Er is iets raars aan de hand met herdenkingen. Dat wat herdacht moet worden is in het 100e jaar niet belangrijker dan in het 99e jaar. De enige reden om dit jaar 2000 jaar keizer Augustus, 1200 jaar Karel de Grote of 100 jaar Eerste Wereldoorlog te herdenken, is dat die aantallen er zo leuk bij staan in het tientallig stelsel. Anders gezegd, we hebben de platvloersheden dit jaar te wijten aan het feit dat we tien vingers hebben. Het belang van geschiedenis afhankelijk van een biologisch feitje.
Zouden we twee keer drie vingers en een zestallig stelsel hebben, dan noteerden we dit jaar dat Augustus 13132 jaar dood was, dan schreven we nu dat Karel de Grote 5320 jaar geleden overleed en hadden we alweer tot 244 geteld voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Dan zouden we nu niets herdenken.
In het vijftallig stelsel is het deze maand 33333 jaar geleden dat Darius III Codomannus door de troepen van Alexander de Grote de dood werd ingejaagd. Dat gebeurde in Choara, het huidige Ahuan in Iran. Het is volgend jaar alweer tien jaar geleden dat ik daar voor het laatst was.
[De laatste zin is ironisch bedoeld. Ik zeg het er maar even bij. Dat het geld dat wordt verspild aan exposities en dergelijke óók kan worden besteed aan beter geschiedenisonderwijs, is dan weer wel serieus bedoeld.]
Grappig genoeg gebruiken we al het 6-tallig stelsel, meestal zonder ons dat te realiseren. We verdelen een jaar in 365 1/4 dag, maar oorspronkelijk was dat 360 dagen. Onze dag telt 24 uur van 60 minuten. Om over oosterlengte en noorderbreedte maar niet te spreken.
Dat komt van het Babylonische zestigtallige stelsel.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Sexagesimaal
Maar weten we ook hoe die ertoe gekomen zijn?
Ik denk dat ze nadachten over wat het makkelijkste rekende.
De chronologische volgorde vind ik in geschiedenis onderwijs belangrijk.
Een tijdlijn kan daarbij ondersteunend is zijn.
De juiste getallen vind ik minder belangrijk.
Maar dat komt misschien ook omdat ik bij de jaartallen altijd in slaap viel en de mooie verhalen weer wel graag heb gelezen.
Vriendelijke groet,
JL:
Ik zeg het nog maar eens: Jona for President.
Laat dat presidentschap maar zitten, als er maar een einde komt aan de gemakzuchtigheid waarmee men het verleden probeert uit te leggen. het is elke keer weer hetzelfde: expositie, gelegenheidsboekjes, themanummertje en een lezinkje links of rechts. Niet echt een manier om mensen te tonen dat het ook interessant kan zijn.
Het tientallig stelsel is maar een maatstaf. Je werkelijke kritiek betreft occasionele herdenkingen. Als ik even advocaat van de duivel mag spelen, de occasionele herdenking is een manier voor de mens om een selectie te maken uit een domein en even wat kennis op te frissen. Men kan nu eenmaal niet alles tegelijk herdenken.
Dat die herdenkinkjes bovenòp een gedegen opleiding zouden moeten komen en dat het historisch debat in het algemeen wat breder kan worden gevoerd, dat is een valabel betoog.
Maar is het niet beter een selectie te maken aan de hand van kwaliteit? Nu is iedereen bezig met dezelfde onderwerpen. Dat is niet alleen saai en afstotend, maar ook onpraktisch. Musea vragen om dezelfde bruiklenen. De Augustus-expoisitie in het Louvre had beter gekund als niet iedereen tegelijk hetzelfde zou doen.