Drs.P. is natuurlijk het bekendst van zijn liedjes, zoals De Gezusters Karamazov, Markt, Oost-Groningen, De Dodenrit en het Sneker Café. Daar is niks mis mee, in tegendeel. Door op te treden in TopPop, heeft hij in elk geval voor mijn generatie getoond dat poëzie ook leuk kon zijn.

Als ik nu zou schrijven dat mijn huidige liefde voor het Nederlands uitsluitend is te danken aan de goede doctorandus, deed ik de leraren Nederlands van mijn middelbare school schromelijk tekort. Ook zij hebben me verteld dat onze taal mooi is en dat je er plezier aan kunt beleven.

Dat dat nu klinkt als het intrappen van een open deur, is echter voor een groot deel te danken aan Drs.P., die toonde dat je ook aansprekende gedichten kunt schrijven zonder aanstellerig taalgebruik en overdreven voornaamheid. Hij stelde het prettige van een mooie formulering weer centraal, hielp de poëzie afstoffen, toonde de weg aan een of twee generaties Nederhoppers en bood met De Veerpont een nuttige tekst voor cursussen Nederlands als Tweede Taal. Hieronder zijn “credo”.

Ik waarschuw u op goede gronden
Veel dichters zijn te licht bevonden
Light verse (plezierdicht, zeggen wij)
Is speels, maar geenszins ongebonden

Dus (zij het dan qua inhoud vrij)
Qua vorm van hechte makelij!
En dat men ’t puntig af moet ronden
– Die noodzaak komt er ook nog bij

’t Gaat niet om kolder, niet om grap
Ook niet om rederijkerskuren
Het is geen zwelgen in de taal

Maar wel berust het allemaal
Op innerlijke avonturen
En onvermoeibaar vakmanschap