Bij ons in het dorp (22)

Bij ons in het dorp gebeurt eigenlijk nooit iets. Althans op het fietspad langs de Zuidtangent. Daar hadden ze ooit een paaltje staan, waar denkelijk nogal wat ongelukken mee gebeurden. Dus kwam er een waarschuwingsbord bij. Later besloot de gemeente dat ze dat soort paaltjes eigenlijk ook wel weg konden halen. Vervolgens vergaten ze het waarschuwingsbord bij het fietspad weg te halen.

Zo was de situatie in 2016, toen deze foto werd gemaakt. Zo was de situatie vorig jaar. En zo is het nog steeds. De bloemen in de berm naast het fietspad zijn gemaaid, maar het overbodige verkeersbord, dat alleen maar afleidt, staat er gewoon nog.

Bij ons in het dorp (18)

Zuidtangent

Bij ons in het dorp is de gemeente zó zorgzaam dat ze mensen waarschuwt voor niet-bestaande risico’s. Er is op dit fietspad geen paal in het wegdek te bekennen. En zo te zien was dat in 2016, toen deze foto werd gemaakt, ook al zo.

Ik weet dat de gemeente een jaar of wat geleden heeft besloten om eens wat palen uit de diverse fietspaden weg te halen, want er gebeurden teveel ongelukken en ze dienden eigenlijk nergens toe. Iets zegt me dat ze daar aan de Zuidtangent wel dat lelijke obstakel hebben verwijderd maar vergeten zijn het bord mee te nemen.

Over Duitsers en over Nederlandse fietsen (en het is geen grap)

Ik had vorige week een wonderlijke ervaring in de Amsterdamse Raadhuisstraat. Dat is een van de gevaarlijkste plekken in Amsterdam. De foto op Google Earth toont een lege straat, maar het is er doorgaans loeidruk en je hebt als fietser geen overzicht. Het helpt niet dat je niet normaal, zoals je intuïtief zou doen, rechtdoor kunt rijden richting Paleis, maar dat een of andere verkeersarchitect meent dat het beter is als je een onlogische en onoverzichtelijke omweg maakt. Op deze foto zie je het punt waar een fietser rechtsaf moet (waar de weg opgebroken is). Ergens verderop moet je dan links en daarna nog eens, waarna je komt waar je wilt zijn.

Dit is een van de meest contraïntuïtieve verkeerssituaties in een stad die rijk is aan contraïntuïtieve verkeerssituaties. Maar het kan nog erger, want het stikt hier van de toeristen.

Lees verder “Over Duitsers en over Nederlandse fietsen (en het is geen grap)”

Bij ons in het dorp (17)

Ik heb er wel eens eerder op gewezen dat bij ons in het dorp de ene gemeentelijke dienst niet weet wat de andere doet. Lees maar. Zoiets is, als een organisatie complex wordt, natuurlijk onvermijdelijk. Daarom is vooral belangrijk dat een verkeerd gebleken maatregel snel valt terug te draaien.

Zo ook nu.

Als ik vanuit mijn buurt (West) naar het station, een vergaderplek of de boekhandel moet, fiets ik van west naar oost door de grachtengordel, waar de beroemde grachten van noord naar zuid lopen. De ontwerpers hielden al rekening met die west-oost-verkeersstroom: ze zorgden voor voldoende bruggen en dwarsstraten. Die dwarsstraten zijn de laatste jaren waanzinnig populair geworden voor toeristen. Er zijn allerlei leuke winkels gekomen. Daardoor is dit deel van de grachtengordel zélf een toeristische attractie werd, met eigen publiciteit (“de Negen Straatjes” enz.).

