Het volgende schijnt voldoende nieuws te zijn om de Teletekst te halen.
Het aantal meldingen van fysiek en verbaal geweld in vliegtuigen neemt toe. Vorig jaar werden 1600 incidenten gemeld, bijna tien procent meer dan twee jaar geleden.
Geweld is niet goed te praten, maar eerlijk gezegd begrijp ik de agressie wel. In het luchtverkeer ontbreekt de rust om ontspannen te reizen. Uniek is dat niet, want het is in treinen natuurlijk niet beter. Maar terwijl je in de trein nog wel een enkele keer de gelukzaligheid ondervindt van een stille coupé waarin je kunt lezen, is die sereniteit er bij het luchtverkeer nooit.
Alles werkt stress in de hand. De veiligheidsmaatregelen zijn op de meeste luchthavens te ver doorgeschoten. De stress wordt verhoogd doordat er voortdurend mededelingen en omroepen klinken. Tot slot zit je als haringen in een ton. Eenmaal opgestegen… enfin, iedereen die wel eens heeft gevlogen kent het lijstje ergernissen. Ondertussen doen de mensen op bijvoorbeeld Schiphol hun werk helemaal zo gek nog niet. Maar de stress is inderdaad om gek van te worden, en dat de stoppen dan doorslaan bij deze of gene, is voorspelbaar.
Goed te praten is het niet. Maar de eenvoudige waarheid is dat in 2011 het passagiersverkeer in Nederland met elf procent toenam (bron: CBS). De agressie houdt daarmee gelijke pas en de nieuwswaarde van het bericht is dus nul.
Omdat het komkommertijd is, verwacht ik morgen het bericht dat er op Schiphol tien procent meer koffers zijn zoekgeraakt. Overmorgen kan dan worden gemeld dat de omzet van de winkeltjes tien procent is gestegen. En maandag kan in de krant dat er tien procent meer klachten zijn over de maandelijkse storing in de Schipholtunnel.
Los van de komkommers Aggressie neemt toe door het hurkerige personeel. If you pay peanuts you get monkeys, en op pricefighters betalen ze nog eens heel weinig peanuts ook.
Ik was uitgevlogen zo’n 10 jaar geleden toen een nuffige juf erop stond dat ik mijn hondje in een kistje douwde ipv van het speciale draagmandje waar ik al jaren mee vloog.
Het stuitende gedrag van die juf was al erg genoeg, ik moest ter plaatste een door hun aangeboden ‘correcte’ kartonnen draagdoos kopen of naders kon ik gaan lopen. Ook mocht ik mijn minipotje pindakaas niet meennemen, te gevaarlijk.
Nee dan het venijn van zo’n juf. Aangekomen op Nice stond de voltallige gevaarlijke diereninspectie met politie bescherming me op te wachten. Gebeurt helemaal never nooit niet op binnen EU vluchten. DSus duidelijk door nuffige juf ingeseind.
De diereninspecite heeft alles geprobeerd om me toegang te weigeren, treiterend langzaam asll uitzoeken in de hoop dat ik mijn kalmte zou verliezen. het spikspinternieuwe EU dierenpaspoort werd minitieus voor een kwartier onderzocht, alhoewel er maar 1 ding instond. Haar laatste vaccinatie.
Dan de chip uitlezen. De diereninspectie was duidelijk niet gewend aan levensgevaarlijke roofdieren (Yorkie) van 2 kg en kon de chip niet vinden. Ha! je zag de triomph op het gezicht. Eindelijk iets gevonden.
Rustig uitgelegd dat hondjes van 2 kg de chip ergens anders hebben zitten omdat anders hij te dicht bij de halsslagader zit. Met tegenzin werd gescand waar ik aanwees, teleurstelling alom. Het nummer klopte.
Een uur later mocht ik het land in.
Voorheen dan kocht ik een extra plaats voor mijn hondje en kon zij daarop liggen. Nu wordt je behandeld als een seriemoordenaar, en de duurdere maatschappijen weigeren schoothondjes helemaal.
Gek genoeg geen schootbabies. Dat mag wel. Ik neem aan dat die (hoewel veel zwaarder dan mijn hondje) niet door de cabine vliegen bij turbulentie.
@ Jona: ik vermijd die ergernissen door niet te vliegen. Laatste keer was 1996, naar de States. Inderdaad, zoals je al aangeeft, agressie is nooit goed te praten. Iedereen behoort zich te kunnen gedragen. Onze maatschappij moet veel harder gaan optrden tegen uitwassen zoals geweld in vliegtuigen, op de weg en tegen hulpverleners.
@ Pedrossa: schootbabies vs schoothondjes: hondjes gaan niet op schoot omdat niemand kan garanderen dat hun schoothondje niet bijt naar de andere passagiers. Of over ze heen piest. Schootbabies doen dat in de regel niet, meestal door gebrek aan tanden of aanwezigheid van luiers. En nee, je hoeft ze ook niet in vooral te kopen kartonnen draagdozen te verpakken (waar men achter kan komen door niet op ervaring te vertrouwen maar zich vooraf te informeren). Discriminatie, ik weet het, het grenst bijna aan een samenzwering, maar het schijnt met mensenrechten te maken te hebben. Softies.
Horkerig personeel bestaat helaas overal, maar als je echt zo slecht behandeld wordt moet er een klacht worden ingediend. Of dat helpt kan ik niet garanderen, maar zelfs in de meest knullige organisatie gaat ergens een lampje branden als er voor de 30ste keer een klacht tegen een persoon wordt ingediend. Denk nooit dat het niets uithaalt, want dan helpt het zeker niet.
@robert:
Wat aan jou voorbijgegaan is het feit dat deze dame misbruik maakte van het internationale alarmeringssysteem.
De volgende nuffige juf kan dus gewoon zeggen dat je een terrorist bent omdat jouw gezicht haar niet aanstaat en dan zit je echt wel een paar dagen in een cel terwijl ze je huis doorzoeken.
Vindt je het nu nog vermakelijk?
Daarom zitten schoothondjes ook in speciale draagtassen. Draagtas die ik al jaren heb zoals uit mijn schrijfsel bleek. Had je kunnen lezen.
Die goedgekeurd is voort Cabine. En gevlogen heb met dezelfde maatschappij. Al jaren en jaren. Met verschillende dieren.
Dus nuffige juf was gewoon een machtsbelust naar mens. Een klacht heb ik vanzelfsprekend ingediend, antwoord:
Dit is een interene personeelskwestie waarover wij verder geen informatie verstrekken.
Klacht ingediend bij de EU, aangezien grensoverschrijdend. Hele aardige advocate schreef me een brief, ik kon de schade (de kosten van de kartonnen doos) claimen. Kon ene p[aar jaartjes duren maar dan had ik mijn vergeten hoeveel terug.