Vandaag ben ik jarig en daarom even een wat persoonlijker stukje dan gewoonlijk. Een stukje over noodzakelijk werk, effectieve bezigheden en urgente klussen. Een stukje over werkzaamheden die niet afkomen en over mensen die ik moet teleurstellen. Een stukje vooral voor de volgers van deze blog die mail stuurden en geen antwoord kregen.
Zoals iedereen heb ik een baan. Ik verzorg bijvoorbeeld cursussen en reizen. Voor die cursussen ben ik eigenlijk voortdurend onderweg, want ik verzorg ze vaak buiten Amsterdam. U zou dit het noodzakelijke werk kunnen noemen: de schoorsteen moet roken. Dankzij een aardige zakenpartner en een netwerk van vrijwilligers loopt dit alles heel redelijk. En ik heb er plezier in, dat is ook fijn.
Daarnaast zijn er de effectieve bezigheden, waarbij ik heel veel mensen iets kan tonen over de oude wereld. Deze blog is daarvan het duidelijkste voorbeeld, maar verder zijn er de Livius.org-website en het fotoproject deze zomer. Hoewel ik zo de meeste mensen bereik en deze bezigheden dus het nuttigst zijn, blijft het doorgaans onbezoldigd. Het komt daarom ná het noodzakelijke werk. Wat welbeschouwd een hobby is, moet wijken voor kostwinning. De herziening van de Livius.org-website en de filmpjes die ik maak zijn daardoor projecten van de lange adem.
In de derde plaats zijn er de urgente bezigheden. Zoals vorige week, toen bleek dat de Green Collection valse Dode Zee-rol-fragmenten had aangekocht. Dan belt de krant. Soms hoeven journalisten alleen maar achtergrondinformatie, soms citeren ze me expliciet. Dit keer hoefde ik niets na te trekken en kon ik volstaan met een telefoontje alsmede de lectuur van het stuk, maar soms zijn zulke klussen vrij tijdrovend. Ze zijn echter belangrijk omdat een goed stuk in de krant veel mensen goed informeert en een slecht stuk schadelijk is. Zulke klussen moeten goed worden gedaan en moeten snel worden gedaan.
Ik denk dat iedereen dagelijks een balans zoekt tussen noodzakelijke, effectieve en urgente bezigheden. Ik ben ook niet de enige voor wie die balanceer-act wordt bemoeilijkt door het openbaar vervoer. Als ik flexibel wil blijven omgaan met drie soorten werk, is het voor mij cruciaal dat treinen werkelijk rijden en het rustig is in de stiltecoupé.
Op een dag als deze, waarop ik officieel een dag ouder word, realiseer ik me dat die flexibiliteit aan het verminderen is. Voor een deel zal het ouderdom zijn, maar een ander deel is dat de hoeveelheid achterstallig werk gestaag toeneemt.
Een momenteel actueel voorbeeld is het Leeuwarder fotoproject waaraan ik deze zomer drie maanden heb gewerkt. Met veel plezier, maar al aan het begin bleek er een technisch probleem waardoor het niet viel uit te voeren zoals gepland. We hebben een week extra gewerkt en ik begin vandaag aan nog een week extra werk, en dat is dus gewoon ongepland uitstel. Een juridisch probleem dat al in februari is aangekaart, is nog altijd niet aangepakt. Ik heb geen idee hoe het verder zal gaan, maar ik ben er zeker van dat dit nog maanden op mijn bureau zal liggen en dat het tijd wegneemt die ik anders zou hebben willen besteden.
Ik noemde de ouderdom. Dat is een groot woord als je vierenvijftig bent, maar ik heb een slaapstoornis waarvoor ik medisch word behandeld. Mijn slaapritme is door mijn reis naar Armenië verstoord en momenteel komt daar het verzetten van de wintertijd overheen. Ik zal de komende twee, drie weken in de loop van de middag regelmatig zitten te knikkebollen. Overigens is het ziekenhuis waar ik word behandeld net failliet gegaan, zodat ik bij een ander ziekenhuis onderaan de wachtlijst sta.
Vermoedelijk mist u aan het bovenstaande iets. Inderdaad, vrienden en familie. Ik heb sommige van mijn vrienden al maanden niet gezien. Mijn moeder heeft iets meer aandacht gehad maar ik heb ook haar al een tijdje niet opgezocht. En dat terwijl ik nog wel zo’n leuk Armeens cadeautje voor haar heb liggen. Mijn vrienden Richard en Shirin hebben net een zoon gekregen en ik ben nog niet op kraamvisite geweest. En deze verjaardag, tja, die vier ik niet want ik werk vandaag in Utrecht.
