Het jaar mag dan nieuw zijn, de problemen met het openbaar vervoer blijven dezelfde en ik schrijf mijn wanhoop ook in 2016 weer van me af. Vorig jaar hadden de Nederlandse Spoorwegen het lumineuze idee om goedkoop kaartjes te verkopen via onder andere de Blokker. De consequenties? De treinen waren afgeladen. Ik probeerde – u leest het hier – op 22 oktober van Leeuwarden naar Zutphen te reizen in een trein die zó vol was dat in Meppel mensen op het perron moesten blijven staan en dat de conducteur in Zwolle ervoor waarschuwde dat wie overstapte, geen plaats zou vinden in een vervolgtrein. Niet dat het mogelijk was over te stappen (wat ik wel moest), want ik kon door de drukte niet bij de deur komen en kon de trein pas verlaten in Lelystad.
Een gezonde organisatie, ja zelfs een halfzieke organisatie, leert van haar fouten. De Blokker-actie had er een moeten zijn van “eens maar nooit weer”. Dat de Nederlandse Spoorwegen de actie nu herhalen, betekent óf dat de organisatie doodziek is óf dat men een sadistische hekel heeft aan de reizigers. Of allebei.
De nieuwe kaartjes zijn geldig vanaf maandag 4 januari tot en met zondag 6 maart 2016. Twee maanden waarin ik, als ik mijn werk al kan bereiken, er niet op kan rekenen dat ik in de trein kan werken. Bij twee werkdagen per week in Zutphen verlies ik tweemaal twee keer anderhalf uur – tijd die volkomen onproductief wordt gemaakt. Dit wordt echt een probleem.
Ik schrijf dit soort stukjes om mijn woede een uitlaatklep te geven. Dit keer is het niet gelukt. Tienduizenden, misschien wel honderdduizenden mensen zijn aangewezen op een reisorganisatie die niet begrijpt wat vervoer inhoudt en die te ziek is om te leren van de gemaakte fouten.
Ik ben echt ontzettend kwaad.
Begrijpelijk, maar volkomen zinloos. De NS verandert niet, dus moet jij zelf veranderen. Je reistijden, je werkuren, overnachten in Zutphen. Je kan niet werken, maar wel nadenken, notities maken/inspreken. Luisteren, naar muziek, een luisterboek of een podcast. Aanpassen aan de gegeven situatie. Het blijft in het licht van wat er zoal in NL gaande is een luxeprobleem. In elk geval zou ik voor het instappen een biertje drinken. Sterkte, Jona.
Tja erg vervelend en toen?
Ik werk op dit moment meer uren dan ik feitelijk aankan. Mijn reserves zijn de laatste maanden uitgeput geraakt. Als ik nu hetzelfde werk moet gaan doen in zes uur minder, ben ik straks overspannen. Zo simpel.
En ik ben bepaald de enige niet: degenen die momenteel werk hebben, werken zich een slag in de rondte (de arbeidsproductiviteit is sinds de crisis 10% toegenomen) en in mijn vriendenkring zit eigenlijk iedereen in te teren op zijn reserves.
De werkdruk is inmiddels gewoon ongezond hoog en het slopen van het forensenverkeer – wat de NS nu doen – zal voor menigeen de druppel zijn die de emmer doet overlopen. Voor mij is het in elk geval meer dan ik er op dit moment bij kan hebben.
De NS (de druppel) ga je niet veranderen. Kan je niets aan die volle emmer doen?
Dat probeer ik, maar het is erg lastig omdat een aantal stressfactoren geen invloed heb. Ik ben vorig jaar erg ziek geweest en het is één doffe ellende om werk en behandeling op elkaar af te stemmen; ik ben getuige in een juridische procedure; en zo zijn er nog wat zaken waar ik de volle emmer niet leeg kan laten lopen.
Ik heb de Amerikaanse uitdrukking “to soldier on” altijd mooi gevonden.
In dat geval: soldier on! Maar ik wens je in iedere geval in de loop van het jaar de nodige rust toe.