…zag jij misschien dat ik naar jou,
dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou
en dat ik hoe dat heet zo steels,
zo en passant en ook zo zijdelings –
dat ik je net zolang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef.
Ik zag je toen en ik wist in te zien
dat in mijn leven zoveel is gezien
zonder dat ik het ooit eerder zag:
dat kijken zoveel liefs vermag.
Joost Zwagerman, De ziekte van jij (1988)
Joost Zwagerman heeft met mij op school gezeten, maar nooit in dezelfde klas. De weinige keren dat hij zich erover uit liet bleek hij er net zo slechte herinneringen aan te hebben als ik. Hij wilde toen al schrijver worden. Ik had nooit gedacht dat het hem zou lukken.