Wat ik maar zeggen wil: ik heb nog drie interviews liggen die moeten worden uitgeschreven, ik heb 150 blog-gerelateerde mailtjes die ik onbeantwoord moet laten liggen, ik heb een reeks stukken over Nubië waaraan ik niet toekom, ik moet de Livius.org-website herzien, er ligt een reeks over hellenistische filosofie voor de blog… Ik zou het graag sneller doen en vroeg of laat gebeurt er ook wel iets mee. Het filmpjes-project is nu voor driekwart klaar, de voltooiing van een ander (nog geheim maar heel leuk) project is ook aanstaande.
Medelijden hoeft u dus niet te hebben want zo bijzonder is dit allemaal niet. De forens die de grenzen van zijn flexibiliteit ziet aankomen, is elckerlyc. En ouder worden we ook allemaal.Maar waar ik wel op hoop: dat u, beste lezer van deze blog, wat begrip hebt als ik niet 1-2-3 antwoord.
Hieronder staan de commentaren weer voor u open. U mag me feliciteren, daar heb ik heus geen bezwaar tegen, maar ik zou u willen vragen mee te denken. Mijn doel is de Oudheid vaker, beter en sneller te kunnen tonen aan meer mensen. Daar is niks mis mee, want de oude wereld en de klassieke traditie zijn belangrijk. Ik zit echter in de onpraktische situatie dat de bezigheden die voor dit doel het effectiefste en belangrijkste zijn, onbezoldigd blijven, terwijl ik met mijn eigenlijke (en plezierige) broodwinning slechts kleine groepen bereik. Dat moet beter kunnen.
Ik ben natuurlijk niet de enige die constateert dat hij niet de optimale balans heeft tussen noodzakelijke, effectieve en urgente bezigheden. Evenmin ben ik de eerste die zijn flexibiliteit ziet afnemen. Ik ben echter wel een van de weinigen die een blog heeft met twee- of drieduizend lezers per dag en die zo om advies kan vragen. Dus bij dezen.
Van harte enz. enz.
“Wat welbeschouwd een hobby is, moet wijken voor kostwinning.”
Daarom verbaast het me dat je soms wel drie stukjes op een dag plaatst! Natuurlijk heb ik daar helemaal geen bezwaar tegen, maar op je 54e mag je best een beetje gas terugnemen. Aan de andere kant, zolang je alles met plezier doet is zelfs het zwaarste werk niet zwaar. Toch kan het geen kwaad je lichaam af en toe een beetje rust te geven. Wat betreft het “moeten”: prioriteitenlijst maken. Sommige urgente zaken laten vallen; zelfs jij bent niet onmisbaar (en zoals een wijze conciërge ooit zei: onmisbare mensen gaan naar het kerkhof. Bovendien raad ik je aan in je planning buffers in te bouwen: tijd gereserveerd voor ongeplande activiteiten.
Ziedaar mijn verjaardagscadeau – advies, dat je naar believen en in dank kunt aanvaarden of in de prullenbak gooien.
Het punt is – gedeeltelijk – dat ik al een buffer heb. Mijn vrijdagen houd ik redelijk leeg.
Gefeliciteerd! En sterkte met de werkdruk! De balans tussen wat je wil en wat je kan vindt je wel!
Dit kan niet zonder de – inderdaad door jou al voorspelde – gelukwensen blijven: Van harte!
Dit is ook een moment om je te complimenteren en te bedanken voor de voortdurende stroom aan interessante en altijd zo uiterst verzorgde (dat kost natuurlijk ook tijd!) Beobachtungen…
Van harte. Ik zal je later mailen over de problemen dievje beschrijft.
Felicitaties natuurlijk, dat eerst.
En verder: ik snap je dilemma. Ik zou kunnen suggereren dat je gaat werken bij een museum, een uitgeverij of een universiteit, maar dat zijn primair commerciële instellingen waar de Oudheid op zijn best secundair is, na de te maken winst. Meestal zal de Oudheid zelfs op de derde plek komen, na de winst en na de belangen van het personeel.
Van harte gefeliciteerd en nog vele jaren in goede gezondheid!
Een tip misschien: wat je het liefst doet, neemt de meeste tijd in beslag. Zo is een dominee altijd heel erg druk met het kerkenblad. Ligt daar misschien iets aan tijd te vinden?
