Tag: trein

trein

Met een fiets in de trein

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering17 reacties
Wie niet van Brussel houdt is gek

De trein! Daar had ik al een tijdje niet over geschreven, hoewel dat toch de populairste stukjes zijn op deze blog. Ik zal u niet teleurstellen: hier is een nieuwe aflevering. Ik ging heen en weer naar Bergen. En ik nam een fiets mee.

Romeins Wallonië heeft, zoals u zich wellicht herinnert, mijn professionele belangstelling. Het idee was om om 11:28 te vertrekken vanaf Amsterdam-Zuid en dan op Schiphol over te stappen op de internationale trein naar Brussel. Daarvandaan wilde ik verder fietsen door het gebied van de Romeinse heerbaan en zo zou ik aan het begin van de avond Bergen bereiken.

De trein heen

Behalve dat de internationale trein tussen Schiphol en Rotterdam niet reed. En ik een gewone NS-trein naar Rotterdam moest nemen. Wat geen gevolgen had voor mijn trein naar Schiphol. Waar bleek dat de NS-treinen allemaal vertraagd waren. Zodat ik een boemel moest nemen naar Leiden. Waar ik kon overstappen op een trein naar Rotterdam. Waar ik gelukkig wel een plek vond in de internationale trein. Die vervolgens niet vertrok omdat er geen machinist was. Waarna er een reservemachinist kwam. Die de trein uiteindelijk naar Brussel reed. Ik had een goed boek bij me, dus mijn humeur bleef opperbest.

Lees verder “Met een fiets in de trein” →

De trein. Nog steeds ellende

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering22 reacties

O ja, de trein. Al een tijd niet over geschreven. Ik zal de schade even inhalen. U bent het ten slotte van me gewend.

De leutige conducteur

Elke conducteur leest, als de trein ergens aankomt, een verhaaltje voor. Dat je je bagage moet meenemen, dat je moet uitchecken. Dat is een standaardpraatje maar sommige conducteurs vinden het prettiger het op hun eigen manier te vertellen. Zo ook in de trein die mij onlangs bracht naar Schagen. Op zeker moment riep de conducteur “Heerhugowaard” om en ik keek verstrooid uit het raam. Wat leken al die Vinexwijken toch op elkaar, dacht ik, maar de consequentie zonk niet bij me in omdat de conducteur niet zijn standaardriedeltje afdraaide maar iets origineels zei dat mijn aandacht vroeg. Even later zette de trein zich in beweging en begreep ik waarom die stadswijk me zo bekend was voorgekomen: ik was in Schagen.

(Advies aan de conducteurs: doe geen eigen verhaal. Ik waardeer de persoonlijke noot wél maar het leidt af. Zeg wat je zeggen moet goed.)

Ik was niet de enige die in Anna Paulowna uitstapte om terug te sporen naar Schagen. Als om in te wrijven dat de Nederlandse Spoorwegen lak aan hun reizigers hebben, reed de trein die we moesten hebben, recht voor onze neus weg.

Toen ik door iemand met een auto werd afgehaald, stonden er nog mensen op het perron. Het regende zachtjes. Het kleine restaurantje op het perron waar je anders even een bak troost pakt, was gesloten.

Lees verder “De trein. Nog steeds ellende” →

De NS hebben een probleem, echt

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering49 reacties

Al een tijdje heb ik niet over de Nederlandse Spoorwegen geschreven. Ik wil niet steeds hetzelfde moeten schrijven. Maar vandaag keer ik toch even terug naar mijn oude stiel. Meer precies: ik keer terug naar dinsdag 11 februari, als ik laat in de avond terugkom uit Dronten. De trein komt niet verder dan Almere want er is door de storm iets op het spoor gewaaid. Kan gebeuren.

