Ik had eigenlijk een kwaad stukje willen schrijven over een artikel, waarin een al bijna een eeuw bekende antieke beschaving wordt aangekondigd als een nieuwe ontdekking. Ik was al twee alinea’s bezig toen mijn oog viel op een bericht dat me nóg bozer maakte: de verkiezing van de “Boekverkoper van het jaar”. Hier is de gekte dus helemáál doorgebroken. Een hype om de hype. Niemand kan al die boekverkopers, waarvan ik ongezien aanneem dat het erg aardige mensen zijn, kennen; niemand kan dus op zinvolle wijze een stem uitbrengen. Het is alsof u bij de verkiezingen voor de Staten-Generaal mag stemmen op “Partij 1”, “Partij 2” en “Partij 3” zonder dat u weet wat die representeren. Kortom, de verkiezing van “Boekverkoper van het jaar” zal worden gewonnen door de boekverkoper die het beste in staat is zijn of haar klanten te mobiliseren.
De prijstoekenning zegt derhalve niets. Niet over de gelauwerde, niet over iets anders. Het is gewoon media-aandacht genereren om media-aandacht te hebben. Er is een stichting Elspeet (“voor boekenvakkers”) en die bestaat, en dus moet ze dingen doen, en dus moet er een prijs komen, want dat doet iedereen in het boekenvak. Het is immers het middel waarmee de branche, die liever niet teveel kosten heeft aan het op voorraad hebben van zoveel mogelijk titels, onze aandacht vestigt op een zo gering mogelijk aantal auteurs. Deze week gaat het om Conny Palmen en Douwe Bob.
Zo versmalt de boekhandel onze cultuur en dat is al triest genoeg. Het is echter in elk geval denkbaar dat iemand bij de prijzencircussen de genomineerde boeken ook werkelijk leest. De stemmen zouden ergens op kunnen zijn gebaseerd. Alle boekverkopers bezoeken is daarentegen niet mogelijk. De prijs voor de “Boekverkoper van het jaar” is ijdelheid en het najagen van wind.
Ik zal u eens iets verklappen dat u van de Stichting Elspeet niet verneemt: boekhandelaren zijn alleszins intelligente mensen. Aardig ook. Ik lunch wel eens met mijn verkoper en dat is een oprecht aardige vent. Iemand die wel eens een boek leest, die een interessante mening heeft over het culturele leven en die ondertussen de ogen niet sluit voor meer aardse werkelijkheden. Hij jaagt geen wind na, hij is niet ijdel. En zo ken ik wel meer boekverkopers. Als je die in het zonnetje wil zetten, prima, maar doe dat dan op een manier die de beroepsgroep niet neerzet als leeghoofden. Dat zijn boekverkopers namelijk níet.
Een boekverkoper is iemand die een boek inpakt als het een kadootje is. Misschien bestaan er wel heel goede inpakkers, maar of daar intelligentie voor vereist is?
Schrijf dan toch maar liever je commentaar op het popular-archaeology.com bericht. In het Engels, in de commentaarsectie aldaar. Want anders leren ze het nooit 😉
Nee, een boekverkoper is ook iemand die je adviseert: dit is iets voor jou. Het is een gids in het informatielandschap. Toen mijn verkoopster me ooit zei dat drie boeken echt iets voor mij waren, heb ik ze ongezien gekocht ook al was ik er 450 gulden aan kwijt. Een goede verkoopster kan die geloofwaardigheid opbouwen.
Voor zo’n verkoopster zijn betere complimenten denkbaar dan een prijs die is toegekend door mensen die geen oordeel kunnen vellen. Zo’n compliment heeft geen waarde en is een belediging.
‘Iemand die je adviseert: dit is iets voor jou’, dat kan elke goede verkoper zijn van elke willekeurige winkel. Als je er maar vaak genoeg komt en een verkoper ‘pro-actief’ bedenkt wat zijn klant zou willen hebben, dan voldoet die verkoper al aan dat profiel. Dat heeft dus niets met het boekenvak te maken. Echt, een boekverkoper is niets speciaals.
Instemmende groet,
Ja, boekhandelaren verdienen beter dan een prijs die niets zegt. Het zijn rustige, welwillende mensen. Maar het zijn ook geen helden die de kont tegen de krib gooien en besluiten de kopers geen Conny Palmen maar een breed assortiment te bieden. Logisch dat Amazon uiteindelijk wint.
Mijn “boekverkopers” zijn Marktplaats, Google Books, internet in het algemeen, en de plaatselijke (tegenwoordig noemt men dat ook wel “lokale”) Bibliotheek
De Limerick in Gent. Alleraardigste winkel met bibliofielen die je aan een onmogelijk boek helpen geraken, of je vertellen dat het helaas niet zal lukken en waarom.
Mijn boekverkoper zijn de 2de hands boekenverkopers, zij kunnen je aan het boek helpen die niet meer in de winkel ligt.
Joost wellicht kunnen zij je ook bijles geven in de Nederlandse taal… mooi meegenomen!
Betrekkelijke voornaamwoorden worden steeds betrekkelijker. Het zal wel taalvernieuwing zijn en dus “mogen.”
Taalpurisme hoog in het vaandel Nicolaas? Het was maar een lichtvoetige reactie van me, get a grip!