Je zou zeggen dat het simpel was, vanuit Amsterdam naar je werk in Zutphen gaan en daarna, op de weg terug, nog even langs bij je moeder in Apeldoorn. Gewoon op een doordeweekse dinsdag. Vergeet het maar.
Mijn moeder woont namelijk niet bepaald op loopafstand van het station. Ik zou de bus moeten nemen om er te komen en die vertrekt vijfentwintig minuten nadat ik aankom vanuit Zutphen en keert bij het station terug vijfentwintig minuten voordat mijn trein naar de Randstad vertrekt. Om te verhinderen dat ik vijftig minuten van mijn dag verlies, neem ik dus de fiets. (Een taxi zou me tweemaal vijftien euro kosten.)
Huren kan niet. De fietsenstalling sluit namelijk om 19:45 uur. Ik moet, om in de avond vervoer te hebben, een fiets meenemen uit Amsterdam. Dat dwingt me echter om uit Zutphen te vertrekken na zes uur, want tussen 16:30 en 18:00 mag je geen fiets meenemen in de trein.
Uren op kantoor in Zutphen zijn vrij kostbaar: het is het enige moment waarop ik met mijn opdrachtgever kan overleggen en kan samenwerken met de vormgeefster. Ik zou vroeg in Zutphen willen zijn, maar ik kan niet al te vroeg vertrekken: de ochtendspits is te druk om een fiets mee te nemen en de eerste treinen na negen uur zitten eveneens bomvol. Dat geldt zowel voor de trein over Apeldoorn als de trein over Arnhem, al moet van die laatste worden gezegd dat je er, als je Utrecht eenmaal voorbij bent, meestal wel een zitplaats in kunt vinden.
Ik heb begin dit jaar vaak de internationale trein genomen die richting Berlijn gaat, maar die heeft als extra handicap dat je nooit weet hoe die staat opgesteld: het rijtuig waarin je je fiets moet zetten, zit óf aan de kop óf aan de staart. Dat klinkt als een trivialiteit, maar probeer eens op een stervensdruk perron langs allerlei toeristen die met bagage in de weer zijn, de hele trein langs te rijden. En een zitplaats is er daarna tot Amersfoort niet, zodat je niet moet denken te kunnen werken.
Mijn hele reis- én dagschema wordt dus al met al bepaald doordat het domweg te druk is. Je hebt geen zitplaats, je kunt op de momenten waarop je zou willen reizen de fiets niet meenemen. Het zijn zaken waaraan weinig valt te doen maar die nog niet om die reden goed zijn. Ik heb een slaapstoornis; artsen zeggen dat mijn cortisol volstrekt op hol is geslagen en ik zou stresssituaties als de trein eigenlijk moeten vermijden. De artsen begrijpen ook dat zoiets niet altijd kan.
Dus zit ik hier. Weliswaar niet in een stiltecoupé maar vanaf Amersfoort op een stoel, zodat ik kan schrijven. Voor me zitten echter twee vriendinnen het uitzicht te becommentariëren, achter me zitten twee vriendinnen die een nog stompzinniger gesprek voeren, naast me zit een man te telefoneren en op mijn hoofd ligt een koptelefoon die weliswaar het achtergrondgeluid dempt maar de gesprekken kristalhelder laat doorkomen. Ik probeer te schrijven maar het is moeilijk me te concentreren.
Ik zou willen dat ik met een zelfrelativerende kwinkslag kon afronden, om niet de indruk te wekken een aansteller te zijn, maar ik heb even geen grap. Wat ik wél kan zeggen is dat er nog tienduizenden andere forenzen zijn, die weliswaar de trein niet met hun arts hoeven te bespreken maar evenzeer door de drukte elke dag een stapje verder richting gekkenhuis gaan.
PS
Dat schreef ik dus gisteren, dinsdagmorgen. Dinsdagavond kon ik niet met de trein mee omdat er geen ruimte meer was om een fiets mee te nemen. Zes fietsen is per treinstel ongeveer het maximum en dat is te weinig met de vele dagjesmensen in deze tijd van het jaar. Enfin, ik ben met een latere trein alsnog thuis gekomen, maar al met al ondervond ik vandaag dat vijf uur te loor gingen. Terwijl je in een trein gewoon ontspannen zou moeten kunnen zitten lezen.