Het omineuze “De NS zet bussen in” klinkt en je weet: dit gaat nog lang duren. Beneden in de stationshal staan al tientallen mensen te wachten. Een vrouw klaagt dat de beloofde bus al een uur te laat is en ik zie twee zwarte mensen asgrauw worden. Ik begrijp dat ze een urgente afspraak hebben in Amsterdam en omdat ik écht op tijd in bed wil liggen, besluiten we een taxi te delen. Ik zal u de onsmakelijke ruzie tussen de taxichauffeurs besparen en me beperken tot de constatering dat ik €95 lichter ben als ik afscheid neem van mijn twee Nigeriaanse reisgenoten.

Lees verder “De NS hebben een probleem, echt” →

Terug naar toen

On door Rob DuijfinToerisme18 reacties

[Een gastbijdrage vandaag van Rob Duijf.]

Er zijn van die dingen die je je steeds weer voorneemt om te doen en dan komt het er toch niet van. Een van die dingen is een bezoek brengen aan de Veluwse Stoomtrein Maatschappij en dan uiteraard een ritje maken met een echte stoomtrein.

Onlangs kruiste echter een machtige Duitse stoomlocomotief van de VSM met een lange aanhang van rijtuigen ons wandelpad. Een striemende stoomfluit, stampend sissend stoom en stinkende kolendamp bracht herinneringen boven aan stoomtreinen in het Lake District in Engeland en de Brockenbahn in de Harz in voormalig Oost-Duitsland. Zo leerden we dat de VSM elk jaar tijdens het eerste weekend van september ‘Terug naar Toen‘ organiseert, het grootste stoomtreinfestival van Nederland. Hoog tijd om ons voornemen nu eens uit te voeren!

Lees verder “Terug naar toen” →

Trein, bus, fiets, koffer, toerist

On door Jona LenderinginDagelijks leven20 reacties

Met de trein naar Leeuwarden, als je daar rond 9:00 uur moet zijn, dat is sowieso vroeg opstaan, want je moet om 6:42 de trein hebben vanaf Amsterdam-Zuid. Extra complicatie is dat er momenteel rond Zwolle geen treinen rijden en dat je met een bus moet: je zult moeten luisteren naar de muziek waar de chauffeur je naar laat luisteren, je zult niet kunnen werken op je laptop en je moet maar hopen dat je de fiets mag meenemen die voor je werk onontbeerlijk is.

De trein is wat vertraagd. Je stapt in, met een koffer en een fiets. Er zit een echtpaar op de voor fietsen gereserveerde plek. Ze hebben nogal wat koffers bij zich. Je begint uit te leggen dat ze daar beter niet hadden kunnen gaan zitten omdat daar de fietsen moeten staan, maar ze maken je duidelijk dat ze er niet weg willen. Jij moet, zo suggereren ze, je fiets maar neerzetten vóór ze.

Lees verder “Trein, bus, fiets, koffer, toerist” →

Een dagje in de trein

On door Jona LenderinginDagelijks leven17 reacties
Internationale trein met omgekeerde rijtuigvolgorde

Ik wil niet al te vaak schrijven over ellende op het spoor. Zoveel sympathie heb ik wel met het overbelaste en onderbetaalde personeel van het voormalige rijksspoorwegbedrijf. Zij kunnen er ook weinig aan doen. Zoals vandaag [ik schrijf dit op zaterdag], toen ik iets meemaakte dat in zijn knulligheid eigenlijk ook wel weer grappig is. En tegelijk o zo representatief voor de dagelijkse gang van zaken op het spoor.

Ik reisde, ietwat ziek, van Amsterdam-Zuid naar mijn moeder in Apeldoorn. Fiets mee. De trein zou om 10:15 vertrekken. Keurig op tijd stond ik op perron twee. Op het bord stond mijn trein aangekondigd. Alles leek naar wens te gaan en omdat juist dat in hoge mate verdacht is, controleerde ik de app op mijn telefoon. Die meldde dat de trein drie minuten vertraagd zou zijn. Dat was niet schokkend en het viel zelfs mee, want kijk, daar kwam de trein al aanrijden.

