Ik woonde nog niet zo lang op mijn huidige stek toen naast me een nieuw huis werd gebouwd. Dat begon met heiwerkzaamheden. Op een vrijdag werd de installatie opgericht en in het weekend hoorde ik de ketting piepen in de wind. Dat was de opmaat voor de hel die op maandagochtend begon. Ik werd wakker van een onvoorstelbare dreun op ongeveer anderhalve meter van mijn bed, aan de andere kant van de muur. Vergeef me dat ik u de smerige details noem: ik deed in mijn broek van schrik, letterlijk.
De volgende dagen stond mijn huis te trillen. Ik heb gezien hoe een fles rode wijn van een tafel af danste en brak. Gelukkig op een houten vloer en niet op tapijt, zodat ik geen blijvende vlekken had, maar de glassplinters lagen overal en werden door de trillingen verder verspreid. Daarna waren er bouwvakkers die weliswaar voor half acht geen lawaai mochten maken, maar al wel bezig waren. Het eerste wat ze om kwart voor zes deden, was een enorme lichtbak aanzetten, waarvoor een aggregaat stond te brommen. Kabaal maakte het niet, maar slapen was onmogelijk.
Toen het huis naast me klaar was, werden de fundamenten van alle andere huizen vervangen. Amsterdam is gebouwd op inklinkend veen en de funderingen in mijn blok waren na een kleine eeuw te zwak. Je zou zeggen: doe het in één keer. Ontruim het blok, geef de mensen tijdelijke woonruimte en werk de klus snel af. Maar ja, dan moet je voor tientallen mensen een hotel afhuren. En dus gebeurde het beetje bij beetje. Steeds twee huizen, als ik me goed herinner. Nu twee huizen hier, dan twee huizen daar. Wat in enkele weken had kunnen zijn gepiept, duurde enkele jaren.
Ik heb geen nacht normaal kunnen slapen. Vanaf zes uur was het bal, vijf dagen per week. Mijn slaapritme, dat overigens nooit goed is geweest, is sindsdien werkelijk verstoord. Tot op de huidige dag slaap ik ’s nachts kort en compenseer ik het slaaptekort met een middagslaapje rond een uur of vier in de middag, het moment waarop de bouwvakkers naar huis gingen.
De overlast heeft er bij anderen nog dieper ingegrepen. Een van de winkels is nooit meer heropend: de eigenaar vertrok naar Thailand, ging daar zwemmen en is daar verdronken. In de buurt vertelden we elkaar dat de politie had ontdekt dat hij een enkele reis had geboekt. Misschien pleegde de arme kerel inderdaad zelfmoord, wie zal het zeggen? Meer zekerheid is er over een soortgelijk project, even verderop in de buurt, waar iemand een mes trok en een van de bouwvakkers overhoop stak. Ik herinner me hoe de traumahelikopter boven de buurt hing, kijkend of er ergens viel te landen.
Geluid doet iets met mensen. En meestal doet het weinig goeds.
Maar goed, de funderingen waren op een mooie dag gelegd. Toen de rust terug leek te keren, begonnen de werkzaamheden in de enige richting waarvan ik nog geen geluidsoverlast had gehad: de overzijde van het kanaal waaraan ik woon. Daar was de werf van de gemeentereiniging en daar zou nieuwbouw komen. Ik kan niet anders dan zeggen dat het er inmiddels leuk uitziet, maar opnieuw: er is eindeloos geheid. En let wel: dit was niet klassiek heien, maar de nieuwe, minder luidruchtige variant, waarbij een koker de grond wordt ingeboord, het zand eruit gezogen en het beton erin gegoten. Dat is aanzienlijk stiller (en ik heb er inmiddels kijk op) maar het is nog steeds geen pretje.
