Even een kort stukje. Ik heb het weleens uitgezocht aan de hand van de vragen die ik zoal krijg: van alle mensen die de Oudheid uitleggen, gelden musea en re-enactors als het betrouwbaarst. Dat is ook logisch. Musea zijn nu eenmaal in voorlichting gespecialiseerd en hebben educatieve medewerkers; ze weten wat ze doen. Re-enactors doen hun werk uit liefde voor de Oudheid en hebben geen secundaire belangen. Dat maakt ze op voorhand geloofwaardiger.

Een re-enactor wil dat zijn of haar kit in orde is. Niet alleen omdat zo iemand niet voor schut wil staan, maar het dient ook een educatief doel, zoals die mevrouw die al jaren bezig is om de kleren van de Dame van Simpelveld zo perfect mogelijk na te maken. Ik weet dat haar gouden sieraden nogal ingewikkeld zijn, maar stel je eens voor hoe het is om zo iemand in een museum uitleg te horen geven!

Nogal wat re-enactors doen onderzoek, dat niet zelden naadloos overgaat in experimentele archeologie. Daar zitten echt leuke dingen bij, zoals het team dat zich toelegt op de reconstructie van Griekse en Romeinse muziek, de man die al zo lang ik hem ken probeert “op z’n Romeins” te smeden, en degene die me met andere ogen leerde kijken naar de kapsels van de Griekse standbeelden. Lees ook dit interview en dat stuk. Of kijk even naar dit filmpje.

Ik noem dit alles om deze crowdfundingsactie – u mag ook gewoon collecte zeggen – onder uw aandacht te brengen: het derde deel van een reeks over Romeinse kleding. Geloof: re-enactors zullen er nóg beter gekleed door gaan en nóg beter de Oudheid kunnen uitleggen.