Ik blogde al eerder over mijn neefje, die een van mijn vrienden en zijn pas kort in Nederland verblijvende Iraanse echtgenote uitnodigde om bij hem in Hengelo te komen kijken naar de intocht van Sint-Nicolaas. Ik was er al wat eerder en haalde mijn vrienden en toen ik ze van het station afhaalde, hadden die een verbluffend verhaal te vertellen.

In de trein naar Twente waren ze een buitengewoon vermoeide Zwarte Piet tegengekomen. Mijn vrienden hadden de man aangesproken en gevraagd wat eraan scheelde, en hij had gezegd dat hij al de hele dag bezig was. Bij de aankomst in Dordrecht was van alles mis gegaan, en hoewel alles dankzij veel kunst- en vliegwerk uiteindelijk goed was gekomen, moest hij nu, doodmoe, nog helemaal naar Hengelo om daar cadeautjes af te geven.

Mijn Iraanse vriendin zei toen dat zij toch die kant op moest en bood aan te helpen door de cadeautjes namens hem over te brengen. Een dankbare Piet gaf haar daarop de pakjes, en toen kwam het: ze waren bestemd voor mijn nichtje en neefje!

Ongelooflijk toch, zo’n gelukkig toeval.