[Vandaag een gastbijdrage van Marcel Ozymantra, beeldend kunstenaar, schrijver en sinds kort hoofdredacteur van een nieuw literair tijdschrift: Sintel.]
Het lijkt vanzelfsprekend dat als je bezig bent met kunst, je ook oog hebt voor het verleden. Niet alleen om te zien dat je weet in welke traditie je werkt, maar ook voor inspiratie. Zo oriënteerde Picasso zich op Afrikaanse maskers, maar vond ook vorm in de oude Iberische kunst. Op die manier wist hij verschillende culturen uit verschillende tijden te verbinden met zijn eigen streven naar vooruitgang. Het oude werd ontdaan van het nostalgische en versterkte zo het nieuwe. Via hem kwam die beeldtaal bij bijvoorbeeld Modigliani. Een van de ergste dingen van deze tijd is de behoefte om altijd maar te vernieuwen en tijdens dat vernieuwen elk spoor van het verleden te vernietigen. Of dit verleden bijdraagt aan de toekomst of niet. De baby en het badwater, zo benoem ik dit probleem.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.