In de bloedstollende reeks “Zit een oudheidkundige met de rug naar een boekenkast” vandaag twee fijne boeken over het oude Egypte. Ik heb het even te druk om een blogje te krabbelen, dus u kijkt maar naar het filmpje, waarin ik uitleg dat we naar Egypte – en naar de hele Oudheid – kijken met een negentiende-eeuwse bril en dat het goede van deze boeken is dat ze precies dat aspect centraal stellen.
Als u geen zin hebt in een filmpje, wat ik best snap want het is tijdrovend en je moet ook nog tegen mij kijken, dan leest u het hier:
- J. Romer, A History of Ancient Egypt, deel I
- J. Romer, A History of Ancient Egypt, deel II
E chnatons? er was toch maar 1 Echnaton?
Ik ga die boeken zeker tzt aanschaffen. Egypte is natuurlijk belangrijk, maar om een of andere reden kan ik er niet warm voor lopen.
Misschien gaat er een licht op als ik deze boeken lees. Ze zijn niet duur, dus ik waag het erop.
Ik heb ‘m net gekeken, ik loop een beetje achter met de filmpjes. Ik heb de documentaires wel gezien en ja hoor, je spreekt zijn naam goed uit.
En je zegt het zelf al, Egypte werd een eenheid rondom een hof. En de mensen spraken dezelfde taal en hadden dezelfde cultuur terwijl de woestijn ervoor zorgde dat vreemde volkeren op een afstand bleven. Turkije daarentegen is altijd al een gebied geweest waar volkeren doorheen trokken. Dat verklaart waarschijnlijk de verschillende invalshoeken van de musea in Egypte en Turkije. En Romer is al behoorlijk op leeftijd, dus we mogen hopen dat hij deel drie nog af krijgt, een deel vier lijkt me een illusie. Ik moet nog beginnen. Je doet niet echt je best om mensen van hun sundoku af te helpen, hè?😉
De indeling van de Egyptische geschiedenis in dynastieën komt toch bij Manet(h)o(n) vandaan en is niet pas in de 19e eeuw bedacht toch?
Hofcultuur, volgens mij heb ik dat ooit gedoceerd gekregen als ‘redistributie-economie’: het vorstelijk centrum, hof dus, is de spil in een systeem van afdrachten en herverdeling.