona LenderinginDagelijks leven, Sumerië, Verbijstering12 reacties

Een van de oudste munten ter wereld: een Lydische stater (Museum voor Anatolische Beschavingen, Ankara)

Je wil beleefd zijn. Je wil niet luisteren naar andermans telefoongesprekken. Soms kun je echter niet anders. Moe en wat verstrooid zat ik gisteren in de trein, in zo’n tussencompartiment bij een uitgang, waar ik me aanvankelijk enigszins wist af te sluiten van het telefoongesprek dat een man aan het voeren was. Niet-luisteren ging redelijk, tot ik merkte dat hij het had over mijn vak. “De oude Sumeriërs”, “zesduizend jaar geleden”: dan spits ik toch mijn oudheidkundige oren. Uit de flarden die ik ongewild opving, maakte ik op dat het telefoongesprek ging over Sumerisch geld, over financieel beleid en dat steden daarom onderling ten oorlog gingen.

Domoor

Beleefd als ik ben, zei ik er maar niets van: geen opmerking over de datering van de Sumeriërs – vier- à vijfduizend jaar geleden is wel genoeg – en niet over het feit dat ze destijds nog geen geld hadden. Dat is in de zevende, zesde eeuw v.Chr. ontstaan in het westen van Turkije. De foto hierboven, waarvan ik weet dat ’ie niet al te best is, is van een munt van de spreekwoordelijk rijke koning Kroisos.

Lees verder “Zwartrijder” →

Rampenoefening met de NS

On januari 15, 2016augustus 5, 2021 door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering11 reacties

Afgelopen donderdag deden de Nederlandse Spoorwegen een rampenoefening om te onderzoeken hoe de reizigers reageren als er later dit jaar te weinig treinstellen zullen zijn. Er is dan nog minder plaats dan momenteel en het wordt één grote Blokker Kortingweek. De door de NS geopperde oplossing (dat de middelbare scholen, net als de universiteiten bij eerdere problemen, hun onderwijstijden aanpassen) is immers door de onderwijsorganisaties afgewezen. De NS zoeken nu naar buitenlands materieel, maar dat is er nog niet en omdat het probleem er vooralsnog nog ligt, wilden onderzoekers weten hoe grote groepen mensen zouden reageren. Daarom reed de trein die normaliter om 16:48 uit Deventer vertrekt, gisteren in een aangepaste samenstelling: met een treinstel minder.

Ik behoorde tot degenen die instapten in Apeldoorn, waar de trein, zoals voor het onderzoek noodzakelijk, vertraagd aankwam. Omdat de trein half zo lang was als gebruikelijk en noodzakelijk, wachtten veel passagiers op het verkeerde deel van het perron, zodat er extra vertraging werd opgebouwd om iedereen naar het juiste deel van het perron te laten lopen en te doen instappen.

Lees verder “Rampenoefening met de NS” →

Eindeloze treinellende

On januari 3, 2016augustus 10, 2021 door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering6 reacties

Het jaar mag dan nieuw zijn, de problemen met het openbaar vervoer blijven dezelfde en ik schrijf mijn wanhoop ook in 2016 weer van me af. Vorig jaar hadden de Nederlandse Spoorwegen het lumineuze idee om goedkoop kaartjes te verkopen via onder andere de Blokker. De consequenties? De treinen waren afgeladen. Ik probeerde – u leest het hier – op 22 oktober van Leeuwarden naar Zutphen te reizen in een trein die zó vol was dat in Meppel mensen op het perron moesten blijven staan en dat de conducteur in Zwolle ervoor waarschuwde dat wie overstapte, geen plaats zou vinden in een vervolgtrein. Niet dat het mogelijk was over te stappen (wat ik wel moest), want ik kon door de drukte niet bij de deur komen en kon de trein pas verlaten in Lelystad.

Een gezonde organisatie, ja zelfs een halfzieke organisatie, leert van haar fouten. De Blokker-actie had er een moeten zijn van “eens maar nooit weer”. Dat de Nederlandse Spoorwegen de actie nu herhalen, betekent óf dat de organisatie doodziek is óf dat men een sadistische hekel heeft aan de reizigers. Of allebei.

Lees verder “Eindeloze treinellende” →