Lees verder “Een dagje in de trein” →

Den Haag, Hollands Spoor

On door Jona LenderinginDagelijks leven3 reacties
Nachttrein

Den Haag HS, kwart voor zeven. Ik wil instappen in de trein naar Amsterdam als een van de mensen van de NS de reizigers verzoekt even een andere ingang te nemen. Het is te begrijpen waarom: hij staat er met het soort verrijdbare afrit dat wel wordt gebruikt om mensen in een rolstoel te helpen de trein te verlaten.

De man staat achter me en ziet minder dan de passagiers voor hem, die kunnen zien dat er in dit compartiment geen rolstoel is die uit de trein moet worden gereden. Ook zit er op het perron niemand in een rolstoel te wachten om naar binnen te worden gebracht. De passagiers negeren het verzoek dus en beginnen in te stappen. De ergernis van de genegeerde NS-medewerker is te voelen.

Lees verder “Den Haag, Hollands Spoor” →

Dames en heren

On door Jona LenderinginCultuur, Dagelijks leven, Klassieken18 reacties
Van de maan af gezien zijn we allen even groot.

Het kan je zomaar in het café gebeuren dat je met wat bestellingen van de bar terug komt lopen naar je vrienden en dat je iemand een drankje met de linkerhand moet aangeven. Ik ben dan zo’n ouderwetse rare snijboon die “excusez la main gauche” mompelt. Je reikt mensen immers geen consumpties aan met links.

Ik ben echter óók zo iemand die weet dat het in feite totaal irrelevant is of je een ander met links of rechts serveert. Zoals het ook niet heel belangrijk is tijdens een diner wijn alleen van rechts bij te schenken of de schalen van links naar rechts door te geven. De wereld vergaat ook niet als een heer verzuimt de jas van een dame aan te nemen of de deur voor haar open te houden. (Je kunt zelfs verdedigen dat deze twee laatste beleefdheidsvormen eigenlijk ongewenst zijn, een soort seksisme dat des te venijniger is omdat het zich aandient als welgemanierdheid. Maar dat is iets voor een ander stukje.)

Lees verder “Dames en heren” →

Station Nijmegen

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Toerisme6 reacties
Station Nijmegen

Ik kom nogal eens in Nijmegen. Elke keer dat ik er met de trein aankom, kijk ik heel even naar het dak boven het perron. Onopgemerkt door de reizigers staat de overkapping daar gewoon mooi te zijn.

Ik weet het: andere stations hebben soortgelijke, even functionele en even elegante constructies. Waarom ik er in Nijmegen op let en elders niet, ik heb geen idee.

Waarom ik, tot verbijstering van twee jonge mannen, even na vieren mijn complete voorraad krachttermen over Perron Drie van Den Haag Hollands Spoor slingerde

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Verbijstering24 reacties

Vloeken is niet netjes. Het is ook niet stoer. Ik probeer het zo min mogelijk te doen. Maar de woedende kreet die u kort na vier uur vanmiddag hoorde opstijgen vanuit Den Haag Centraal, dat was ik. Sorry dat ik mezelf even niet beheerste, maar er was aanleiding voor.

Ik was op weg naar Rotterdam en daar heb ik mijn fiets nodig. Omdat je in verband met de avondspits na half vijf niet meer met een fiets in de trein mag, zorgde ik ervoor dat ik ruim voor vieren bij het station was. Ik zou met de trein van 15:58 weliswaar veel te vroeg in Rotterdam zijn, maar dat moet je ervoor over hebben als je er zeker van wilt zijn dat je een fiets hebt (wat met OV-fietsen bijvoorbeeld niet zeker is).

Goed. Ik stap in, met fiets. Ik wil net gaan zitten – een lege trein, er is een stoel vrij, ik ben helemaal blij – als een conducteur eraan komt.

Lees verder “Waarom ik, tot verbijstering van twee jonge mannen, even na vieren mijn complete voorraad krachttermen over Perron Drie van Den Haag Hollands Spoor slingerde” →