Hoe verschrikkelijk goed Hector van Houtzager is, blijkt het best als we bezien wat het betekent de stof van de heldenliederen van Homerus opnieuw te gebruiken. Homerus is een klassieke auteur en vindt daardoor – dat is de definitie van ‘klassiek’ – navolging. Wat ooit een mooie, originele tekst was, wordt zó vaak herhaald dat het verwordt tot cliché. Het beroemde ‘afscheid bij de poort’ uit de Ilias baart het soldatenliedje Lili Marleen. Dat is het lot van alle klassieken: dat ze inspireren tot kunstwerken die kwalitatief minder zijn.
De schrijver die anno 2008 homerische stof bewerkt, maakt het zichzelf dan ook moeilijk. Menig lezer kent de Ilias en de Odyssee en zal de nieuwe roman daarmee vergelijken, een vergelijking niet anders dan negatief kan uitvallen omdat onze smaakcriteria nu eenmaal zijn gevormd door de klassiekste aller klassiekers. Tegelijkertijd ligt levensgroot het gevaar op de loer dat de inhoud van het nieuwe boek zal worden afgedaan als cliché. Houtzager slaagt er in Hector niet alleen in beide problemen te omzeilen, maar weet ook nog te ontroeren.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.