Jona, ik begrijp dat 30 Euro taxikosten een hele hindernis is om te nemen, maar goed beschouwd is dat 6 Euro per verloren uur…en je krijgt er rust in je hoofd voor terug….goed besteed geld….? 🤔 Tenzij het, mede, een inspiratie is om je andere, voortreffelijke stukken te schrijven, dan moet je vooral met de fiets blijven gaan 😈
Het mag dan geen kwinkslag zijn, de slotzin van je ps maakt wel precies duidelijk waar je ergernis vandaan komt. En inderdaad, in een trein moet je gewoon wat kunnen schrijven of lezen. Dat dat nooit lukt, maakt het wat hypocriet dat de NS de Boekenweek sponsort.
De laatste zin valt mij ook op, maar ik laat er een andere interpretatie op los dan CK, die – wat mij verbaast – het ideaalbeeld van Jona zelfs ondersteunt. ‘Terwijl je in een trein gewoon ontspannen zou moeten kunnen zitten lezen’. ‘Zou moeten’? Is dit een recht? Natuurlijk niet. Het is een ideaalbeeld. En zolang je dit ideaalbeeld en de daarop gebaseerde verwachting blijft koesteren, zal het probleem blijven bestaan.
Jona zou dus zijn ideaalbeeld moeten aanpassen?
Naar wat? De trein als SM orgie?
Herinner je je May-Weggen nog met haar ‘Krantje Croissantje’? Het is geen ideaalbeeld, het beleid was er ooit op gericht mensen op hun gemak te stellen. Daarom ook sponsort de NS de boekenweek. Dan mag je als reiziger veronderstellen dat je ook enige rust ondervindt en ontspannen kunt aankomen. Minimaal zou de NS stilte in de stiltecoupé behorem te garanderen, zoals ze ook rookvrij nietrookcoupés schiep.
Ik zou me – uit zelfbescherming – niet te veel laten leiden door politieke beloftes of marketingpraatjes. De realiteit trekt zich daar niets van aan. Dus heb je jezelf ermee als je wilt dat de dingen anders zijn dan ze zijn.
Even praktisch: kan je niet een fiets permanent in Apeldoorn laten staan? En verder: een zonnebril vergroot de afstand met de omgeving en er bestaan beslist koptelefoons of oordoppen die wel al het omgevingsgeluid dempen. Nogal klinisch, maar ik probeer je probleem te verminderen.
Dat is inderdaad waaraan ik denk: een tweede fiets.
Jona, heb je een abonnement op OV fiets overwogen? Zie hieronder:
Stationsplein 12
7311 NZ APELDOORN
maandag – vrijdag: 7.00 – 20.00 uur
zaterdag: 8.00 – 20.00 uur
zondag: 9.00 – 20.00 uur
1e paasdag: gesloten
1e pinksterdag: gesloten
1e kerstdag: gesloten
Routebeschrijving
De stalling is gelegen onder het stationsplein, vanaf het perron vind u de
stalling als u door de tunnel loopt in de richting van spoor 1. Daar door
de kleine draaideur (rechts naast de lift)
Vanaf het stationsplein is de ingang links naast de fietserstunnel (op de
foto onder de Y-vormige lantaarnpaal)
Verhuur wordt gedaan door de kiosk (links vanuit de voetgangerstunnel) en
als die gesloten is door het personeel van de stalling (door de
draaideur rechts)
Sterkte!
Klaas
Ach, ik zie het al, je had het al genoemd… 19:45 gooien ze de tent dicht. Het is jammer dat ze daar klaarblijkelijk de zelfbedieningsvariant niet hebben.
Klaas
Beste Jona, Via iPhone kan ik blijkbaar niet anders dan zo op je reis ‘Naar het gekkenhuis’ reageren, en ben tijdens vakantie laptopkabel vergeten. Kortom: misschien zou je kunnen overwegen een vouwfiets te kopen. Met jouw beroep beslist als kosten voor belasting op te voeren. Ik heb een prachtige Beixo-fiets zonder ketting, met cardanas, geen vieze kleren(Ned. ontwerp). Ook marktleider Brompton is prima. Beide kosten met voldoende versnellingen plm €750,=. Vouwfietsen mogen elke tijd in de trein mee, en zijn imho prima tot afstanden van 6 kilometer.
met vriendelijke groet van Paul te Stroete
>
Beste Jona. Er waren tijden dat ik regelmatig van Amsterdam naar Utrecht en vice versa moest. Per trein. Ik heb geleerd steevast na 9.30 uur in te stappen en consequent 1e klasse te rijden. En dat doe ik in voorkomende gevallen nog steeds. Nooit problemen met overvolle wagons. De heer Inspecteur der Directe Belastingen neemt een belangrijk deel van de kosten voor zijn rekening. Desnoods twee dagen per week reizen, maar dan oppassen dat je niet geacht wordt in loondienst te zijn. Heel onregelmatig doen.
