De rand van het Rijk is een bewerking van De randen van de aarde: archeologie en bronnen gecontrasteerd in een beschrijving van de Romeinse aanwezigheid in de Lage Landen. Ook dit keer hoopte ik te bereiken dat archeologen zouden gaan begrijpen dat ze niet alles moeten geloven wat ze in oude teksten lezen, en dat oudhistorici zouden leren dat hun opleidingen zonder veldervaring incompleet zijn.

Alles dus hetzelfde, maar de reacties waren dit keer heel anders: de eerste versie eindigde al snel in de ramsj, maar bij de verschijning van de tweede versie kwamen mijn coauteur Arjen Bosman en ik op de radio, pakte het Handelsblad uit met een dubbele pagina, wonnen we de prijs van het Nederlands Klassiek Verbond, was er wat internationale aandacht en in november 2012 verscheen de vertaling in het Engels Edge of Empire. Rome’s Frontier on the Lower Rhine.

Het is verleidelijk de verdiensten aan jezelf toe te schrijven – maar het boek is niet beter of slechter dan de oorspronkelijke versie. Komt de veranderde ontvangst doordat het nu is geïllustreerd? Schuilt het verschil in Arjens hoogleraarstitel? Zijn mensen zich er nu meer van bewust dat archeologen en historici langs elkaar op werken? Pakt mijn huidige uitgeverij het beter aan? Ik heb wel wat gedachten.