Een tijdje geleden blogde ik over laatantieke mozaïeken van gekooide vogels. Ik schreef:
Ik begrijp echter dat het motief is ontleend aan de klassieke wereld: stoïcijnse filosofen als Seneca en neoplatonisten als Porfyrios vergeleken de menselijke ziel met een vogel in een kooi. Het verlangen van de vogel om weer langs de hemel te kunnen vliegen is hierbij te vergelijken met het verlangen van de ziel om weer vrij te zijn en naar zijn hemelse oorsprong terug te keren.
Dat leidde tot een leuke discussie, waarvan de eerste reactie was:
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.