Het is de ultieme nachtmerrie van elke ouder: je kind gaat op reis en komt niet meer terug. Het overkwam de ouders van Sophia Koetsier uit Amsterdam.
Op 21-jarige leeftijd ging Sophia afgelopen zomer, na de succesvolle afronding van haar Bachelor geneeskunde, met enkele vriendinnen naar Oeganda om stage te lopen in een ziekenhuis. Dit plan paste helemaal bij Sophia, die het altijd leuk heeft gevonden om mensen te helpen en zich nuttig te maken. In de afgelopen jaren combineerde ze haar drukke studie met werk in de thuiszorg. Vriendinnen typeren haar als een heel sociale, sterke, vrolijke en humoristische meid: “Pas als iedereen om haar heen gelukkig is, is zij dat ook. En daar zal zij ook haar uiterste best voor doen.” Tijdens de stage in Oeganda, die acht weken duurde, ging ze dan ook helemaal op in de omgang met de Oegandezen en heeft ze zelfs moeite gedaan om hun taal te leren.
En dan ineens, tijdens een rondreis na afronding van de stage, lijkt Sophia van de aardbodem te zijn verdwenen. Een uitgebreide, dagenlange speurtocht levert niets op. De media melden verschrikkelijke scenario’s, maar doorslaggevende aanwijzingen zijn er niet. “Het enige dat we weten is dat we niets weten,” zegt Sophia’s moeder. “Zolang het tegendeel niet bewezen is gaan wij ervan uit dat Sophia leeft. Wij moeten verder gaan met zoeken en alles doen wat menselijk mogelijk is om onze dochter te vinden. De onzekerheid waarin wij leven is verwoestend. Niets doen is geen optie.”
Kort geleden is de Stichting Find Sophia opgericht om geld in te zamelen om de speurtocht naar Sophia voort te zetten (NL34 RABO 0169 9179 32). De zoekactie zal zich enerzijds richten op het zoeken naar Sophia door een in Nederland geformeerd specialistisch zoekteam, rondom de plek waar zij voor het laatst gezien is. Anderzijds zal haar gezicht via posters, billboards en een media-campagne in Oeganda verder worden verspreid. Behalve op de aanhoudende zoektocht naar Sophia zal de stichting zich ook richten op het ontwikkelen van een algemeen beschikbaar plan van aanpak om in de toekomst vertraging bij vermissingen in het buitenland te voorkomen en optimaal gebruik te maken van de mogelijkheden om de zoektocht uit te breiden.
[Gastbijdrage]
Ik heb Sophia mogen meemaken als een uiterst vriendelijke, goedlachse, hardwerkende leerling met respect voor haar docenten en medeleerlingen. Er leek geen les voorbij te zijn zonder dat ze minimaal een keer zei: ‘Mag ik dan nog wat vragen?’ Ik hoop van harte dat de stichting belangrijke vorderingen zal maken in de zoektocht naar haar en toekomstige vermisten.
Het Parool heeft het er vandaag ook over.
http://www.parool.nl/binnenland/ouders-zamelen-geld-in-voor-verdwenen-sophia~a4262030/