Hier kan ik dus ook slecht tegen. Dat ze jou hun administratie laten doen.
Kijk, het zit dus zo. Ik heb nogal wat reizen kunnen maken en heb een redelijk groot fotoarchief. Veel ervan is te zien op Livius.org en mensen die beeldmateriaal nodig hebben, kunnen het gratis krijgen. Niet iedereen heeft immers kunnen reizen in pakweg Irak, Libië of Pakistan. Niet iedereen heeft die foto’s.
Meestal krijg ik een vriendelijk bedankje. Maar helaas niet altijd. Laatst had ik een academische vlerk die vroeg of ik ook de vakliteratuur maar even wilde meesturen,. Alsof ik degene was met toegang achter de betaalmuren.
En wat je dus ook hebt, en zelfs heel vaak: dat mensen je vragen of je een formulier voor ze wil invullen, of je wil aangeven af te zien van betaling en of je dat formulier dan terug wil faxen. Mijn ergernis is: ze krijgen iets cadeau, ze hebben al een mail waarin expliciet “free of charge” staat en dan bestaan ze het nog om degene die het ze cadeau deed op te schepen met administratief werk.
Waarvoor ik dus ook nog de deur uit moet, naar de repro, waar het dichtstbijzijnde faxapparaat staat.
Voor mij is dit frustrerend genoeg om mijn ergernis van me af te schrijven. Iemand anders zou een stressbal kapot knijpen of een dreun geven tegen een boksbal. Ik blog.
Het probleem zit echter dieper dan mijn wat al te beproefde vermogen tot gelatenheid. Het echte probleem is de vanzelfsprekendheid waarmee mensen de procedures van hun eigen instelling volgen en vinden dat anderen zich daar maar aan moeten aanpassen.
Ik heb een sterk vermoeden dat mensen op deze slaafsheid worden geselecteerd. Niemand zit immers te wachten op een medewerker die, als hij een foto cadeau krijgt, bij het afdelingsoverleg de vraag stelt of de eigen procedures wel correct zijn. Dat is immers maar gedoe. Zo’n collega wil je niet. Zo iemand stel je niet aan. En dus krijgen instellingen tekort aan medewerkers die even verder kijken dan hun neus lang is. Van de universiteiten en uitgeverijen weet ik zeker dat dit mechanisme bestaat; over musea aarzel ik. Maar ik zie het somber in voor instellingen die geen radar meer hebben voor de onbeschoftheid die een bijeffect is van het star volgen van de eigen procedures.
Goed. Dat moest ik even kwijt. Ik ga zo eens naar de repro wandelen om een fax te versturen.
(Ik had de elfde verjaardag van mijn blog anders willen vieren.)
Er anno 2022 nog voetstoots van uitgaan dat mensen toegang hebben tot een fax, suggereert niet alleen onbeschoftheid maar ook een langdurige zit onder een steen.
Een fax? Had de postduif al vakantie? 🙂
“Beste,
De door u gevraagde service bieden wij helaas nog niet aan. Niettemin zijn wij bereid u deze bij uitzondering te verlenen tegen een tarief van €250 ex btw. Indien u van deze mogelijkheid gebruik wilt maken horen wij dat graag van u. In ieder geval wensen wij u veel plezier met het door ons geheel gratis en om niet geleverde fotomateriaal.”
Zoiets?
Van harte gefeliciteerd met de blog-verjaardag, trouwens. Op de volgende elf jaar!
Deze suggestie bevalt me. Ik zou dergelijke verzoeken straal negeren onder het motto: hun probleem. Maar uw voorstel is beter. Misschien kan “bij vooruitbetaling” toegevoegd worden.
Of het simpeler houden. Een standaardmail maken: “Zoals aangegeven is deze illustratie free of charge. Als deze verklaring voor uw organisatie niet voldoende is, dan kunt u geen gebruik maken van de illustratie.” Dan leg je het probleem waar het hoort. Als je ook nog naar een fax loopt om aan het verzoek te voldoen ga je wel erg ver in je dienstverlening.
Ik denk dat je je museale voorbehoud kunt laten wat het is.
Toch gefeliciteerd met de 11……………..en voor de rest: laten barsten. De Alma Mater is jaren dood en als ik zie wat de kleinkids leren (?) : om te huilen. Wij op het Gym wisten en konden meer. Overigens zij grootpa dat ook al 🙁 n
zo zie je maar : zelfs goed Nederlandsch ontbreekt mij: zei grootpa…………….
Hartelijk gefeliciteerd met de verjaardag van de weblog, w.s. niet zomaar begonnen op 14 juli, de dag van Liberté, egalité et fraternité ofwel Vrijheid, gelijkheid en broederschap.
Voortaan: Steek die fax maar in je…nee dat is jouw stijl niet.
Gefeliciteerd met de MB.
Gefeliciteerd met je MO. Gelukkig heb ik mijn loopbaan veel antropologen leren kennen van wie de grondhouding bij iedere nieuwe beleidsregel was hoe ze daar doorheen konden zwijnen. Je impressies over jonge medewerkers lijkt me niet onjuist. Beetje overdreven misschien. Aan de ene kant hebben ze het veel te druk, aan de andere kant zijn angst of conformisme misschien ook redenen. Enkele reageerders doen uitstekende voorstellen om van onbeschofte types af te komen. Daar was ik zelf niet opgekomen. Succes ermee.
Ik snap je punt, maar ik vermoed dat men zich ook wil beschermen tegen dezelfde vlerken die jou ook lastig vallen als het om copyright gaat.
Ondanks deze ergernis, van harte met de verjaardag van je mooie blog!