Ik heb op deze kleine blog wel eens geschreven over problemen met de Nederlandse Spoorwegen, en het lijkt geen overdreven pessimisme als ik voorspel dat dat nog wel vaker zal gebeuren Dat verplicht me dus om ook te prijzen wat wél goed is.

Zoals de aardige, met een zuidelijke tongval sprekende conducteur die op zondag 3 juni op Amsterdam-Centraal op het perron stond te wachten bij de intercity van 11.38 naar Maastricht. Rustig stond hij iedereen te woord, inclusief de ietwat chaotische dames die naar dit perron waren gestuurd om de trein te halen naar Haarlem. Hij haalde zijn zakcomputer erbij om op te zoeken hoe hij hen kon helpen, en terwijl deze opstartte, keek hij rond of er nog meer vragen waren.

En inderdaad. Een dikke man vroeg iets over een overstap in Utrecht. De conducteur gaf het antwoord en ging verder.

Tot merkbaar genoegen van de dikke man, de auteur van dit stukje. Ik heb te vaak gezien dat conducteurs hun klanten een voor een helpen en ik ben eraan gewend dat je soms even moet wachten. Juist daardoor trof het me dat deze man de opstarttijd van zijn computer benutte om nog even iemand tussendoor te helpen. Een conducteur die zijn vak verstaat. Fijn.