Inmiddels is de ergste herrie voorbij en ik begin merkbaar beter te slapen. Ik leef regelmatiger en val zelfs af. Maar als er een beleidsmedewerker is die meeleest: probeer ervoor te zorgen dat de overlast wat minder wordt. Daarvoor zijn verschillende redenen. De eerste is dat het oude, agrarische ritme er niet langer is. De mensheid wordt niet meer om half acht wakker en de norm “geen herrie voor half acht” verdient aanpassing. In de tweede plaats: wetenschappers en artsen beginnen steeds beter te begrijpen hoe langdurige slaapdeprivatie leidt tot obesitas. Als u een gezonde stad wilt – en dat wilt u – zorg dan voor meer stilte. En tot slot: steeds meer mensen werken thuis. Geluidsoverlast in stadswijken is economisch funest.
Ik schreef dit omdat een kennis van me onlangs is veroordeeld tot enkele jaren geluidsoverlast. Haar buurt is een petitie gestart. U kunt die daar tekenen.
Ten eerste: mijn deelneming. Geluidoverlast is een killer, helemaal mee eens. Ik zou er gek van worden.
Ten tweede: ik snap uit je stukje dat er nogal een spanningsveld bestaat tussen je liefde voor de stad Amsterdam en je haat tegen geluidsoverlast. Persoonlijk zou ik nooit in een stad als Amsterdam of Rotterdam willen wonen, al was het maar vanwege de drukte en het geluid. ik ben 20 jaar geleden uit een stad vertrokken (Utrecht) en in een ‘dorp’ gaan wonen (Houten), al wordt daar ook al weer 20 jaar flink gebouwd, binnenkort vlak achter mijn woning. MAAR: we draaien hier de grond in, we heien niet. Scheelt veel overlast en schade aan omliggende panden.
Ten derde en laatste: je opmerking over het verdwijnen van het agrarische ritme snijdt minder hout dan je denkt: juist in de steden stond men al lang niet meer met de dageraad op, maar een uurtje voordat de winkel opende, of de fabrieksploeg afgelost werd. En juist nu verdwijnt ook dat ritme en werken veel meer mensen op alle mogelijke tijden. Het punt: een beleidsmaker kan met geen mogelijkheid meer bepalen wanneer het goed is om geluidsoverlast toe te staan, want er is altijd wel iemand nog niet op of net naar bed.
Je laatste punt klopt, maar ik denk dat er grosso modo nog steeds meer mensen ’s slapen in de nacht dan overdag. Als je de geluidsoverlast plaatst tussen tien en acht uur ’s avonds, reizen de bouwvakkers niet voor maar na de spits (de spits is een van de argumenten waarom ze zo vroeg beginnen) en stoor je minder mensen dan in de vroege ochtend.
Maar de kern van de zaak is deze: het beleid is lange tijd gericht geweest op het binnenhalen van zoveel mogelijk toeristen en kantoren, omdat daarmee geld werd verdiend, en daarbij is vergeten dat daar alleen geld mee verdiend kan worden als aan andere voorwaarden is voldaan. Die zijn te lang genegeerd.
Bouwvakkers hebben ook een sociaal leven hoor.
Misschien moet je zelf wat vroeger op.
Teken je wel de petitie? 😉
jaja, al ben ik niet echt betrokken bij de zaak 😉
Het slopen van de Bijlmerflats en het heien voor de vervangende nieuwbouwwijkjes gaat nu al zo’n 25 jaar door.
Het einde is nog steeds niet inzicht.
Naast het lawaai geven deze activiteiten ook erg veel stof.
De petitie zal ik natuurlijk ondertekenen.
Meelevende groet,
Ik ben het helemaal met je eens. Geluidsoverlast is funest voor de mens. Ik heb ook veel last gehad van mensen die zelf geluidsoverlast geven, wat nog triester is want dat is niet helemaal nodig. Ik heb een afkeer van geluid gekregen. Van muziek. En al het onbegrip. Dat er niks veranderd. Geef mij maar gedichten. Wat ik nog verbazingwekender vind inderdaad is dat we het er zo weinig over hebben. Dat is mijn mening althans. Want het gaat dwars door je ziel en je hele zijn heen en je gaat er zowat kapot aan. Afijn,
Ik vertrouw erop dat u, als geestverwant, de petitie tekent. 😉
Inderdaad, larmoyant.