En een oude fiets bij het station in Apeldoorn. Goed vastzetten natuurlijk.
Groeten en sterkte, Henk.
Tja, en dan stal je je fiets buiten de betaalde stalling in de directe omgeving van het station. Kom je de eerstvolgende keer nadat je je stalen ros geparkeerd hebt tot de ontdekking dat ook in Apeldoorn het proletarisch verwijderen van fietsonderdelen inmiddels is ingeburgerd…
Dat is dus ook een van mijn angsten.
Ik heb vervoer per spoor altijd als een veredeld veetransport gezien. En vaak ook als zodanig ervaren. Werk in de trein? Nooit aan beginnen. Meeluisteren met de medereizigers, dan hoor je nog eens wat. Zoals managers van een groot landelijk accountantskantoor die luid commentaar hebben op ouderschapsverlof voor de vaders (‘voor vrouwen al tot daar aan toe’), en de stevige wens uiten dat personeel sociaal buiten het werk slechts met collegae dienen om te gaan. Kostelijk en vaak leerzaam.
Dit maakt ook dat mijn verwachtingen, omdat ze een flink stuk lager liggen, zelden niet uitkomen.
Een tweede fiets? Doe er een derde bij! Eén in Apeldoorn, één in Zutphen, blijf je ook daar lekker mobiel.
Angst voor fietsendieven? Neem een oud afgetrapt model met nét even een slot meer, en de dief gaat voor een ander karos. Hoeft niet per se een lijk te zijn, in mijn Utrechtse forensenperiode had ik een prima fiets die ik heel wild en lelijk beschilderd had. Met drie sloten. Nooit gestolen.
En anders… ben ik bang dat je er toch aan moet geloven: de forensendrone! 🙂
Ter zijde: je problemen met de OV-chipkaart doen zich niet meer voor? Ze waren enige tijd onderwerp van bespreking, maar ik zie ze tegenwoordig niet meer.
Nee, de huidige kaart doet het goed!
Ik zit sinds 15 jaar dagelijks ca. 3 uur in de trein. Den Bosch-Schiphol, Den Bosch-Hoofddorp, Den Bosch-Den Haag. Afgezien van tijdelijke obstructies – heb ik eigenlijk nooit echte problemen. Waarmee ik niet wil zeggen dat het op ander trajecten anders kan zijn. Maar in Jona’s openhartige stuk lees ik: ‘gekkenhuis’, ‘stress’, ‘cortisol’, ‘slaapstoornis’. Dit gaat dus om perceptie. Natuurlijk moet je zoeken naar praktische ‘oplossingen’, zoals andere respondenten hebben geopperd. Maar de perceptie van de situatie lijkt mij cruciaal voor het welbevinden.
Een vouwfiets? Die mag je ook in de spits meenemen (mits ingeklapt)
Ik weet niet of de NS hier het probleem vormen.
Ik vind bijvoorbeeld dat je op het strand ook ontspannen zou moeten kunnen lezen, of luisteren naar het ruisen van de zee en de wind door de duinen. Maar er is een meerderheid, of althans een zeer aanwezige minderheid, die daar anders over denkt. Ze hebben een boenkdoos mee waaruit iets komt dat me zeer vaag doet denken aan muziek, maar instant de foltermethodes van de CIA oproept. Ze gooien dingen door de lucht die een gek lawaai maken. Ze laten vliegers op die het ruisen van de wind vele malen versterken. En recent ben ik in Groede op een drietal Duitsers afgestormd die met een onzedelijk opdringerige drone een video aan het maken waren van “hun” strand.
Ik hoop jou dus in het gekkenhuis aan te treffen, want anders zal het in de gevangenis zijn, nadat ik finaal over de rooie ben gegaan, of omdat ik op het Internet de vrije meningsuiting misbruik en oproep tot massamoord.
