Tag: geluidsoverlast

geluidsoverlast

Geluidsoverlast

On door Jona LenderinginDagelijks leven20 reacties

Ik heb vanavond gasten. Het kan rumoerig zijn, maar wees gerust: om middernacht gaat iedereen weg. Als je last hebt van het geluid, kom dan ook een biertje halen.

Iedereen heeft weleens een briefje als dit geschreven. Geluidsoverlast is vervelend. Als je weet dat je het zult veroorzaken, waarschuw je de buren. Dat is gewone empathie.

Ik schrijf dit, omdat bouwvakkers me vanmorgen om kwart over zeven wekten. Een boormachine. Om half acht leken ze klaar te zijn, maar juist toen ik dacht dat ik me nog even kon omdraaien, begonnen ze met zwaarder materieel. Als ik een briefje had gehad, zou ik niet thuis zijn gaan slapen. Waarom heeft een aannemer niet een simpel strooibiljet als dit?

Deze week zullen wij het huis van uw buren renoveren. We zullen al vroeg in de ochtend moeten beginnen en verontschuldigen ons voor de geluidsoverlast.

Lees verder “Geluidsoverlast” →

Stress

On door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven36 reacties

Om met de deur in huis te vallen: ik maak me wat zorgen om mijn gezondheid en gebruik dit stukje om te vragen of er meer mensen zijn die ziek van geluid kunnen worden. Als u geen zin hebt in larmoyant persoonlijk geneuzel, hoeft u het onderstaande natuurlijk niet te lezen.

De stress

Wat wil het geval? Twee weken geleden keerde ik terug uit Albanië. Mooie maar vermoeiende tocht; vlak voor het einde een sprong achteruit naar de Griekse tijdzone en daarna weer vooruit naar de West-Europese; tot slot een vliegreis. Ik zat er redelijk doorheen toen ik thuis de trap beklom en zag dat mijn deur openstond. Er waren bouwvakkers aan het werk.

Nu was dát niet wat me verbaasde. Er was een lekkage en daaraan moest iets worden gedaan. Ik had echter bedongen dat het af zou zijn vóór ik van de Balkan terugkwam. Ik had de week na thuiskomst namelijk nodig om weer op krachten te komen en mijn onderwijs voor te bereiden. De aannemer had echter – als ik het goed heb begrepen – een onderaannemer die een andere planning had en daardoor was het werk pas half af toen ik bekaf de trap op kwam lopen.

Lees verder “Stress” →

Uitgeput, volstrekt uitgeput

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering18 reacties

Ik werd vanmorgen om zes uur gewekt. Onbestemde geluiden in de achtertuin. Het geluid hield later op, maar ik was klaarwakker. Nog even blijven liggen, maar de slaap kwam niet meer: even later begonnen bouwvakkers te werken met schaafmachines.

Wat een mooie dag beloofde te worden, was zo in één klap naar de gallemiezen. Als ik niet voldoende heb geslapen, sta ik uitgeput op. Ik zal de hele verdere dag geen energie meer hebben. De belangrijke afspraak die ik had met mijn moeder, heb ik uitgesteld, om de doodeenvoudige reden dat ik niet ook nog ruim een uur in de trein kan zitten. “Uitgeput” en “geen energie” drukken niet precies uit hoe leeg ik vandaag ben.

U zou kunnen zeggen dat dit niet normaal is. En dan geef ik u gelijk. U zou ook kunnen zeggen dat ik eens met een dokter moet gaan praten. En ook dan geef ik u gelijk: het is het besluit dat ik vandaag heb genomen. U zou bovendien kunnen zeggen dat ik me aanstel en dan geef ik u geen gelijk. Het probleem is reëel.

Het heeft overigens niets te maken met decibellen. Zó luid zijn schaaf-, boor- en vlakschuurmachines op vijftien of twintig meter niet, althans als je je ramen sluit en oordoppen in doet. Dat geldt trouwens ook voor die andere bron van ergernis: de gesprekken die me in de trein lam slaan, zijn op zich niet bijzonder luid.