En is er nou niets wat je kunt delegeren?
Dat zou ook mijn tip zijn. Is er bijvoorbeeld geen collega-historicus te vinden die kan meehelpen met het herzien van de site? Verder, natuurlijk: gefeliciteerd!🎂
Gefeliciteerd beste Jona en maak er toch maar een jarige dag van. Bedankt voor al jouw interessante ontmoetingen met de oudheid en ik wens jou voldoende veerkracht om zolang jij dat kan en ook wilt er mee door te gaan! Veel van jouw wetenswaardigheden speel ik door aan mijn kleinkinderen! Blijf gezond en leef nog vele vele jaren!! PS: mijn grootouders woonden tot de jaren zestig in de Reestraat nummer 21 .
Jona van harte! Vooral omdat ik dagelijks een cadeautje van je krijg via dit medium. Ik had je eigenlijk een kaart willen sturen via de ouderwetse post. Toch maar nagelaten: was een prachtige reproductie van een Chagall.
Grijns!
Proficiat !
Evalueer het werk met alle binnen komende mogelijkheden een drietal dagen op de tijd die het ongeveer zal gaan kosten als je het GOED wilt doen. Op de ochtend van de vierde dag neem je een besluit als het project dan nog steeds zo spannend lijkt.
Jona, van harte gefeliciteerd! En je dilemma: ik heb er geen oplossing voor. Het doet me wel denken aan de kunstenaars in mijn familie en mijn vriendenkring. Velen hebben een deeltijdbaan waarmee ze de tijd kopen om hun eigenlijke artistieke werk te kunnen doen. Het is behelpen, maar het stelt ze wel in staat te doen wat ze het liefste en het beste kunnen. Een schrale troost misschien, maar wel een troost – hoop ik.
Ja, daar ben ik er ook een van. Een van de redenen dat ik deze blog bezoek is dat ik op zoek ben naar een onderwerp voor een historische strip.
Beste Jona,
Heel hartelijk gefeliciteerd en veel dank voor al die soorten werk die je verricht. Ikgeniet er vrijwel dagelijks van en heb grote bewondering voor je schier onuitputtelijke werklust en productiviteit.
Gerard van Oel Almere
Verstuurd vanaf mijn iPhone
>
Gefeliciteerd en nog heel veel jaren te besteden. Hoewel ik niet zo laat merken, heb ik veel waardering voor wat je doet. Heb je boeken en lees je blogs. maar ik ben een nieuwkomer in jou gebied en daarom ben je extra dankbaar, dat je ook de weg aanwijst hoe te zoeken naar informatie.
Beste,
Van ganser harte proficiat met je verjaardag. Hoe het ook zij, maar moge dit nieuwe levensjaar jou zegenen met alles wat jou intens gelukkig maakt.
Jona, ik denk dat je overwerkt bent en dat je drastisch in moet grijpen omdat je anders over een paar weken weer vastloopt. Je lichaam geeft niet voor niets signalen af, als je die niet serieus neemt wordt het alleen maar erger. Je zult moeilijke keuzes moeten maken, hoe onmogelijk dat nu ook lijkt. Deze blog zou bijvoorbeeld minder frequent kunnen zijn, we blijven je toch wel trouw. Uit ervaring weet ik dat zenmeditatie een voortreffelijk middel is om de kwaliteit van je slaap te verbeteren. Elke avond voordat je naar bed gaat een half uur op een kussen zitten en je adem tellen tot tien. Na drie tellen zit je al aan wat anders te denken, maar zodra je dat opmerkt begin je gewoon weer opnieuw te tellen. Zo kun je je hersens tot rust brengen en je zult merken dat je veel en veel beter gaat slapen.
En cafeïne en alcohol zijn funest voor je slaap.
Van harte gefeliciteerd.
Een welgemeend gevraagd advies: mocht je soms een perfectionist zijn, bedenk dan dat 80% meer dan genoeg is. Je kunt niet alles onder controle hebben, je moet dat niet eens willen.
Maak een scheiding tussen wat je wel en niet onder controle moet hebben.
Verder: onderhoud van je belangrijke sociale contacten is heel erg belangrijk. Dit helpt ook om te ontspannen en nieuwe energie op te doen. Plan ze in je agenda. Al het andere moet maar even wachten.
‘A man got to know his limitations.’ (Weet niet meer van wie die uitspraak is.)
