Nucleus accumbens

Ik heb een zwak voor Multatuli, hoewel er van mijn voornemen vaak over hem te schrijven nooit iets is geworden. For better or worse is de Mainzer Beobachter een Oudheidblog geworden. Gelukkig is er inmiddels de Multatuli-leesclub op Neerlandistiek, waar Marc van Oostendorp het hele oeuvre van Douwes Dekker systematisch doorneemt.

Afgelopen zaterdag kwam een bekend incident aan de orde. Actrice Mina Krüseman had voor de opvoering van Vorstenschool een contract bedongen waarin was geregeld dat zij zelf ƒ125 kreeg per voorstelling en Douwes Dekker ook nog eens ƒ25. Dit laatste was een leuke bonus, want in die tijd kreeg de auteur van een toneelstuk hooguit een eenmalige betaling.

Krüseman verwachtte dat Douwes Dekker, die nooit goed bij kas was, blij zou zijn, maar die was ontstemd. Als ik me goed herinner vatte hij de situatie samen als zou een Multatuli slechts een vijfde Krüseman waard zijn. Wat Krüseman niet wist, niet weten kon, was dat mensen een hersenkronkel hebben die nucleus accumbens heet. Maar voor ik dat uitleg, eerst even een voorbeeld van ruim een eeuw later, uit Zwitserland.

Lees verder “Nucleus accumbens”

Een medicijn tegen depressie?

Niets in het menselijk leven is erger dan een depressie, als je het leven zó verschrikkelijk vindt dat het je zelfs teveel moeite is om er een einde aan te maken. De gevaarlijkste fase is het herstel, als mensen nog geen perspectief bezitten maar al wel wat energie hebben. Wie er meer over wil weten, leze The Noonday Demon van Andrew Salomon, een van de beste populairwetenschappelijke boeken die ik ken.

Mijn eerste reactie op het lezen van dit bericht in The Independent was er een van aangename verbazing: men heeft ontdekt wat de oorzaak zou zijn van depressie:

Lees verder “Een medicijn tegen depressie?”