Lees verder “Uitgeput, volstrekt uitgeput” →

Een even larmoyant als noodzakelijk stukje over geluidsoverlast

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering25 reacties

Ik woonde nog niet zo lang op mijn huidige stek toen naast me een nieuw huis werd gebouwd. Dat begon met heiwerkzaamheden. Op een vrijdag werd de installatie opgericht en in het weekend hoorde ik de ketting piepen in de wind. Dat was de opmaat voor de hel die op maandagochtend begon. Ik werd wakker van een onvoorstelbare dreun op ongeveer anderhalve meter van mijn bed, aan de andere kant van de muur. Vergeef me dat ik u de smerige details noem: ik deed in mijn broek van schrik, letterlijk.

De volgende dagen stond mijn huis te trillen. Ik heb gezien hoe een fles rode wijn van een tafel af danste en brak. Gelukkig op een houten vloer en niet op tapijt, zodat ik geen blijvende vlekken had, maar de glassplinters lagen overal en werden door de trillingen verder verspreid. Daarna waren er bouwvakkers die weliswaar voor half acht geen lawaai mochten maken, maar al wel bezig waren. Het eerste wat ze om kwart voor zes deden, was een enorme lichtbak aanzetten, waarvoor een aggregaat stond te brommen. Kabaal maakte het niet, maar slapen was onmogelijk.

Lees verder “Een even larmoyant als noodzakelijk stukje over geluidsoverlast” →

Stilte

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering10 reacties
Zo rustig kan het ook (de Biesbosch).

Terwijl ik dit schrijf – gistermorgen, als u dit leest op woensdag – zijn in de achtertuin van de achterburen twee tuiniers bezig. Een ervan heeft een motorzeis die voldoende lawaai maakt om de muziek in mijn kamer te overstemmen. Ik kan mijn koptelefoon opzetten, die het geluid wat dempt, maar dat is de oplossing niet. Het probleem met geluidsoverlast zit namelijk niet in de decibellen.

Het zijn, als ik het wel heb, twee problemen tegelijk. Eén ervan is dat je er geen invloed op hebt. Ik kan niets doen aan de tuiniers. Evenmin kan ik verhinderen dat Schiphol op regenachtige dagen vliegtuigen over Amsterdam laat binnenkomen. Ook kan ik niets uitrichten tegen gesprekken in de trein. Mensen aanspreken in de stiltecoupé is theoretisch mogelijk, maar het levert je meestal een gesprek op met een welbewust onbeschoft persoon. Mensen die in de stiltecoupé zitten te praten, weten namelijk doorgaans heel erg goed waar ze zijn en “elkaar aanspreken” – zoals de Nederlandse Spoorwegen ons adviseren – haalt niks uit. Dat beschavingsoffensief is mislukt.

Lees verder “Stilte” →

Apeldoorn, Stationsplein

On door Jona LenderinginVerbijstering9 reacties
Kunstwerk van Jeroen Henneman bij Station Apeldoorn.

Dat je de trein mist doordat het verkeer wordt omgeleid en je later dan gepland op het perron aankomt: dat kan gebeuren en daar kun je vrede mee hebben. Je hebt er echter géén vrede meer mee als je ontdekt wat de oorzaak is van de omleiding: dat er op het stationsplein een house-party plaatsvindt. Omdat de volgende trein pas over een half uur vertrekt, moet ik gedwongen meeluisteren.

Ik merk dat mijn hartslag is versneld, dat ik sneller en minder diep adem en licht zit te transpireren, hoewel het vrij koud is. (Ik geloof dat er door de kou ook weinig mensen op het house-feest zijn.) De vrouw die naast me zit, ziet inmiddels redelijk bleekjes. De ironie is dat ik eigenlijk een artikel had willen lezen over de invloed van stress op je cortisolspiegel, maar aanschouwelijk onderricht valt uiteraard te verkiezen.