@sara;Hoe weet wat 80% is? Je kunt je werkzaamheden benoemen, maar wat moet dan de 20% procent die je wegdoet? Is daar een methode voor?
Het hangt sterk af van de klus of activiteit. Je kunt een klus bijv. zo gedetailleerd maken als je wilt. Maar dat is lang niet altijd nodig of gevraagd. Afstemming is dus een vereiste.
Perfectionisten hebben vaak de neiging te veel te willen doen. En ook de neiging te veel verantwoordelijkheid op zich te nemen. Het is dus belangrijk goed in beeld te hebben waar jouw verantwoordelijkheid begint en waar die eindigt.
Natuurlijk zijn die 80 en 20% vuistregels. Het gaat niet om mathematische precisie.
Die 20% zouden dus kunnen zijn: onnodige details, verantwoordelijkheden bij anderen laten (waar ze horen), of zelfs onnodige taken uitvoeren waar niemand op zit te wachten, denken dat het verwachtingspatroon van anderen net zo hoog is als dat van jou. Het hangt helemaal af van de casus. Dit zijn slechts wat algemene richtlijnen.
Het spanningsveld is dat al die maatregelen (om hem/haar tegen zichzelf te beschermen!) indruisen tegen zijn/haar gevoel voor kwaliteit, rechtvaardigheid enz. Met moet dus echt leren wat ontspannender tegen een aantal dingen aan te kijken, c.q. los te laten. Anders gaat men richting burnout.
Er zijn een aantal aardige boekjes over dit onderwerp verkrijgbaar.
‘Met’ moet zijn ‘Men’. Vijfde regel van onderen.
@sara: perfectie en verantwoordelijkheid, klinkt heel redelijk. Dank!
Van harte Jona. Zoals je weet heb ik heel veel waardering voor je werk.
Balanceren is een kunst. Voor mensen die veel touwtjes in handen hebben, meerdere ballen tegelijk in de lucht willen houden en zeer consciëntieus werken, kan dat extra moeilijk zijn. Ik denk je worsteling te herkennen. Wat mij de enige rust heeft gegeven is het stellen van prioriteiten. Toen ik merkte dat mijn hoofd overliep heb ik enkele taken, verantwoordelijkheden en zelfs mensen afgestoten. Heel moeilijk, maar het hielp wel. En het bleek hard nodig. Niemand heeft er wat aan als je roofbouw op jezelf pleegt…
Met de schoorsteen willen we liever niet bezig zijn, maar we ontkomen er niet aan. Ik zou willen dat ik met Historiek een paar jaar verder was en jou en anderen op dat vlak kon helpen. Wellicht is in jouw geval dit voor nu iets: https://www.patreon.com/ Ik kan me tenminste voorstellen dat je – wanneer je net wat minder met de afdeling schoorsteen bezig hoeft te zijn – meer balans en geluk kan vinden. Ik wens je dat in ieder geval van harte toe!
Beste Jona, van harte gefeliciteerd met je verjaardag en dank voor de fantastische blog met de al even fantastische titel en Livius.org, waar wij allen zo enorm veel van opsteken en van genieten.
Je hebt het over wat ik noem ´het bordjes-dilemma´: die draaiende bordjes in een Chinees circus die allemaal op hun stokje moeten blijven draaien waarbij degene die de act uitvoert van de ene naar de andere stok holt om de draaiing op gang te houden. Dat houd je niet continu vol. Op een gegeven moment loopt het spaak en zal het met een paar bordjes minder moeten. Keuzes dus. Je loopt al een tijd tegen je grenzen aan dus die keuzes moet je niet veel langer uitstellen. Anders gaat je lijf die keuzes voor je dicteren en dat kan nog wel eens heel vervelend uitpakken. Het brood op de plank heeft prioriteit, er zal dus in je andere activiteiten ruimte moeten worden gevonden. Keuzes: heel vervelend en heel noodzakelijk. Ik wens je wijsheid toe.
Maar geniet nou maar eerst even van je verjaardag, al was het maar met een half uurtje time-out.
@saskia: Hoe kies je? Hoe maak je de juiste keuze? Ik zou het niet weten.
Ik ook niet. Maar als je op een muur afdendert kun je toch beter iets aan de snelheid en de richting te veranderen.
Gefeliciteerd Jona!
