Messias of messias?

Munt van Bar Kochba (British Museum, Londen)

Even taalfeitje uit de oude doos. Volgens het Spellingsbesluit 1995, meer precies artikel 16.7, onder S, dienden woorden die een aspect van het goddelijke weergaven gespeld te worden met een hoofdletter. Dat bleek lastig bij het maken van het toenmalige Groene Boekje. (Even een misverstand vermijden: het Groene Boekje is niet de spellingswetgeving maar een toelichting, ongeveer zoals Elseviers Belastingalmanak uitleg biedt maar niet de eigenlijke wet is.) De samenstellers van het Groene Boekje hadden bij de uitwerking van deze regel weinig moeite als het ging om uitdrukkingen als “Voorzienigheid” of “Almacht”,  maar ze namen ook het woord “messias” met een hoofdletter op in de woordenlijst.

Dat valt wel te begrijpen: de bekendste messias, Jezus van Nazaret, wordt door christenen niet alleen beschouwd als de in het boek Daniël aangekondigde Mensenzoon die het Laatste Oordeel zal uitspreken, maar ook als de tweede persoon van de Drie-eenheid. Deze messianologie past uitstekend binnen de toenmalige joodse ideeën over een tweede goddelijke macht.

Lees verder “Messias of messias?”

Caesar/Ceasar Salade

Het vinden van een goed restaurant is niet altijd even eenvoudig, maar er is één truc waarop ik me tot nu toe zonder teleurstelling heb kunnen verlaten: de spelling van de namen van de gerechten.

Ik weet ook wel dat het “Caesar Salad” moet zijn, of misschien “Caesar’s Salad”, maar een kok hoeft dat niet te weten. Het verkeerd gespelde “Ceasar Salad” is vrijwel zeker een garantie dat er lekker wordt gekookt. Als ze bij een restaurant in een boek kijken, moet dat een kookboek zijn en niet het Groene Boekje.