Ik neem dat je laatste alinea ironisch is. Als het dat niet is, dan is het een schoolvoorbeeld van ‘snelle radicalisering’. Ik kom dus terug op mijn stokpaardje: ‘perceptie’ van de werkelijkheid. Je vindt dat je op een strand, temidden 1000en anderen, ontspannen je ding moet kunnen doen. Maar vele anderen doen dingen die jou belemmeren. Wat dan? Pillen slikken? De rest om zeep helpen? Dat laatste is momenteel een populaire optie, maar niet de meest geavanceerde, als je het mij vraagt…
Pillen slikken, de rest om zeep helpen, of komen klagen op een forum. Nee, erg geavanceerd is het allemaal niet.
Het is me wel een evolutief raadsel waarom toename van bevolkingsdichtheid niet lijkt gepaard te gaan met meer pudeur.
ik leef met je mee. De lawaaizucht van de Nederlandse bevolking is gekmakend.
Ja.
Waar ik overigens bij aanteken dat als je een Nederlander meemaakt in een gezelschap van Italianen, die Nederlander juist weer de stille persoon is.
Dat klopt, de Italianen, vooral de jeugd zijn buitengewone herriemakers, maar de Nederlanders zijn volgens mijn Nederlandse vrouw en mijzelf de absolute kampioenen. Waar ze ook een handje van hebben is, als ze binnenkomen in een restaurant, waar nog twintig tafeltjes vrij zijn, precies naast jouw tafeltje te komen zitten om vervolgens, terwijl ze tegenover elkaar zitten, luid te gaan zitten toeteren, waarbij al hun privézaken zowat in het hele restaurant door iedereen gehoord kunnen worden. En dan mag je nog blij zijn dat, als ze kinderen meegebracht hebben, die geen rondjes gaan lopen en het hele restaurant op stelten zetten. Vanaf de zeventiende eeuw werd dit al door buitenlandse bezoekers opgemerkt. De lawaaioverlast is verschrikkelijk. Wij hebben een leuke patiotuin, maar het is praktisch onmogelijk om er gebruik van te maken door de klereherrie.
De ouders doen er niets aan. In het begin hebben we er wel eens iets van gezegd, op een zeer vriendelijke wijze, maar je krijgt nul op het rekest.
Nederlanders met kinderen dienen in een restaurant gewoon geweigerd te worden. Hier moet alles wijken voor onze schattige scheetjes, inclusief het eetgenot van de rest van de restaurantbezoekers.
Ik moet toegeven dat dit inderdaad een cliché is dat in Vlaanderen leeft over ‘Ollanders.
Beste Jona, echt neem een stationsfiets! De stress van reizen met fiets is zoveel groter dan die van de reiziger die gewoon z’n ding doet nee al dan niet stiltecoupe. Het is werkelijk een van de oorzaken van mijn burnout geweest ongeveer een jaar geleden. Terg jezelf hier niet mee. En stop je chipkaart in een hoesje, dan gaat ie vele malen langer mee
Wat een stelletje mopperkonten 😎 Ik herken al die ergernissen, en kan er nog een aantal toevoegen als overdenderende vliegtuigen (ik woon in de omgeving van Schiphol) en langsbrullende motorfietsen, maar al die zaken worden gecompenseerd door verstilde momenten. Wat betreft de specifieke herriezucht van de Nederlander: die is blijkbaar besmettelijk; “buitenlanders” (Chinezen, Spanjaarden, ja zelfs Duitsers!) weten in het OV ook staaltjes ongeremd gekakel af te scheiden waar je als Nederlander alleen maar met open mond naar kan luisteren…
‘k Heb getwijfeld over België, omdat iedereen daar lacht
‘k Heb getwijfeld over België, want dat taaltje is zo zacht
– maar het keert. Gehoord worden door alle herrie en gebrek aan aandacht heen, is steeds belangrijker, zo lijkt het, ook in ons grappige, gezellige landje.
Het hangt er altijd weer vanaf door welke bril je de wereld bekijkt.
Eckhart Tolle zegt het zo: “The way in which you perceive the other is determined by your own thought forms.”
in juli/aug mag je de hele dag de fiets in de trein
Dat is goed nieuws, dank je wel.