Proficiat, sterkte en dank voor je vele interessante blogs.Voor mij is een wat lagere frequentie niet rampzalig, Henk
Beste Jona, allereerst van harte gefeliciteerd! En nog vele jaren in goede gezondheid. Dit zijn wensen van een collega-slapeloze met nog veel andere gezondheidsproblemen. Wat jij verricht is fenomenaal en ikzelf leer veel van je blogs. Soms zijn ze aanleiding voor mij om mij in iets te gaan verdiepen, m.a.w. ze zijn ook stimulerend en inspirerend. Let op je gezondheid, maar doe vooral de dingen die je leuk vindt. Ik wil niet de moralist uithangen, maar ik bespeur bij jou een dusdanige mate van multi-tasking dat het wellicht soms moeilijk wordt om prioriteiten te stellen. Ik zeg dit niet als kritiek, want ik ben er van overtuigd dat je het leuk vindt. Zelf ben ik ook iemand die voortdurend met een groot aantal dingen tegelijk bezig ben. Bij mij werkt het therapeutisch in de zin dat het mij afleidt van mijn lichamelijke sores. Dat de ouderdom een rol begint te spelen, ook bij jou nu je 54 bent geworden, dat weet ik wel zeker.
Verder wens ik je een prettige verjaardag en nog bedankt voor al je kennis die je met ons deelt!
Jona gefeliciteerd! Ik heb verschillende aanbevelingen langs zien komen, maar zelf zou ik niet goed weten wat te doen. Een probleem is dat jij een soort van werk hebt wat totaal verschilt van het mijne. Ik zit altijd alleen als ik werk, ik kan er domweg niemand zomaar erbij hebben. In m’n atelier ben ik echt alleen.
Hip, hip, hip, HOERAAAAAAAAAAAAA !
Bij dezen, Jona, van harte! Goed dat je het woordje ‘dezen’ in dit verband met een n schrijft. Dat weten de meeste mensen ook niet meer.
Uit je inzicht gevend stukje van vandaag haal ik aan: “Ik zal de komende twee, drie weken in de loop van de middag regelmatig zitten te knikkebollen.”
Kijk, het lichaam, de hersenen doen een blijkbaar niet helemaal geslaagde poging je klachten te verhelpen. Een middagdutje! Ik leg uit waarom.
De basis voor ons functioneren is zo’n vijf, zes miljoen jaar geleden ergens in Oost-Afrika gelegd. Toen zijn de structuur en het functioneren van onze hersenen in principe gevormd. Aangezien er ook toen al tropische omstandigheden in dat werelddeel waren, zijn de hersenen in sterke relatie met de zon opgebouwd. Dat heeft ertoe geleid dat ons slaap-waakritme in de hersenen wordt bestuurd vanuit het principe van twee slaapdips per etmaal, telkens beginnend twee uren nadat de zon minder is gaan schijnen. De zon gaat ’s avonds definitief minder schijnen – afwisselend met zomer- en wintertijd – vanaf het moment dat-ie onder gaat. Twee uren daarna zegt het slaapcentrum in de hersenen: Naar bed, naar bed, zei Duimelot! En dat doen de meeste mensen, tenzij ze in de blauwe ogen van televisie, computer, telefoon, leesapparaat blijven kijken. Die houdt hen uit de slaap. Als het niet anders kan: bril met oranje glazen opzetten!
Maar dan overdag.
Zon staat om 12.00 uur (als het goed is met al die tijdzones) op z’n hoogst en verliest vervolgens aan kracht. Voor de hersenen twee uren later het seintje om de slaap in te zetten (‘knikkebollen’ dus). Die slaap is bedoeld om uit te rusten, nieuwe krachten op te doen, erna weer fris wakker te worden. En dat doet een groot deel van de mensheid nog steeds: siësta! Ik denk dat voordat de industriële revolutie de mensen naar de stad trok, vrijwel iedereen dat ook in de koelere streken van de aarde deed. ’s Middags warm eten, dutje daarna, vervolgens weer aan het werk, maar niet zo hard als ’s morgens.
Het vereist enige aanpassing van het werkritme: ’s morgens vroeg beginnen, als de zon er is. Rond 13 uur stoppen, (warm) eten, dutje doen vanaf 14 uur. Anderhalf uur is een volledige slaapcyclus. 16 uur weer kalmpjes aan de slag. Doorwerken tot een uur of tien (22 uur). Geen televisie etc, tenzij oranje bril.
In Suriname doen ze het zo, althans in de jaren zeventig toen ik er enige tijd was. Om 7 uur beginnen, doorwerken tot 13 uur, naar huis: eten, slapen. 16 uur op en naar het zwembad (als dat kan). Voor de elite natuurlijk.
