Ik heb vanavond gasten. Het kan rumoerig zijn, maar wees gerust: om middernacht gaat iedereen weg. Als je last hebt van het geluid, kom dan ook een biertje halen.
Iedereen heeft weleens een briefje als dit geschreven. Geluidsoverlast is vervelend. Als je weet dat je het zult veroorzaken, waarschuw je de buren. Dat is gewone empathie.
Ik schrijf dit, omdat bouwvakkers me vanmorgen om kwart over zeven wekten. Een boormachine. Om half acht leken ze klaar te zijn, maar juist toen ik dacht dat ik me nog even kon omdraaien, begonnen ze met zwaarder materieel. Als ik een briefje had gehad, zou ik niet thuis zijn gaan slapen. Waarom heeft een aannemer niet een simpel strooibiljet als dit?
Deze week zullen wij het huis van uw buren renoveren. We zullen al vroeg in de ochtend moeten beginnen en verontschuldigen ons voor de geluidsoverlast.
Voor mij is geluidsoverlast echt een catastrofe. Ik moet mijn werk voorbereiden en zit nu (acht uur) met pluggen in de oren achter de computer. Straks ga ik op weg, een trein halen, omdat ik om half één in Wognum een lezing verzorg. Is die voorbij, dan reis ik naar Antwerpen, waar ik vanavond spreek en overnacht. Het openbaar vervoer zijnde het openbaar vervoer, zal ik in de trein mijn slaap niet kunnen inhalen. (Toen ik gisteren naar Utrecht spoorde, zat ik naast twee mensen die een half uur lang het avondeten bespraken.) Ergens neerstrijken om rustig te eten, is er vandaag evenmin bij. Dit wordt dus zo’n dag waarop ik niet uitgerust wakker ben geworden, weinig concentratie heb, steeds verder gesloopt zal raken en uiteindelijk totaal uitgeput instort. Slaapdeprivatie is echt killing.
En weet je, ik denk dat bouwvakkers heel normale mensen zijn. Heel normale mensen die, als ze thuis een feestje geven, de buren even waarschuwen. Want zo empathisch zijn we allemaal. En omdat ook bouwvakkers heel normale mensen zijn, zijn ze ook feilbaar. Ze vergeten die empathie wel eens. Het zou echter fijn zijn als ze wat meer zouden denken aan degenen die wonen naast hun bouwproject.
Enfin. Ik ga een verloren dag tegemoet. Als ik morgen niet in Schagen verschijn, kijk dan even in De gazet van Antwerpen of er ergens een in coma liggende Nederlandse historicus is aangetroffen.
Dit stulje brengt ‘ik druk me nog voorzichtig uit’ tot next level. Als ik om kwart over zeven gewekt was, was ik er met een bijl opaf gegaan.
Misschien een idee om zo’n briefje te maken en het bij die buren in de bus te gooien? Kan ze een hint geven.
De buren bepalen natuurlijk niet de werktijden van de bouwvakkers.
Maar ze kunnen wel briefjes rondsturen.
“..zat ik naast twee mensen die een half uur lang het avondeten bespraken”
Hoe reageren mensen als je heel geïnteresseerd naar ze gaat zitten kijken? Tenslotte douwen ze hun avondeten met gemak jouw privésfeer binnen?
“kijk dan even in De gazet van Antwerpen of er ergens een in coma liggende Nederlandse historicus is aangetroffen”
Ik weet dat het je ernst is maar toch… heb je visitekaartjes op je persoon die je als zodanig identificeren? 😉
Die herken je gelijk.. die vallen altijd dood neer met hun hoofd richting Carthago 🙂
Hear hear! Dit is zo vanzelfsprekend dat het een wetmatige verplichting zou moeten zijn, met recht op schadevergoeding bij overtreding!
Het meest extreme geval dat ik ooit heb meegemaakt was toen men kennelijk had besloten bij mijn eigen pand de gevel te gaan afschrapen met een hogedrukspuit, zodat ik niet alleen wakker werd van een afgrijselijk geluid, maar ook nog eens de rode stofwolken mijn slaapkamer kwamen binnenrollen. Men had wel eens kunnen zeggen dat ik de kozijnen beter kon afplakken van binnen van te voren. De hele woning lag onder een millimeters dikke laag stof, het tapijt kon meteen vervangen worden en mijn apparaten bleken het gelukkig nog te doen maar zullen er niet langer van zijn blijven leven. De stofzuiger heeft het in ieder geval niet lang meer overleefd, en ik denk dat ik meer fijnstof heb binnengekregen in één dag dan in meer dan twintig jaar wonen aan de Marnixstraat. Woningbouwvereniging, vereniging van eigenaren en aannemer wezen natuurlijk naar elkaar. Geen poot om op te staan. Da’s toch treurig.
Heel veel sterkte vandaag!
Als er iets is waar ik niet tegen kan, is het geluidsoverlast. Op die keren dat ik in de trein de stiltecoupé weer eens niet kan vinden verbaas ik me er altijd om wat soort vreselijke stupide onderwerpen mensen in het openbaar met elkaar bespreken. Dingen in hun leven die ik nooit maar dan ook nooit had willen horen. Sommigen mensen raaskallen elk moment dat ze wakker zijn maar door. Als ik ooit zo rijk ben dat ik kan stoppen met werken koop ik een huis ergens afgelegen in de duinen van Terschelling. Lijkt me héérlijk.
La Condition Humaine…
Le Condition Humaine…
Onvergeeflijke blunder, sorry.
Heeft u enig idee hoeveel mensen er in de zomer op Terschelling rondlopen? Probeer Rozendaal, Het Hogeland, Westerveld of Eemsmond. En in Zuidoost Groningen zijn er buurtschappen met romantische namen als Kruiselwerk, Ter Wupping en Smeerling. Daar komt ook nooit iemand.
Ter wuping – haalden Van Kooten en De Bie daar hun inspiratie voor Ter Weksel vandaan? (Fictief buurdorp van Juinen, figureerde vaak in Keek op de Week.)
Ik twijfel. In Smeerling is een Bed & Breakfast, dus er komt wel eens iemand (een reiziger van Vlagtwedde naar Onstwedde?)
Als het nou zo’n drama is, overweeg dan eens eerste klas te reizen. Het is er altijd dood rustig.
Niet in de spits.
Zoals ik momenteel inderdaad merk.
Dan gaat de prijs van de cursussen omhoog!😉
Briefjes nodigen vaak uit tot discussie.
Ik heb affiches op de lantaarnpalen gehangen met jouw foto zodat mensen weten dat je niet de zoveelste dronken Hollander bent maar gewoon een hoofdkussen en een dekentje nodig hebt.
Vroeg opstaan is de hel. Ik werk met kinderen en om de één of andere reden wilt mijn werkgever ook dat dat om 08u30 begint, wat de wekker elke dag naar 06u30 dwingt.