Een ruime kwart eeuw geleden, toen ik voor een deel van mijn inkomen nog was aangewezen op de Informatiseringsbank en woonde in een huis aan de Amsterdamse Marnixstraat, ontving ik een curieuze brief. De Informatiseringsbank schreef mijn adres niet te hebben en vroeg me een brief terug te sturen met die informatie. Alsof je iemand opbelt met de vraag wat zijn telefoonnummer is.
Onlangs overkwam me iets dat erop leek. Ik kreeg een brief van het bedrijf waar ik mijn internetaansluiting en e-mail heb. Men schrijft dat men mij zaken als mijn factuur stuurt, dat men er niet zeker van is dat ik die ook ontvang en dat ik even op een webpagina moet aangeven op welk mailadres ik mijn mail wil ontvangen.
???
Dat mailadres heeft men mij echter zelf gegeven. Dat ik de facturen ontvang, weet het bedrijf omdat ik ze elke maand betaal. Je vraagt je af er nou niemand is die controleert wat van post de deur uitgaat.
Waarschijnlijk word je af en toe door een robot bij een doelgroep geharkt die zo ruim mogelijk ‘gekozen’ wordt onder het motto ‘baat het niet, het schaadt ook niet’. In toenemende mate word ik ook toegesproken in een formulier-achtig samengesteld schrijven waarbij ik zelf moet uitzoeken of het voor mij bestemd kan zijn. De vooruitgang houd je niet tegen! Ben Bijnsdorp.
Heb ik ook ontvangen. Het echte probleem is ongetwijfeld dat ze up-to-date e-mail adressen willen hebben zodat ze zeker weten dat hun nieuwste aanbiedingen je bereiken.
De vreemdste brief die ik ooit moest bezorgen was geadresseerd ‘aan de overledene’. Dat sta je je ook toch even achter de oren te krabben.
Ik vind het wel redelijk logisch hoor. Immers niet iedereen leest/gebruikt het e-mailadres dat bij de internetaansluiting wordt geleverd. Denk aan Gmail e.d.
Nope. Als ik rekeningen betaal, moet ik ze hebben ontvangen en weten ze dus hoe ze me moeten bereiken.