Slaap ze!
Nu weet ik dat de aarde opwarmt… maar de zonlichttijden verandert helaas niet mee, ben ik bang!
’s Ochtends vroeg op als de zon opkomt… werkt niet echt in november/december/januari in Nederland.
Als je vervolgens om 16:00 wakker wordt.. begint de schemering en ohja.. het zwembad is dan ook zo hard!
Hoi Jona, Allereerst natuurlijk van harte gelukgewenst met je jaardag, mede namens Anne. Had geen idee dat ook jij een Schorpioen bent. Zoals je weet (hoop ik) volg ik je blog met veel aandacht en plezier en heb ik er regelmatig profijt van. Graag zou ik daarom de gunst(en) die je jouw lezers dagelijks verleent willen belonen met deugdelijk advies hoe verder te gaan. Helaas ben ik zo’n beetje de laatste die je zulk advies zou kunnen geven: ik krijg m’n eigen activiteiten niet eens fatsoenlijk geordend (ook niet die op ons gezamelijke vakgebied), laat staan dan dat ik anderen (of iemand anders) zou kunnen zeggen hoe zij zaken op orde zouden kunnen krijgen. Al dat ik je kan bieden is -wanneer je wilt- een luisterend oor. Het is niet veel, het is alleen maar welgemeend en misschien nuttig, zeker nu het Slotervaart weg is. Hoop dat je ondanks alles een prettige dag hebt en hartelijke groet.
Jona, van harte gefeliciteerd en ik wens je een goede gezondheid voor dit en de de komende jaren!
Ik bewonder je moed om zo openhartig over je dilemma’s te spreken.
Beste Jona, van harte gefeliciteerd jongeman en laat het plezier dat je mij en vele anderen elke dag doet met deze blog een kado zijn voor je verjaardag. En ga snel weer een dag naar het mooie dorp Apeldoorn waar ik geboren ben. Hartelijke groet.
Gefeliciteerd. Een goed nieuw levensjaar, waarin je wensen misschien wel zullen worden vervuld. Ik hoop het voor je.
Beste Jona Lendering, hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag.
Twee aanbevelingen die al voorbij kwamen:
Een kleine aanpassing: deze prima blog blijft 3, 4 x per week ook prima.
Een radicale aanpassing: een parttime vaste baan.
Veel wijsheid toegewenst bij het bezien van de vele mogelijkheden.
Van harte gefeliciteerd. Neem een wijze raad van mij aan en begin elke dag met minstens een half uur stevig wandelen, in weer en wind. Dat is in elk geval niet slecht voor je slaapstoornis en je wint aan vitaliteit.Eet en drink niet teveel, maar wel in rust. Durf één van je vele bewonderenswaardige activiteiten stop te zetten zodat wij kunnen blijven genieten van de rest. Ik heb enige ervaring (* 1936).
Gefeliciteerd!
Je verzet al bergen werk; ik ben jaloers!
Zo ben ik een typ dat bijvoorbeeld ab-so-luut niet in een trein kan lezen.. met al die mensen om me heen (als ze dan ook nog stil zijn, wordt het nog erger.. elke zucht en bloep hoor je).
Is er geen manier om geld met de hobby te verdienen?
Vraag vrijwillige bijdrage, plaats advertentie, etc.
De wereld is gescheiden in twee delen; de helft boven de -laten we zeggen- veertig ziet reclame als een knieval; je hebt verloren, je kon het niet zelf, je site/boek/blad is nu ‘lelijk’ door advertenties.
En de helft daaronder; reclame is een volkomen normaal middel om in te zetten, beide partijen winnen, je kunt dankzij reclame dingen gratis aanbieden, etc etc.
Als ik zo naar beneden scroll, zie ik hele lange lege plekken rechts….. (maar ik vrees het antwoord 🙂 )
Van harte.
Zoals hier voor al gezegd: ook al zouden de bijdragen wat minder frequent komen, ik blijf ze toch met veel plezier en aandacht lezen.
Want ik moet er niet aan denken dat je er mee stoppen moet!
En ja, je familie en vrienden zijn erg belangrijk.