Lees verder “Apeldoorn, Stationsplein” →

Verstoorde rust

On door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven18 reacties
bouwvakkers
Ik weet niet hoe dit apparaat heet maar soms breekt het dingen, soms lijkt het te heien en altijd maakt het een enorme hoeveelheid lawaai.

Een paar maanden geleden maakte ik mijn planning voor het komende jaar. Ik plande de reizen die ik nog moest maken, ik plande de weken waarin ik aan Ancient History Magazine zou werken en mijn cursussen plande ik tussen de reizen en het tijdschrift door. Alles leek geregeld. Helaas raakte het eerste nummer van AHM wat vertraagd en schoven er daarna andere dingen tussen. Ik was daar zelf bij en ik stemde ermee in, maar had onvoldoende in de gaten wat ik over me afriep.

De cursussen en het tijdschrift vielen in november namelijk samen en ik maakte héél lange werkweken. Ik had de kerst nodig om mezelf terug te vinden en de planning aan te passen. De overlap cursus/tijdschrift is bij het derde nummer van AHM, dat nu af is, drie weken. Bij het vierde nummer nog maar twee en in de zomer zijn we dan eindelijk waar we zijn moesten.

Lees verder “Verstoorde rust” →

Koptelefoon

On door Jona LenderinginDagelijks leven12 reacties

cof

Soms zie je de ramp op je afkomen. Je zit in een redelijk volle trein een boek te lezen, je bent niemand tot last. De trein stopt en er komen mensen je rijtuig binnen. Vooraan lopen twee dames van middelbare leeftijd. En ineens realiseer je je: alleen tegenover jou zijn nog twee lege stoelen naast elkaar.

De logica leert dat ze tegenover jou zullen gaan zitten. De ervaring leert dat jij niet meer aan je lectuur toekomt. Je bent verloren. Niets, echt niets, helemaal niets is zo afschuwelijk als de overlast van twee jeugdvriendinnen die eens een gezellig dagje samen op pad gaan.

“Nou, het is aardig droog nu.”
“Ja, je ziet stukken blauwe lucht.”

Lees verder “Koptelefoon” →

Geluidsoverlast

On door Jona LenderinginDagelijks leven6 reacties

cof

Inmiddels hoor ik hoe mijn huisgenoten wakker worden. Voetstappen in het trappenhuis, deuren die in het slot vallen, kranen die beginnen te lopen. Ook aan de andere zijde van het blok, aan de overkant van de binnentuin, zijn de lichten aangegaan. Ik kan mensen zien lopen. Verschillende kijken uit het raam om te zien wat er aan de hand is.

We wonen hier boven een supermarkt die zich uitstrekt van de Bilderdijkkade naar de Bilderdijkstraat. Er is ook en sportschool die zich diep de tuin in uitstrekt en ik geloof dat er nog wat andere winkels zijn. Ze hebben ventilatoren op het dak die je de hele dag hoort zoemen. Het is meestal niet heel storend.

Lees verder “Geluidsoverlast” →

Geluidsoverlast

On door Jona LenderinginAmsterdam, Dagelijks leven
achtertuin
Houtversnipperaar, tien meter van mijn bed.

Achter mijn huis stond tot voor kort een enorme boom. Dat was wel handig want ik had weinig inkijk. De boom was echter helemaal overgroeid met klimop en leek dood. Ik maakte er dus een foto van en stuurde die naar de achterburen met het verzoek er eens naar te laten kijken. Dode bomen kunnen immers omwaaien en ik had niet zo’n zin bij de eerste de beste najaarsstorm even dood te zijn als de boom.

Ik kreeg geen antwoord. Wel stak er een storm op en op een nacht bezweek de boom. Gelukkig niet bij noordwestenwind – hij zou dan zijn gevallen op het huis van een gezin waar net een baby was geboren – maar op het moment dat de regen in bakken neerviel. Misschien was het daardoor dat de boom ineenstortte op de plek waar ze stond, zonder enige schade aan te richten.

Lees verder “Geluidsoverlast” →