Inderdaad, noodzakelijk.
Teken nou eerst die petitie maar. 😉
Je gelooft het niet, maar ik krijg hier bezoekers die na drie dagen gek worden van de stilte! Dus kom gerust een keer een weekje logeren.
Teken nou eerst die petitie maar. 😉
Getekend, ook al woon ik in een dorp met alleen agrarische herrie en geuren, rust en slaap zijn onmisbaar!
Ik wil best tekenen, maar er staat een einddatum in december 2016 vermeld. Wat voor zin heeft ondertekenen dan nog?
Ik denk dat dat een vergissing is. Teken dus toch maar. 😉
In Houten zwijgt het carillon in de nacht, in Utrecht daarentegen..:
http://www.rtvutrecht.nl/nieuws/1628894/slaapgebrek-door-de-domtoren-mag-dat-carillon-uit.html
Jona, je bent een Rupsjenooitgenoeg! Midden in de stad wonen , dichtbij alles en dan nog klagen. Ik ben laatst in Wierum geweest bij een nichtje. Je woont daar heerlijk rustig, gezonde zeelucht . je kan daar prima thuis werken en de huizenprijzen zijn veel lager! En je zit een half uurtje van Leeuwarden af.
Net als RV begrijp ik niet waarom iemand in Amsterdam wil wonen. In de zeven jaar dat ik er gestudeerd heb was ik elke keer weer blij dat ik er kon vertrekken.
Er is echt een antwoord op deze ellende en het heet… Zutphen ;-). Ik ontmoet zoveel westerlingen die hier de rust vinden, maar wel met voldoende stadse voorzieningen. Daarnaast uitwijkmogelijkheden naar Arnhem, Deventer en Zwolle. En… het museale aanbod wordt hier momenteel elke maand beter!
gewoon van genieten, is ook veel beter voor je gezondheid.
Petitie getekend.
En ga vast nadenken over een ( tijdelijk) alternatief onderkomen mocht het weer gebeuren.
Ik raad af om deze petitie te tekenen.
Allereerst is er geen verband tussen Jona’s blogpost en de petitie, want de bewoners noemen ‘geluidsoverlast door de bouw’ – Jona;s hoofdthema – zelf nergens als argument. En een mogelijke zelfmoord in Thailand gebruiken als argument voor deze petitie is belachelijk en onsmakelijk.
Dan is dit een typische NIMBY-actie. Al die bewoners willen een auto en een parkeerplek en weten best dat daar geen ruimte voor is op de straat maar willen de noodzakelijke garage niet in hun buurt. Daar zadelen ze dus een andere buurt mee op, hoe sociaal is dat?
Elk argument dat ze noemen is afschietbaar.
Het verkeer rond het plein neemt niet toe, alleen bij de in/uitrit. Omdat auto’s niet meer hoeven rond te rijden op zoek naar een plek neemt het verkeer zelfs af.
Er kunnen parkeerplekken op de straat worden opgeheven waardoor er meer zit- en speelgelegenheid komt. De sociale, maatschappelijke en culturele functie van het plein kan daarmee toenemen.
Natuurlijk kunnen sporters en andere gebruikers er niet terecht tijdens de bouw. Dat geldt voor elke bouwput en geldt ook voor die andere wijk waar de garage dan gebouwd zou moeten worden. Typisch genimby dus.
Hoezo ondervinden de funderingen van omliggende huizen schade door de bouw, waar baseren ze dat op? Ze zeggen zelf dat er vrijwel geen informatieverstrekking is geweest, dan hebben ze dus ook geen informatie over de graaf- en bouwtechnieken en de risico’s. Ze roepen maar wat.
