De trouwe lezers van deze kleine blog zijn ervan op de hoogte dat de stiltecoupé in de trein hier een van de running gags vormt. Niet dat ik er niet serieus over ben, overigens, want er zit iets echt grondig verkeerd als je mensen moet verzoeken zich aan de regels te houden en het evengoed niets uithaalt. Dat leest u hier nog maar eens terug, in een stuk waarop ik van de NS een aardige reactie heb gekregen.

Dat ik het vrij systematisch aankaart als er weer iets verkeerd zit in het openbaar vervoer, brengt vanzelfsprekend met zich mee dat ik het ook eerlijk moet erkennen als de dingen gewoon goed gaan. Dat heb ik dan ook al wel eens gedaan, zoals in het stukje over deze competente directeur.

Vandaag kan ik u zelfs iets positiefs melden over de stiltecoupé. Ik reisde van Amsterdam naar Den Haag en het was zo rustig als ik zou willen. En dan merk je dubbel en dwars hoe heerlijk treinreizen kan zijn. Ik had de correctie bij me die mijn redacteur bij mijn boek had gemaakt. Vijfhonderd bladzijden kopij met op elke pagina wel een of twee aantekeningen. Toen ik Den Haag CS binnenreed, was bijna alles verwerkt. Ware ik doorgereden naar Delft, de klus zou voltooid zijn geweest.

Je kunt in een trein ontzettend fijn werken. Als het maar stil is dus.