Het haalt natuurlijk weinig uit, zo’n blog. Helemáál zonder invloed zijn mijn stukjes weliswaar niet, maar wie echt iets wil bereiken kan beter met een tractor naar het Malieveld rijden. U hoeft vanzelfsprekend met mij geen medelijden te hebben, want ik kies er zelf voor om te bloggen en ik vind het bovendien leuk om te doen. Maar toch, een heel enkele keer denk ik “jammer dat ik geen rijbewijs heb en geen tractor, dan zou ik meer bereiken”.
Zoals nu.
Ik heb op deze blog herhaaldelijk gewaarschuwd voor het gevaar voor de geestelijke volksgezondheid dat Marc Chagall heet. U weet dat het zien van zijn doeken is alsof je hart wordt getroffen door een scherf uit de spiegel van de sneeuwkoningin: je begint dat wat lelijk is aan te zien voor mooi en andersom. Je begint rare kleuren en LSD-achtige visioenen te zien en noemt die psychotische taferelen ineens kunst. Je levensgeluk verschrompelt. Het is allemaal heel verontrustend.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.