Het zal niemand ontgaan zijn dat deze week een halve eeuw terug de Zesdaagse Oorlog plaatsvond, tussen Israël en zijn Arabische buren. Voor één keer mag het cliché: Egypte, Jordanië en Syrië werden vernietigend verslagen. De foto hierboven, vanmiddag vijftig jaar geleden genomen, is een van de beroemdste beelden uit de twintigste eeuw.
U weet wat er op de foto gebeurt: de Israëlische commandanten betreden Jeruzalem, kort nadat twee infanteriebrigades zich door de Leeuwenpoort toegang tot de stad hadden verschaft. Middenin de Israëlische minister van Defensie, Moshe Dayan; rechts chef-staf Yitzhak Rabin; links generaal Uzi Narkiss. Vooral voor de laatste moet dit een belangrijk moment zijn geweest, want negentien jaar daarvoor had hij de belegerde Joodse Wijk niet kunnen verdedigen tegen de Jordaanse troepen. Narkiss had in Jeruzalem iets recht te zetten.
Jeruzalem is in de loop van de geschiedenis verscheidene keren veroverd. De foto documenteert bij mijn weten de enige keer dat de stad is ingenomen vanuit het oosten, door de Leeuwenpoort.
Is deze foto “een van de beroemdste beelden uit de twintigste eeuw”? Ik zie hem hier voor het eerst. En ik betwijfel ook sterk of een foto van een stel wandelende soldaten met persmensen er omheen 50 jaar geleden wél iconisch was.
Ook eerste keer hier.
Ik word oud, geloof ik. 😉
Mij bekruipen hier sterke en tegenstrijdige gevoelens. Als tiener las ik hier over (ik was nog 3 toen de foto werd genomen) en, opgevoed in een klimaat van sterke sympathie voor Israël, leek dit een getuigenis van een terechte overwinning voor een belaagd land.
Inmiddels, jaren van (universitaire) studie van geschiedenis van het Midden-Oosten later, heb ik ook kennis genomen van wat er vóór en na die foto is gebeurd. Waar bijvoorbeeld Jordanië de joden de toegang tot hun heilige plaatsen ontzegde, is die praktijk inmiddels keihard door Israël overgenomen jegens de moslims. Alle sympathie, vanuit geloof of (misplaatste?) schaamte over de holocaust is in elk geval bij mij volledig verdampt. Niet dat ik één van de strijdende partijen boven de ander verkies, zover zal het nooit komen.