Ik kondigde al aan dat ik zou bloggen over het veranderende beeld van de apostel Paulus en beschreef het oude beeld al. Daarin gold het jodendom van die tijd als verstard: redding was voor zondaars alleen mogelijk door zich strikt te houden aan de Wet. Tot de “werken van de Wet” behoorden offers (wat na de verwoesting van de tempel in Jeruzalem in 70 geen optie meer was), liefdadigheid en een reeks starre regels die uiteindelijk hun neerslag vonden in de Talmoed. Hiertegenover plaatste Paulus het geloof in Christus. Wie de genade had ontvangen in Christus te kunnen geloven, zou door dit geloof alleen worden gered – de verstarring van de Wet is vervangen door Gods genade.
Dit is, cru samengevat, de kern van met name het protestantse christendom. Het katholicisme verschilt hiervan omdat het meent dat de gelovige invloed heeft op zijn redding door de werken van barmhartigheid te doen die worden genoemd door de evangelist Matteüs (25.35-36). Protestantse theologen beschouwen deze menselijke invloed op de redding van een ziel als afbreuk aan de almacht Gods.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.