Lees verder “Bij ons in het dorp (17)”

Bij ons in het dorp (12)

Bij ons in het dorp is ooit, op een moment waarop alle intelligentie even met de Amstel naar het IJ was weggestroomd, besloten dat er speciale fietsroutes moesten komen: het Hoofdnet Fiets. Op de andere wegen regeert de auto en dat is niet zelden gevaarlijk. Nu dat Hoofdnet Fiets er eenmaal is, vindt er ook onderhoud plaats en dan blokkeert de gemeente dus alvast op vrijdag een brug omdat men er op maandag kan gaan werken.

Mijn alternatief is nu dit punt, wat het er voor een fietser niet makkelijker of veiliger op maakt.

Lees verder “Bij ons in het dorp (12)”

Bij ons in het dorp (11)

Bij ons in het dorp hebben we een station voor de treinen die hier weleens langs komen. Sinds mensenheugenis zijn daar verbouwingswerkzaamheden en wordt het verkeer op de meest onmogelijke wijzen omgeleid. Hierboven ziet u de situatie voor ons station. Links ziet u een pijl bij het Noordhollands Koffiehuis, waar ik vandaag een afspraak had. Rechts ziet u een pijl bij de straat waar ik vandaan kwam. Tussen het ene punt en het andere is het minder dan 250 meter.

Lees verder “Bij ons in het dorp (11)”

Sleepwet

U zult de bovenstaande stoplichten weleens hebben gezien. Het metertje rechts geeft aan hoe lang u nog moet wachten tot u groen licht krijgt. Voor mij is het al jaren een symbool voor het functioneren van onze overheid.

Het zal u misschien zijn opgevallen dat die tellers soms blijven stilstaan. Je denkt dat hij in 45 seconden van 45 naar 0 loopt, maar ergens halverwege pauzeert ’ie. Als je dat eenmaal in de gaten hebt, negeer je als fietser voortaan die teller én het stoplicht en trek je op zo’n kruising je eigen plan. Zoals hier. Dit is natuurlijk een kleinigheidje, maar voor mij representeert het dat de overheid weleens het een zegt en dan vervolgens, als je daarop vertrouwend een beslissing neemt met voor jou ingrijpende consequenties, iets anders doet.

Lees verder “Sleepwet”

Bij ons in het dorp (7)

Bewegende reclame

Ik ben ook maar een man. Als ik een schaars geklede vrouw zie, ben ik even afgeleid. Eén tel, misschien twee. Dat ik de enige niet ben, moge blijken uit het feit dat reclamemakers al sinds mensenheugenis suggestieve foto’s benutten om de aandacht te vestigen op hun producten. En het werkt. In elk geval trok de bovenstaande advertentie mijn aandacht lang genoeg om een seconde afgeleid te zijn. Toen ik had geconcludeerd dat ik de vrouw saai vond, lette ik weer op het verkeer rondom me.

O ja. Het was druk op deze kruising.

Tot zover de anekdotiek. Als je je aandacht er wél bij kunt houden, is het verkeer in Amsterdam al ingewikkeld genoeg. Het laatste wat we nodig hebben, is afleiding. Idealiter staat er geen reclame langs te drukke wegen. En zeker geen bewegende reclame, zoals in de lichtkast hierboven.

Lees verder “Bij ons in het dorp (7)”

Bij ons in het dorp (5)

station

Ik heb er ruim twee jaar geleden al eens over geblogd, over de kronkels waarmee een fietser moet slalommen om vanaf het centrum van Amsterdam te komen bij de veerpont naar Noord. Daarin komt – en ik claim niet dat het kwam door mijn stukje – nu verandering: er is een tunnel onder het station gemaakt. De onderdoorgang is vandaag geopend en ik verwacht dat het een verbetering zal zijn.

En toch, hoe dorps kan Amsterdam zijn. Zie de foto, die ik donderdagmorgen maakte. Dit is de zuidelijke ingang van de tunnel, naast de fietsenstalling. Die vluchtheuvel is verstandig, want het gaat hier heel, heel druk worden met fietsers, forenzen en toeristen.

Lees verder “Bij ons in het dorp (5)”