Deze foto maakte ik afgelopen vrijdag. De Amsterdamse Raadhuisstraat ligt opgebroken. Voor niet-Amsterdammers: dit is een van de drukste straten alhier.
Amsterdammers mopperen graag – dat is hier een verworven burgerrecht – maar in dit geval is daar geen reden toe. Wij snappen best dat straten moeten worden onderhouden. Je kunt bovendien om deze opgebroken weg heen rijden over de Herengracht, door de onooglijke Gasthuismolensteeg en over het Singel. Zeker voor auto’s is dat erg ingewikkeld maar met wat goede wil valt het uiteindelijk wel te doen. Hierover mopperen we niet. We begrijpen het.
Wat ik dan weer niet begrijp is dat ik niemand aan het werk zie. Als je toch weet – en de gemeente Amsterdam weet het – dat dit een belangrijke verkeersroute is en dat omrijden heel erg lastig is, dan zou je denken dat de gemeente alles op alles zet om de klus snel af te hebben.
Maar nee. Ik heb nog gekeken of er misschien asfalt lag te drogen, maar dat is niet het geval. De wegwerkers hebben de boel opengegooid en zijn naar huis gegaan. Eén van mijn favoriete romans begint op deze manier, maar mijn verbijstering wordt niet minder door het feit dat ik een literaire scène nu in het echt zie.
Ik mag het in dit verband misschien niet zeggen, maar in de stad waar ik werk (R’dam) zou je wel mensen aan het werk zien … 🙂 Het grappige is dat men daar de opleveringsdatum altijd ruim haalt. Het is gewoon een psychologische truc : kijk naar de realistische opleveringsdatum, tel er een week bij op en iedereen zegt “goh, wat zijn ze weer snel”. Een aanrader voor veel andere gemeentes (o.a. Zoetermeer, waar ik woon, en bovenstaand beeld ook zeer bekend is).