Leven in een tijd van corona. In de winkels werden plastic schermen geplaatst. Mensen voerden van weerskanten van een straat gesprekken met elkaar. De horeca serveerde koffie to go. Kinderen kregen thuis les van hun ouders en mopperden dat die strenger waren dan de juf. De medisch-ethici zaten niet in het adressenbestand van de televisie en daarom nodigden de programmamakers Jort Kelder maar weer uit. De musea maakten online-tentoonstellingen.
We maakten grapjes over anderhalve meter afstand en die grapjes maakten we steeds minder. We hielden onze adem in als iemand al te dicht bij ons kwam. We keken naar de mooiste filmpjes. We deden cursussen op het internet. We vergaderden online. We deelden geliefde boeken. We raakten geïnteresseerd in statistieken waarvan we wisten dat ze eigenlijk niets zeiden.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.