Soms is het nieuws gewoon té grappig. Stel, je wil snel rijk worden. Dan is fraude de aangewezen weg. En wie is er makkelijker te belazeren dan het theaterpubliek? Kortom, je produceert een musical, verkoopt een hoop kaartjes, zorgt dat je voorstelling meteen flopt en neemt het vliegtuig naar Rio. Niks is makkelijker.

Dat is althans het idee achter de film The Producers (1968), ongeveer de enige leuke film die Mel Brooks ooit heeft gemaakt. Maar wát van film! Alles wat verkeerd kan wordt gedaan, doet men verkeerd – met opzet. De te floppen musical heet Springtime for Hitler, is geschreven door een Nazi, krijgt een miserabele regisseur en heeft een drugsverslaafde hippie als hoofdrolspeler. Helaas legt het publiek het wanproduct uit als een parodie, zodat het een succes wordt en de producent zich uiteindelijk vertwijfeld afvraagt

How could this happen? I was so careful. I picked the wrong play, the wrong director, the wrong cast. Where did I go right?

Brooks’ film was een welverdiende hit. Dus werd het uitgemolken. Er kwam een musical, die het even goed deed. Er kwam een door Mark Vijn geproduceerde Nederlandse versie. Die ging vorige week in première en is, hoe ironisch, alweer geflopt. Eigenlijk hoop ik dat het een prachtige oplichtersstunt blijkt te zijn geweest. Hopelijk zit Vijn inmiddels veilig in Rio.