Over Duitsers en over Nederlandse fietsen (en het is geen grap)

Ik had vorige week een wonderlijke ervaring in de Amsterdamse Raadhuisstraat. Dat is een van de gevaarlijkste plekken in Amsterdam. De foto op Google Earth toont een lege straat, maar het is er doorgaans loeidruk en je hebt als fietser geen overzicht. Het helpt niet dat je niet normaal, zoals je intuïtief zou doen, rechtdoor kunt rijden richting Paleis, maar dat een of andere verkeersarchitect meent dat het beter is als je een onlogische en onoverzichtelijke omweg maakt. Op deze foto zie je het punt waar een fietser rechtsaf moet (waar de weg opgebroken is). Ergens verderop moet je dan links en daarna nog eens, waarna je komt waar je wilt zijn.

Dit is een van de meest contraïntuïtieve verkeerssituaties in een stad die rijk is aan contraïntuïtieve verkeerssituaties. Maar het kan nog erger, want het stikt hier van de toeristen.

Lees verder “Over Duitsers en over Nederlandse fietsen (en het is geen grap)”

Frontsoldaten, fietsers & muziekliefhebbers

Verkeersdeelnemers zijn geen frontsoldaten. Maar sommige conclusies uit de militaire psychologie, zo is me aan de KMA eens verteld door iemand die ervoor had doorgeleerd, lijken wel van toepassing op het verkeer. Straks de analogie, eerst het geweld.

Een veldslag is een fysiek en psychisch uitputtende chaos en de lichamen van de krijgers bereiden zich voor op vluchten of vechten. De hersenen selecteren dan alleen de indrukken die duiden op dreiging en negeren de rest. Anders gezegd, tijdens close combat nemen soldaten alleen dingen waar die bewegen, want alleen die zijn gevaarlijk.

Lees verder “Frontsoldaten, fietsers & muziekliefhebbers”