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Wens je al het geluk van de wereld. Heb een heerlijke dag en wil nog een keer zeggen dat ik enorm genoten heb van de kursus De Zijderoute in Haarlem. Shangrila Nonnie
Onbezoldigd dit prachtige werk doen en dan ook nog onderaan de wachtlijst van een ziekenhuis
belanden,terwijl kwakhistoricI… nou ja het is godgeklaagd.Ik zou vandaag maar eens feestelijk gaan vloeken of posters van chagall verscheuren.Je kunt niet altijd maar keurig in balans zijn.
Erg overschat.Even alle remmen los.En dan vloek ik met je mee..want ik denk: wat ben ik gvd toch een lummelende luiwammes vergeleken met de Jarige.
Beste Jona,
Onderschat het effect van je ‘effectieve bezigheden’ niet, ze wijzen de weg naar het ‘rokende schoorsteen’ type. Door je blog ben ik een aantal van je cursussen gaan volgen, terwijl er daardoor inmiddels ook een aardig Lendering bibliotheekje op mijn boekenplanken huist.
Ik sluit me graag aan bij de verjaardagsfelicitaties, en verder is het HELEMAAL niet erg als er eens iets niet afkomt. Moedig voorwaarts!
Klaas
Hartelijk gefeliciteerd en bedankt voor deze mooie blog!
Wij zijn er ook blij mee als u het wat kalmer aan zou doen…geen 3 stukjes per dag! en een dagje overslaan kan ook best…tot u weer alles op orde heeft!
Gelukkige verjaardag !
Mvg
Geert
Gefeliciteerd. Ik dacht dat je de opschorting van je blog ging aankondigen, dus waardering dat dit niet gebeurd. Ik weet echt niet direct een advies, maar misschien kan ik ooit een suggestie doen.
Hartelijk gefeliciteerd en nog vele (productieve) jaren.
Wat betreft de vraag aan de oplettende lezertjes: ik sluit me in de eerste plaats aan bij degenen die zeggen dat op een gegeven moment gekozen moet worden, en inderdaad, 5x per week ipv 10x per week is voor de meeste lezers ook een tractatie. Maar als het schrijven van een blog juist energie oplevert dan is dat misschien niet de beste keuze, dat kan ik niet bekijken. In elk geval: kiezen doet van au. Verder behoor ik tot degenen die best een vrijwillige bijdrage willen leveren voor het ontvangen van die blog. Als er 2000 ontvangers zijn die gemiddeld slechts € 10 bijdragen dan is dat toch € 20.000 en komt de blog in een andere categorie werk terecht.
Ergens op deze site de knop : “draag bij” is daarvoor al voldoende.
Helemaal mee eens!
@jacobkrekel: eens 10 euro is niet teveel lijkt mij!
IK ben het er ook mee eens!
Naar aanleiding van Jeroen, die weet dat de aarde opwarmt.
Ik heb nog niet vermeld dat onze waak-slaap-ritmes gevormd zijn in tijden dat men in winterse tijden niet zo veel uitvoerde. In 1900 woonde nog 90% van de Nederlanders op ‘het platte land’. Dan was er op de akkers niet zo veel meer te doen en bracht men de meeste tijd in de bedstee door. Veehouders werkten natuurlijk wel door, maar de stal was om de hoek, erg vroeg opstaan was er niet bij.
Gevolgtrekking: in de wintertijd meer slapen, minder hard werken, is het advies.
En wat het zwembad betreft: voor de elite in Suriname, Jeroen.
Ik weet het; het harde zwembad was dan ook met een knipoog bedoeld.
Het lijkt me een nobel streven, maar een flinke tot vrijwel onmogelijke dobber om te realiseren dat we ’s winters andere werktijden hebben.
Wat ik echter nooit begrepen heb – en dit is serieus – is waarom de hoogste stand van de zon nu altijd idealiter om twaalf uur ’s middags zou moeten vallen?
Ik snap dat dat het midden van de dag is, maar.. het is het midden van de menselijke constructie 00:00 tot 24:00 uur.
Nu is de gemiddelde mens (ik ben de bron even kwijt) in Nederland wakker van ongeveer 07:00 tot 23:00 uur (lijkt me op mijn gevoel af ook wel te kunnen kloppen).
Zou het dan niet beter zijn om een tijd zò in te richten dat het hoogste zonnepunt in het midden van die periode valt? Dus rond 15:00 uur ’s middags?
