In 2001 bezocht ik met een vriendin de Galleria Doria Pamphilj in Rome. We kwamen er voor maar één schilderij: Diego Velázquez’ beroemde portret van een geducht ogende Innocentius X. We maakten altijd het grapje dat als deze paus een aflaat verstrekte, God zelf het besluit niet ongedaan zou durven maken.
Het doek hing in een apart vertrek met een zolderraam, waarvoor een soort laken was gespannen. Zo viel het Italiaanse zonlicht er niet in volle heftigheid op. Ik geloof dat zo’n lichtfilterende doek een “velum” wordt genoemd. Als er een wolk voor de zon langs trok – en geloof me, anders dan u denkt gebeurt dat in Italië een enkele keer – veranderde het licht. Het schilderij leefde.
Ik denk niettemin dat het een redelijk catastrofale manier van exposeren was. De zon laat zich in Italië niet weerhouden door een laken. Wellicht biedt de vernislaag voldoende bescherming, maar het zou me weinig verbazen als ik hoorde dat conservatoren de voorkeur geven aan zacht, natuurlijk licht.
De foto hierboven toont de zolder die zich bevindt boven de bibliotheek in het Teylersmuseum in Haarlem. (U zult daar, behalve boeken, ook enkele voorwerpen aantreffen uit de collectie van Boudewijk Büch, zoals een dodo-skelet en een afgietsel van het dodenmasker van Goethe.) Het licht valt hier binnen door de ruiten links en rechts om dan door de melkglazen ruiten naar beneden te worden gefilterd. Drie TL-buizen zorgen ervoor dat er op donkere dagen extra licht in de leeszaal komt.
Het is weer eens wat anders dan een velum. En hoewel het probleem van het wisselvallige licht nu is opgelost, is er een probleem voor teruggekomen: wat doe je als er stof komt te liggen op dat melkglas? Vandaar de donkerrode rails, zodat schoonmakers de glasplaten kunnen reinigen.
Deze zolder behoort niet tot de gangbare bezienswaardigheden in het Teylersmuseum, maar ik vond het interessant te ontdekken wat er zoal bij komt kijken om ons, bezoekers, in staat te stellen optimaal te genieten van een van de allerleukste collecties van Nederland.
Dag Jona,
Drie weken terug waren Monique en ik in de bibliotheek van Teylers en ik vroeg me al af hoe dat zachte gefilterde licht in de ruimte kwam. Onze gids (die overigens verder spectaculair veel wist te laten zien en vertellen) wist dit ook niet. Het kastje van Boudewijn vond ik overigens het minst interessant o.a. omdat het zeer twijfelachtig is of dat dodoskelet echt is.
Hey Jona,
Ik zag net een docu op Arte het ging over reconstructies van arena’s in Rome en welke problemen ze daar zoal bij ondervonden.
Ze hadden bij de reconstructie problemen met de dieren waar binnen mee gevochten moest worden, die bestendig zaten in de kelder, logisch toch. Er waren exotische exemplaren bij, zonde om ze te doden maar goed ik schrijf hier geen geschiedenis.
In ieder geval was het probleem opgeworpen hoe die beesten nu in de arena te krijgen boven, hoe hebben ze dat in hemelsnaam gedaan, want je gaat uiteraard niet met een hyanan aan het lijntje de gangen en de krochten door, zo’n beest zou ook zomaar kunnen ontsnappen onderweg.
Om een lang verhaal kort te maken en niet het gevaar loop dat ik hier de hele documentaire ga zitten te herhalen, die ik overigens maar voor de helft zag. ze hebben er een team aangezet van bouwers, frutselaars en bedenkers. want zoiets bestaat niet dus het moet allemaal bedacht worden hoe dat vroeger ging.
Het plan was een lift te bouwen , na vijf minuten was ik al de hele draad kwijt, schuine vlakken, hier en daar katrollen meer hier dan daar, en dan een kooi die gehesen kon worden. en niet 1 man nee een heel arsenaal aan geleerden was er aan te pas gekomen en het leek bekranst nergens naar,. Goed, ze halen een wolf uit de povlakte. Je ziet dat beest denken, wat is hier in godsnaam aan de hand, wat zijn dat voor een imbecielen. Dan gaan ze trekken aan het beest en heet beest besluit de mannen hun lolletje te gunnen en gaat de kooi binnen. Kijkt een beetje om zich heen. De mannen nu druk in de weer met de katrollen en de touwen en de tuigen, maar de kooi kwam nog geen cm overeind.
Wolf er weer uit, weer helemaal naar de Povlakte,
Nieuw legertje experts, Het laat zich denk ik wel raden , van een kooi is het nooit gekomen, tenzij er een ontzettend slimme man zich nog getoond heeft in het laatste half uur toen ik het voor gezien had gehouden maar het lijkt me sterk.
Er is zelfs al een wolf in Drenthe gesignaleerd.
Het zegt allemaal wel weer genoeg.
Mensen verzinnen probleem na probleem
Neem nu melkglas, wat is dat voor een larie.
Nee ik houd het voor gezin vooralsnog.