Ik heb al eens eerder geblogd over het aanleren van Nederlands als tweede taal. Een goede vriendin heeft daar momenteel een dagtaak aan, en ik kan niet anders dan zeggen dat mijn bewondering voor haar en haar mede-cursisten met de dag toeneemt. Vandaag hebben ze hun tweede toets gehaald.

Je zou echter kunnen gaan twijfelen aan het niveau van de cursus als je leest wat de deelnemers elkaar zoal schrijven op hun Facebook-pagina’s. Ergens zag ik een foto van de cursisten bij een tramhalte, met het onderschrift “Wacht aan de tram voor onze last dag”. Iemand bedankt voor de “echt mooi foto”. Een ander geeft zichzelf “Een bos blommen voor ikzelf omdat ik geslaagd ben”, waarop weer iemand anders antwoordt “Was dat een cadeautje van jouw voor jouw?”

Tja, taalfouten. De cursisten zijn er nog niet en je kunt daarom wat twijfelen aan het niveau van de cursus. Er zijn Haagse politici (model schaap in wolfskleren) die daarom vinden dat zulke cursussen maar geldverspilling zijn en er zijn mensen die naar zulke politici luisteren; ik kreeg drie dagen geleden nog een venijnig mailtje over mijn eerdere stukje.

Zulke kritiek op de cursisten, op de cursus en op de docenten is echter buitengewoon misplaatst, vlerkerig en onnadenkend. Deze buitenlanders zijn nu vijf of zes maanden in ons land, en ze schrijven al hun Facebook-pagina’s in het Nederlands. U begrijpt perfect wat ze bedoelen. Ik heb grote bewondering voor de cursisten.

Ik zou willen afronden met “chapeau bas”, maar ondanks vier jaar Frans op de middelbare school heb ik geen flauw idee of dat eigenlijk wel correct is. Hun Nederlands is al beter dan mijn Frans.