Dank, Jeroen, ik kan nog wat preciezer worden. De zon staat lang niet altijd precies om 12.00 uur op z’n hoogste stand. Dat hangt van de tijdzone af waarin je zit. En met de veranderingen in de zomer- en wintertijd zal het nog ingewikkelder worden. Het gaat mij erom dat mensen in de middag een tweede slaapdip in de hersenen ingebouwd hebben en dat het verstandig is daaraan toe te geven om je uitgerust te voelen. Zelf neem ik alle tijden tussen 14 en 16 uur (anno nu) te baat om aan het middagdutje te beginnen.
Van harte gefeliciteerd. Ik heb al veel van jou geleerd.
Nog vele jaren, beste Jona. Is het bijwerken van de Liviussite of dat fotoproject niet iets wat een paar handige studenten als stageproject zouden kunnen doen?
Helaas niet. Het is wat ingewikkeld uit te leggen.
Van harte! Het klinkt wel een beetje somber. Heb je al een zonnewijzer als cadeau gevraagd?
van harte en ik sluit me aan bij eerdere reacties
over een bijdrage voor dit zeer speciale blog
Proficiat en nog vele goeie jaren erbij!
Van harte gefeliciteerd! Ik sta er telkens versteld van hoeveel werk jij verzet en tegen welk tempo. Ik zou je aanraden te selecteren, maar dan neemt de activiteit op dit fantastische blog misschien af. Ziedaar het dilemma van de lezer.
Jona van harte met je 54ste. Doe waar je goed in bent
en denk aan je welbevinden. Hartelijke groet vanuit onze nieuwe stek in Valkenswaard Rob en Marjo
Powernap.
Kort geleden gehoord op de radio van een slaapspecialist:
ergens in de middag, niet te laat, op een bank gewoon je ogen dicht doen en langzaam wegzakken, laten gaan, max 20minuten. Zorg dat je niet echt in slaap valt. Hoe doe je dat? Hou in een hand iets vast, bijv sleutelbosje, wanneer dat op de grond valt is je arm helemaal ontspannen, en je dan dus slaapt, schiet je weer wakker, of beter je bent niet echt in slaap gevallen en dat mag ook niet. Na een kop thee kun je er weer uren tegenaan.
Vrachtwagen chauffeurs leggen hun armen op het stuur, hoofd erop; wanneer de armen gaan prikkelen, ‘slapen’, dan wordt je vanzelf weer wakker. Prima.
Het belangrijkste is wellicht dat je jezelf dit toestaat. Ook dat ontspant.
Dat gebeurt mij zo vaak in de vroege ochtend: wakker liggen, wakker liggen, doezelen, dromen en dan ineens, hey, ik heb gedroomd. Dan realiseer ik me dus dat ik wakker ben en als ik gedroomd heb, heb ik dus toch geslapen. Dan weer doezelen, ik wil slapen, ineens krijg ik ergens jeuk, ik krab, ik ben weer wakker. Wakker liggen, dan weer dromen tot ik het verschil niet meer zie en dan is het weer licht. Of je schrikt wakker na een droom en bent gewoon moe van het dromen. En dan moet de dag nog beginnen. Koffie. Veel.
Er zijn inmiddels al meer reacties dan dat onze Jona jaren telt. Qua populariteit zit het wel goed!
Op de valreep nog mijn hartelijke felicitaties. Je dilemma komt mij bekend voor. Ook na ruim 30-jarig zzp-schap heb ik dat gedoe met het hooi en de vork nog stress niet goed onder de knie. Wat mij wel eens wil helpen is zo nu en dan bewust een dag plannen dat er niets hoeft.
Alsnog gelukgewenst, Jona, ik heb je bijgeschreven op de verjaarskalender. 👌
Gefeliciteerd, je was gister jarig en hebt het weer overleefd! Het enige advies wat ik voor je heb: als je lichaam spreekt kan je maar beter luisteren. En: na een verjaardag komt ook weer een dag!
Hoi Jona, alsnog gefeliciteerd!
Een paar adviezen van een bijna ex-dokter:
1 ’s ochtends 30 min wandelen;
2 ’s middags 15-30 min powernap, daarna nog een kort ommetje in de buitenlucht.
3 ’s Avonds na 22.00 uur geen blauw licht (computeren.)
4 Weekschema maken met daarin ruimte open laten voor onverwachte dingen, en minstens een keer per week familie of vrienden bezoek.
Verder genieten wat je allemaal bereikt en bereikt hebt. gr hanneke’s
Beste Jona Lendering,
Ik volg uw blog al een tijd met grote belangstelling en nooit een reden gehad om te reageren, maar nu dus wel: van harte gefeliciteerd!