De functie van het plein wordt niet ondermijnd door de garage, hooguit opgeschort tijdens de bouw.
Hier is de informatiepagina van de gemeente plannen, agenda’s en bewonersgedinges:
https://www.amsterdam.nl/projecten/willibrordusgarage/
Ik geloof dat je de NIMBY-wetgeving nu gebruikt om belanghebbenden te zeggen dat we, juist omdat ze belanghebbenden zijn, niet naar ze hoeven luisteren. Daar was en is de NIMBY-wetgeving niet voor bedoeld.
Integendeel. Zoals je op de gemeentesite kunt zien waren er diverse informatiemomenten en er is blijkbaar zelfs een ‘draagvlakonderzoek’ geweest. Dat een aantal buurtbewoners niet haar zin krijgt betekent niet dat er niet naar ze werd geluisterd.
Je mening opgenomen krijgen in de plannen vereist een bepaalde handigheid en bekendheid met de werkwijze van de gemeente. Met slechts ontevreden de informatie bekijken en dan achteraf gaan klagen kom je nergens.
Welke alternatieven hebben de bewoners zelf aangedragen? De petitie maakt geen melding van alternatieve plannen uit de buurt, dat is verdacht want die zijn er vrijwel altijd. Die petitie zal dan ook niet representatief zijn voor de opvattingen van de buurt.
Dat brengt een extra nadeel van zo’n petitie aan het licht: de ondertekenaars hebben niet noodzakelijkerwijs een band met die buurt. Lezers van dit blog bijvoorbeeld, wat hebben die met die buurt te maken? Ook daarom kan een gemeente niets met zo’n petitie.
Hier op de ‘rustige’ Veluwe is het vooral verschrikkelijk onrustig. Wij wonen in een vrij leuk huis (twee onder één kap). Onze tuin (niet zo heel groot) grenst aan de achterkant van de tuinen van de volgende parallel lopende straat. Vanaf de lente tot in de late herfst is er geen uurtje rust in de tuin, dus we hebben er weinig aan. In de winter is het iets rustiger. Er wordt voortdurend geklopt, geboord, gezaagd en gras gemaaid met elektrische grasmaaiers en in de herfst heb je de bladblazers. In onze straat is er een groot verloop, omdat de meeste woningen genoeg ruimte hebben voor een gezin met hoogstens twee kinderen. Gemiddeld wordt er na twee à drie jaar verhuisd en om mij onduidelijke redenen gaan de nieuwe bewoners telkens het hele huis grondig verbouwen. Vaak wordt met familieleden of vrienden het huis grotendeels zelf gebouwd of verbouwd. Dan gaan ze soms tot een stuk in de nacht door bij lamplicht (zelfs een keer tot drie uur ’s nachts. Dan heb ik het nog niet eens over de krijsende en gillende kinderen op straat en in de tuinen, waar geen enkele rem op staat. In de kerstvakantie wordt er lang voor de toegestane tijd geknald met vuurwerk. We hebben uiteindelijk ons geliefde huisdier, een poes, nadat hij tijdens de jaarwisseling een vuurwerkpijl in zijn oog had gekregen en blind werd aan dat oog, een aantal dagen in een pension ondergebracht. Het diertje wist niet waar hij zich moest verbergen, zo beangstigend was het voor hem. Ik kan zo nog lang doorgaan. Mijn vrouw en ik proberen onze ergernis te onderdrukken. Als je er iets zou over zeggen, krijg je een grote bek terug. Daar zijn we al snel achter gekomen. Wij zijn nu te oud om nog te verhuizen en het is waarschijnlijk overal hetzelfde. Dus denk maar niet dat het (veel) beter is op het platteland. Ik blijf er bij: teveel mensen op ‘dat kleine stukje’ aarde. Er zal niets aan veranderen. Tenzij de mentaliteit verandert. Maar hoe?