De Libanese burgeroorlogen (6)

De beroemde foto van Françoise Demulder: de bewoners van het Palestijnse vluchtelingenkamp Karantina worden opnieuw tot vluchtelingen gemaakt.
De beroemde foto van Françoise Demulder: de bewoners van het Palestijnse vluchtelingenkamp Karantina worden opnieuw tot vluchtelingen gemaakt.

[Dit is het zesde deel van een serie van dertien artikelen. In het voorafgaande beschreef ik hoe een etnisch en religieus heterogene, jonge staat grote groepen Palestijnse vluchtelingen wist te absorberen en economisch opbloeide, maar hoe de aankomst van bewapende Palestijnen vanaf 1970 de verhoudingen op scherp zette. Het eerste deel is hier.]

In april 1975 openden enkele schutters het vuur op Pierre Gemayel, de sterk anti-Syrische leider van de Falange. Hij overleefde de aanslag, maar de eerste twee doden waren gevallen in wat zou escaleren tot een burgeroorlog. De Palestijnen kregen destijds de schuld – tegenwoordig de Syriërs – en de falangisten beschoten, bij wijze van represaille, een bus met Palestijnen: zesentwintig doden. De maanden erna werd er sporadisch gevochten en even hoopte men nog dat het een incident was geweest en dat alles rustig zou blijven.

Lees verder “De Libanese burgeroorlogen (6)”

De inauguratie van Elias Sarkis

Inspectie van de luchtafweer
Inspectie van het antitankgeschut

Op een kwade dag in december 1975 werden ergens in het oosten van Beiroet de lijken gevonden van vier christenen. Vermoord. De christelijke leider Gemayel gaf zijn militie, de falangisten, bevel wraak te nemen door veertig moslims te doden. Dezen namen op hun beurt wraak, en de zaak liep totaal uit de hand.

Een maand later raakte een derde partij bij het conflict betrokken: de PLO. Toen de falangisten de Palestijnse vluchtelingen aanvielen, zag Arafat zich genoodzaakt partij te kiezen. De PLO viel de falangisten aan en boekte daarbij opvallende successen.

Lees verder “De inauguratie van Elias Sarkis”