Zoals je loopt,
door de kamer uit het bed
naar de tafel met de kam,
zal geen regel ooit lopen.

Zoals je praat,
met je tanden in mijn mond
en je oren om mijn tong,
zal geen pen ooit praten.

Zoals je zwijgt,
met je bloed in mijn rug
door je ogen in mijn hals,
zal geen poëzie ooit zwijgen.

Dat was een van mijn lievelingsgedichten, geschreven door Remco Campert. Ik plaats het hier omdat van vrijdag 24 tot zondag 26 mei voor de eerste keer het poëziefestival De Nieuwe Liefde wordt gehouden, in het gelijknamige cultureel centrum bij mij om de hoek, in de Amsterdamse dode-dichterbuurt. De organisatoren nodigen u uit uw favoriete gedicht, met maximaal 150 woorden uitleg waarom u het zo mooi/leuk/ontroerend/zinvol vindt, op te sturen.

U kunt er vrijkaarten mee winnen voor de slotavond, maar u moet het vooral doen omdat u houdt van onze mooie taal. U leest er hier hier meer over en als u inspiratie zoekt, kunt u daar terecht.