Twee weken geleden sprak ik op een vrijdagavond in Eindhoven over mijn boek Xerxes in Griekenland. Ik was veel en veel te vroeg en besloot te gaan zitten in de stationsrestauratie, die “De restauratie” bleek te heten. Wat een prachtige plek!
Het station is in 1956 gebouwd. De architect was Koen van der Gaast, die ook de stations van Tilburg en Venlo heeft ontworpen. En de mooiste stationsrestauratie van het land dus, voorzien van een muur van licht.
Ik had een prachtig uitzicht op de carnavalsvierders die het station verlieten. Hoewel het nu een modern restaurant is (voorzien van wifi en wat dies meer zij) is het grotendeels in de oorspronkelijke staat teruggebracht: kroonluchters, wandverlichting, de Gispen-stoelen. Ik geloof dat de kapstokken anders zijn en ook vermoed ik dat er in 1956 geen Caesarsalades werden geserveerd, maar het is een verademing om hier even neer te strijken. Je zou bijna voor je plezier de trein missen.
Sterker nog, dat heb ik in zekere zin al gedaan, want toen ik vorige week opnieuw in Eindhoven moest zijn, nam ik een eerdere trein om hier nog even een kop koffie te kunnen wegtikken, terwijl ik met een wat latere trein terugspoorde om er nog even te kunnen dineren. De sereniteit bevalt me.
De heropening van de Eindhovense stationsrestauratie roept overigens wel een vraag op. Waarom hebben de NS ooit besloten de stationsrestauraties te sluiten?
[Schrijf u in voor Oog op de Oudheid!]
Inderdaad zeer jammer dat de NS die stationsrestauraties heeft,gesloten. De meesten zijn nu verworden tot een soort vreetschuren met hier en daar een gunstige uitzondering.
“Waarom hebben de NS ooit besloten de stationsrestauraties te sluiten?”
Ja en waarom kwam half Nederland niet in opstand? Ik heb er vaak genoeg met smaak gegeten, tegen heel redelijke prijzen.
Waarschijnlijk omdat het winstgevender is om het uit te besteden aan ketens als Starbucks en Döner Point en half Nederland ook wel genoegen neemt met een patatje kapsalon.
Gewone restaurants vergde gewoon meer personeel.
Gelukkig is de Wederopbouw-periode inmiddels met een herwaardering gezegend; jeugdsentiment van een (late) babyboomer ? Wat mij zo aanspreekt is dat met relatief bescheiden middelen en eenvoudige vormen een luchtige elegantie werd bereikt met veel op de Grieks/Romeinse oudheid geïnspireerde, of vaak ook welhaast letterlijk geciteerde motieven. Deze langwerpige ruimte aan aan een ruim plein heeft, als je het wilt zien, iets weg van een beglaasde stoa.
Juist de aandacht voor vormschoonheid in combinatie met een correct en begrijpelijk toegepaste proportieleer en toegesneden op praktisch gebruik, geeft de openbare ruimte een hoge kwaliteit – waar voor je geld, zou je kunnen zeggen. De moderne architect wist verduveld goed wat hij deed en wat hij wilde bewerkstelligen. Hij had dus goede leermeesters.
wat te denken van haarlem?
Ik zou het niet weten, ik ben er in geen tijden geweest.