
Wat er van Paula is geworden weet ik niet. Ze beheerde, zo’n tien jaar geleden, een fietsenstalling bij het Amsterdamse Zuidstation. Een goed lopende zaak, kreeg ik de indruk, waar niemand ooit echt iets te klagen had over de kwaliteit of de prijzen. De vriendelijke glimlach waarmee het personeel je begroette als je je fiets kwam plaatsen was voor deze forens één van de zaken die de ochtendspits draaglijk hielden.
Op een kwade dag vertelde Paula haar vele klanten dat ze een rechtszaak had moeten aanspannen tegen de gemeente, die een gesubsidieerde fietsenstalling wilde openen naast de hare. Dat vond ze oneerlijk: ook een ondernemer met een gezonde exploitatie kan immers moeilijk concurreren met een collega die zijn onkosten op de gemeenschap mag verhalen. Ik heb geen idee hoe haar zaak is verlopen, maar ik weet wel dat er een kleine zelfstandige is verdwenen. Het lijkt me niet de bedoeling van het subsidiestelsel dat activiteiten die tot ieders tevredenheid aan de markt kunnen worden overgelaten, erdoor worden gefnuikt.
Lees verder “Schreeuw om cultuur” →
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.