In 2001 bezocht ik met een vriendin de Galleria Doria Pamphilj in Rome. We kwamen er voor maar één schilderij: Diego Velázquez’ beroemde portret van een geducht ogende Innocentius X. We maakten altijd het grapje dat als deze paus een aflaat verstrekte, God zelf het besluit niet ongedaan zou durven maken.
Het doek hing in een apart vertrek met een zolderraam, waarvoor een soort laken was gespannen. Zo viel het Italiaanse zonlicht er niet in volle heftigheid op. Ik geloof dat zo’n lichtfilterende doek een “velum” wordt genoemd. Als er een wolk voor de zon langs trok – en geloof me, anders dan u denkt gebeurt dat in Italië een enkele keer – veranderde het licht. Het schilderij leefde.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.