In maart schreef ik een in memoriam voor Albert Uderzo en één van de dingen die ik noemde, was dat het bij stripverhalen niet het belangrijkst is of je goed schepen of paarden kunt tekenen, maar of je goede personages kunt neerzetten. En vandaag wil ik het hebben over een andere grootmeester van het beeldverhaal die dat als geen ander kan, namelijk François Bourgeon. Een man die juist fantastisch goed schepen kan tekenen, iedere plank, iedere katrol zit op de juiste plaats, maar het zijn de mensen op de schepen die hij zo levensecht weet neer te zetten dat je het gevoel hebt samen met hen aan boord te zitten.
In De kinderen van de wind maken we kennis met Isabeau de Marnaye (of niet?) die verkleed als man naar zee gaat, verliefd wordt op een matroos, gevangen genomen wordt door de Engelsen, ontsnapt en in Afrika verzeild raakt. Zo naverteld lijkt het allemaal niet heel origineel, maar Bourgeon gebruikt het liefdesverhaal tussen de vrijgevochten (en sexy!) Isa en haar Hoël om het grotere thema van de transatlantische slavenhandel aan te pakken.
Zodra het over slavernij gaat, is het makkelijk om in clichés te vervallen over Europese schurken en Afrikaanse slachtoffers en de kracht van Bourgeon is dat hij dat weet te vermijden. Goed en kwaad loopt dwars door elkaar. Kapitein Bois-Boeuf is een keiharde, maar neemt het op voor Isa als ze in nood is terwijl de nobele held die haar uit Engeland gered heeft, John Smollett, helemaal doordraait onder de bloedhete tropenzon. (“It’s African man, it fucks with your mind,” zei iemand daar ooit tegen me.) En de Afrikanen profiteren ook zo veel mogelijk van de blanken als ze maar kunnen. De Afrikaanse gids Aoean geeft voortdurend sarcastisch commentaar op de gang van zaken: ’t is niet erg missie, ’t is maar een neger!
De eerste vijfdelige serie eindigt na een slavenopstand aan boord van het schip in de Cariben.
In 2009 maakte Bourgeon nog een vervolg met weer dezelfde elementen van geschiedenis en mooie vrouwen, dat toch iets minder geslaagd was. Maar de eerste serie blijft een perfecte mix van schitterend gedetailleerd tekenwerk, levensechte personages en een even fascinerend als gruwelijk deel van de geschiedenis
- François Bourgeon, Het meisje in het want (1980)
- François Bourgeon, Het gevangenisschip (1980)
- François Bourgeon, Handelspost Juda (1981)
- François Bourgeon, Het uur van de slang (1982)
- François Bourgeon, Het ebbehout (1984)
[Op mijn uitnodiging aan de vaste lezers van deze blog om geliefde boeken te delen, ging ook Frans Buijs in. Bedankt Frans!]
Met Murena een van mijn lievelingsreeksen! Vreemd eigenlijk dat ze niet internationaal doorbrak. Ik kocht de reeks in het Frans omdat stripvertalingen dikwijls stroef en onnatuurlijk zijn, maar dat viel toch even tegen. Het zeiljargon wordt niet geschuwd!
Ik hou van de boeken van Bourgeon. Niet zelden snoeihard maar een goed verhaal en prachtige tekeningen. Mijn favoriet was De Gezellen van de Schemering (fantasy ttv de Honderdjarige Oorlog) met De cyclus van Cyann daarna. Dank voor de beschrijving want deze kende ik nog niet do goed.
Je mist er trouwens nog 3 want de reeks is inmiddels voortgezet:
6-Het kleine meisje Bois-Caiman, boek 1 (2009)
7-Het kleine meisje Bois-Caiman, boek 2 (2009)
8-Het bloed van de kersentijd 1, (2020)
Klopt, die laatste heb ik nog niet, dat wordt voor zover ik weet ook een tweeluik. De Gezellen is inderdaad ook magistraal, maar die vond ik iets te ingewikkeld om goed na te vertellen.