Ik schreef wel meer over Gerard Reve en ik heb ook al eens geschreven over zijn verblijf in Weert, waar hij in de jaren zeventig een tijdje heeft gewoond en het beroemd geworden gedichtje “Roeping” heeft geschreven. U leest het hier. Het is gewijd aan de Zusters van Liefde, die in een appartement naast hem woonden. De tekst is in een gedenksteen aangebracht op de Nieuwe Markt.
Reve woonde in het huis aan de Nieuwe Markt 12. Op de foto hierboven is dat middenin, recht boven de leegstaande winkelruimte, ongeveer achter de lantaarnpaal. Ik vroeg me af of de in het gedicht vermelde zusters op nummer 10 (boven het blauwe zonnescherm) of nummer 14 (boven het huis van Reve) hadden gewoond en besloot het eens te vragen in het winkeltje met het oranje zonnescherm. Ik had trouwens toch zin in wat sinaasappelsap, dus dat kwam goed uit.
De bediening was allervriendelijkst maar Gerard Reve? Nee, daar had de aardige jonge vrouw achter de bar nog niet van gehoord. Haar collega wist het ook niet. Behulpzaam wees ze erop dat Weert twee markten had, maar ik wist dat het gedicht op het plein was aangebracht en dat we op de goede markt waren. “O, dus daarom staan er altijd mensen naar die steen te kijken,” zei mijn gesprekspartner, maar veel verder kwamen we niet.
Ik vrees dat Gerard Reve vergeten aan het raken is. Niet heel erg. Ooit zal iedereen vergeten zijn. Maar ergens vind ik het jammer dat die wonderlijke man niet wat bekender is, dat hij niet wat vaker wordt gelezen en dat je zijn naam in Weert niet wat opvallender vermeld ziet. Vooral omdat elke ongewassen aap die vóór dit of tegen dat is, ’s avonds bij DWDD kan aanschuiven.
Toch goed dat er een god is.
… dat er een God is.
Weet u zeker dat de god waar JL het over heeft ook God is?
Ik weet niks zeker, ik volg gewoon de spelling van Reve.
Vergis je niet. Afgelopen augustus nog in Betondorp en later Greonterp geweest voor literair festival “circus Reve”. Veel jonge mensen.! Maar dat ik vroeger moest huilen bij het lezen van de Avonden , nee dat begrijpen ze niet meer.Wat ook weer begrijpelijk is
Maar zijn verdediging bij het “Ezelsproces” maakt nog altijd diepe indruk bij sommige jongeren
Piet Gerbrandy ;” Juist door de eigenzinnige mengeling van kolder en authentiek godsverlangen blijft zijn werk een belangrijk document voor wie nadenkt over de verhoudingen tussen religie,recht en moraal. ironie en zelfrelativering zijn in het maatschappelijk debat zeldzame deugden geworden. Misschien hebben we een nieuwe Reve nodig om onder die voor te leven”
Met ‘geheime opening’ bedoelde GKvhR niet 17… a7-a6 18.Th1-h4 in http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1841514 zoals door mij met de optimistische woorden “zo kun je winnen van Sosonko” aanbevolen aan mijn kroonprins (die later in datzelfde jaar 1976 mij definitief als clubkampioen van LSG zou opvolgen), nadat hij als kersverse jeugdkampioen van Nederland boven o.a. John van der Wiel, was uitgenodigd voor een vierkamp met Sosonko. Sosonko had een jaar eerder indrukwekkend gewonnen tegen 12.g2-g4 van de Duitser Peter Ostermeyer. Zoals het ging had Sosonko Wit en werd het remise.
De witte stelling is al aanzienlijk beter, maar 17… d6-d5 is objectief verloren, al scoorde Zwart in het mij ermee bekende materiaal er nog 7 uit 21 mee. De Chinese grootmeester kiest een eenvoudiger weg, de sterkste weerlegging is 18.Pc3xd5 Le6xd5 19.e4xd5 b5-b4 20.Ld3xg6! wat al in 1984 door de Fin Erkki Turunen werd gespeeld.
mensen denk er nou aan: 28-23!
Eerste zet kan dat 28-23 niet zijn, laat de opening maar geheim blijven!
Wist niet dat de herenliefde ook de aanleiding kon zijn tot deze fraaie Proeve der Schaakpoezie.
“Ooit zal iedereen vergeten zijn.”
Tja, ooit zal er niemand meer zijn om wie dan ook te herinneren. Maar ik vermoed toch dat Pythagoras en Archimedes het wat langer zullen volhouden.
“Vergeten aan het raken”, “niet wat vaker wordt gelezen”…
Maar hoevelen zijn niet, zoals ik, mede door hem gevormd? Op die wijze leeft Reve wis en waarachtig!
Ooit verwees ik in een chocolaterie naar de Vieze Man in de bonbonwinkel. Geen spoor van herkenning. Koot & Bie – huh? Maar daarmee zijn ze nog niet dood. Nog niet.
Overigens, “wordt niet meer gelezen” kun je horen over elke Nederlandse schrijver die is gestorven. Hoe kun je dat eigenlijk weten? Nederland heeft geen literaire traditie, geen tijdschriften, dus geen boeken die altijd in druk zijn. Maar de dierbare boeken van weleer staan in de particuliere boekenkasten, reken maar.
Ach, hadden we de Salamanderpockets nog maar.
Carmiggelt, Hermans, Bomans, Toonder, Nescio, Reve en zijn Geleerde Broer, Kousbroek, onder mijn dak leven ze voort.
In mijn boekenkast is De Klop op de Deur van Ina Boudier-Bakker een favoriet. Ik houd van slapstick, dus ik lachte om Grunbergs Figuranten en Fantoompijn, maar dat ben ik ontgroeid.
Eline Vere is een meesterwerk, maar de rest van Couperus kan ik niet waarderen.
De Avonden vond ik naargeestig gezeur,maar ik kon het pruimen toen ik op de radio hoorde hoe Van het Reve het voorlas met zijn prachtige stem.
Reve is een groot dichter van wie wij moeten vrezen
Dat weinigen tegenwoordig nog iets van hem lezen
U kunt rijmen en dichten
zonder uw hemdslip op te richten.
Sorry, op te lichten.
Den Nederlandschen Literatuur is er mij op de middelbare school op zo’n manier ingeramd dat ik na het laatste eindexamen geen roman in onze taal meer heb gelezen. Ook Reve niet.
Hij zei toch zelf (vrije weergave) dat het beste waar je op mocht hopen is dat er een straat naar je genoemd wordt. En zelf dat was nog melancholiek: wie weet nog wie 2e Van der Helst was…