Bijna alles klopt aan Van Deijls boek De jonge minnaar. Het is spannend, het is mooi geschreven, de plot is geloofwaardig en de karakters zijn prachtig uitgewerkt. En gek genoeg is dat laatste een probleem: je kan niet anders dan betrokken raken bij de hoofdfiguur, maar komt méér over hem te weten dan je eigenlijk zou willen.
Van de innovatieve plot moet De jonge minnaar het niet hebben: de roman biedt een variatie op het welbekende thema van de driehoeksverhouding. Alexander is een pas afgestudeerde beleggingsadviseur die, nu hij net zijn eerste baan heeft, intrekt bij de aanzienlijk oudere Martine. Er bloeit iets moois op tussen de jonge huurder en zijn hospita, die echter ook een andere minnaar heeft, de vastgoedontwikkelaar Paul. Martine gebruikt Alexander om Paul te dwingen nu eindelijk eens met haar te trouwen. Zoals te voorspellen viel heeft deze cynische manoeuvre desastreuze gevolgen, blijven de drie betrokkenen alleen achter en heeft Alexander aan het einde wat zelfkennis opgedaan. Een weinig verrassende en wat burgerlijke moraal, maar daar is niets mis mee.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.