Sinds november heb ik wat last van concentratieproblemen. De attente lezer van deze blog zal herkennen dat er weleens een spelfout blijft hangen. Sommige dingen gaan me sindsdien moeilijk af maar ik ben er desondanks in geslaagd mijn boek Oudheidkunde is een wetenschap af te ronden. Met vertraging, en ik ben uitgeverij Omniboek dankbaar voor het geduld dat men had. Voor mij waren de afgelopen maanden wel buffelen.

Ik vond dat ik een vakantie had verdiend en dus ben ik nu een paar dagen in Spanje. Het is overigens een werkvakantie, aangezien het reisdoel het slagveld bij Munda is, waarover ik nog zal bloggen. (Namelijk op 17 maart 2025.) Munda is de plaats van een van de belangrijkste veldslagen uit de Tweede Burgeroorlog, waarover ik, zoals u weet, een reeks heb. Ik ben echter nog nooit op de vlakte bij Munda geweest en dus lag deze bestemming voor de hand. Zeg maar een dienstreis ten dienste van de blog. Als student bezocht ik wel Mérida, Italica, Sevilla, Osuna, Écija, Córdoba en Málaga. In mijn scriptie heb ik de romanisering en de arabisering van het Iberische Schiereiland vergeleken. Maar dat moet rond 1990 zijn geweest.

Vliegschaamte

Ik had met de trein willen gaan, maar dat bleek praktisch onuitvoerbaar. Met enige vliegschaamte – ik moet al zo vaak met het vliegtuig – vloog ik vandaag dus van Schiphol naar Malaga. Alles liep op rolletjes: de NS reden en zelfs op tijd en eenmaal op Schiphol was het gewoon een kwestie van doorwandelen. Een half uur nadat ik op de luchthaven was aangekomen, zat ik mijn boterhammen al te eten bij de gate.

De vlucht vertrok iets vertraagd maar verliep zonder problemen. Ik las een artikel over de Afrikaanse stad Djenné-Djeno in Mali, die in het eerste millennium 20.000 inwoners had. Dat is opmerkelijk, want het was een economie van nomadische herders. Oudheidkundigen denken meestal dat stadsvorming een agrarische samenleving veronderstelt, maar dat is dus te snel gedacht. In het regenseizoen kwamen de herders naar Jenne-Jeno, waar de bevolking dan dus enorm groot kon worden.

Weerzien met Andalusië

De aankomst in Málaga was al even gemakkelijk. Allemaal goed nieuws, want ik was een beetje nerveus. Ik had een kamer in Córdoba geboekt en de hotelier had me verrast met het verzoek vóór 18:00 in te checken. Dus ik had redenen om alert te zijn op vertraging en een snelle taxi te nemen naar het spoorwegstation. Die bleek goedkoper dan gedacht; het was bovendien leuk weer wat woorden Spaans te spreken, een taal waar ik drieëndertig jaar geleden een cursus voor heb gedaan en die inmiddels volledig is weggezakt.

Bij het station kon ik een treinkaartje kopen en daarna ging ik door een bomcheck. Ik vroeg me eerst af of dat een antiterreurmaatregel was van na de gebeurtenissen van 2004, of dat ik iets was vergeten wat er ook bij mijn eerste bezoek was geweest., en herinnerde me later dat die controles er ook in 1990 waren, maar toen in verband met de ETA. De trein bracht me dwars door Andalusië naar Córdoba. Overal olijfbomen, waarover ik het nog weleens zal hebben.

Córdoba

Eenmaal in Córdoba wandelde ik naar mijn appartement. Mijn kamer was prima en toen ik mijn kleren in de kast legde, ontdekte ik dat er zelfs een strijkijzer was. Niet dat ik het zal gebruiken. Je kunt een overhemd willen dragen, maar het moet niet in keurigheid ontaarden.

Ik richtte me in, deed een hazenslaapje en besloot de stad nog even in te gaan. Ik zou een taxi nodig hebben om naar Munda te gaan en had nog geen idee waar die was.  Met wat informatiefolders en boodschappen keerde ik terug en de rest van de avond bleef ik binnen.

De hitte, waar ik tegenop had gezien, bleek alleszins draaglijk te zijn. Ik zag ergens een thermometer met de mededeling dat het 43° was. Het blijft een wonderlijk idee dat we, behoudens thermonucleaire winters, nooit meer een koelere zomer dan deze zullen meemaken.

***

Tot slot: het is wel zo transparant om even te noemen dat mijn vliegtuigticket een cadeautje was van reisbureau V-Incentive in Haarlem. Vincent Arends organiseert al sinds mensenheugenis mijn reizen naar Libanon, Tunesië, Irak, Jordanië en zelfs het exotische Wallonië. Ik ben altijd zeer over zijn service te spreken.